My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 230

ตอนที่230

ดูเหมือนไม่ใช่ทางกลับบ้าน

ธามนิธิ “ไปดูบ้าน”

“คะ?” ปาณีมองธามนิธิอย่างไม่เข้าใจ นี่เขามีบ้านแล้วไม่ใช่หรือไงแล้วยังจะไปดูบ้านไหนอีก?

ธามนิธิมองหน้าที่กำลังตกใจอยู่ของปาณีก็เลยอธิบาย “ลืมไปแล้วหรือไงว่าครั้งที่แล้วที่ไปบ้านแม่เธอ แม่เธอบอกจะเอาหลังหนึ่งหลัง?”

พอนึกถึงแม่ตัวเองปาณีก็รู้สึกตระหนักใจขึ้นมา “แม่หนูก็แค่พูดไปงั้นแหละ คุณก็ลืมๆไปเถอะ”

เธออยู่กับธามนิธิไม่ใช่เพราะเรื่องบ้าน

ธามนิธิมองมือที่โดนปาณีกุมไว้แล้วเปลี่ยนมากุมมือเธอแทน “ถึงเขาจะไม่พูดนี่ก็เป็นเรื่องที่ควรอยู่ดี”

“……”

พอถึงสวนจตุจักร ไวยาตย์ขับรถเข้าไปข้างในอีกนานค่อยถึงประตูทางเข้าวิลล่า

ที่นี่เป็นวิลล่าหลังเดียว มีสระว่ายน้ำ อยู่ใกล้ข้างแม่น้ำอีก วิวก็สวยด้วย ถึงจะอยู่ในตัวเมืองแต่รอบด้านเงียบสงบมาก

เพื่อให้ความสะดวกแก่ธามนิธิข้างในยังมีลิฟต์อีก

ธามนิธิรออยู่ชั้นล่าง ให้ไวยาตย์พาปาณีขึ้นไปดูชั้นบน ไวยาตย์นำหน้าแล้วแนะนำให้ปาณี “คราวหลังเธอจะมาตอนไหนก็ได้ ที่นี่ใกล้ๆเรียนเรียนเธอ”

ไม่ต้องเหมือนตอนนี้ต้องรอวันเสาร์อาทิตย์ถึงได้เจอกับธามนิธิ

ปาณี “คุณอาก็ย้ายมาอยู่ที่นี่หรอคะ?”

“ใช่” วันนี้ตอนบ่ายพวกเขาย้ายของมาหมดแล้ว แต่ของที่นี่มีครบอยู่แล้วเลยไม่ได้เอาของมากมาก

ปาณีเดินตามไวยาตย์ไปเรื่อยๆแล้วพบว่าเตรียมเปียโนไว้ให้เธอด้วย ไวยาตบ์เดินไปข้างเปียโนแล้วอธิบาย “นี่เป็นคุณธามนิธิตั้งใจเตรียมไว้โดยเฉพาะ คราวหลังอยากเล่นเมื่อไรก็มาเล่นได้เลย เป็นของเธอโดยเฉพาะ”

เป็นเปียโนแบบสามเหลี่ยม ธามนิธิให้คนไปซื้อมาโดยเฉพาะจากนักสะสมไม่ได้หาซื้อง่ายๆตามร้านต่างๆ

ต่อจากนี้ไปที่นี่ก็จะเป็นบ้านของพวกเขา ของที่เขาสามารถให้ปาณีได้ก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุด

“……” ปาณีไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวเองพูดเรื่อยเปื่อยกับธามนิธิว่าอยากฝึกเล่นเปียโน เขาก็ซื้อเปียโนมาให้เธอเลย

เธอไม่อยากจะเชื่อเปียโนที่อยู่หน้าเธอนี้ รู้สึกเหมือนผู้หญิงที่สง่างามนั่งอยู่มีแสงประกายที่สายตาเธอ

“หนูขอลองเล่นดูได้ไหม?” ปาณีพูด

ไวยาตย์ยิ้ม “ได้สิครับ นี่เป็นของเธอแล้วเล่นได้ตามสบายครับ”

ปาณีเดินเข้าไปกลัวเหงื่อตัวเองไปโดนแล้วจะเป็นรอยจึงเช็ดมือแล้วค่อยกล้าไปแตะคีย์เปียโน

ไวยาตย์ลงไปก่อนเหลือปาณีอยู่ชั้นบนให้เธอเดินดูสบาย

ธามนิธิที่รออยู่ชั้นล่างมองไวยาตย์ที่ลงมาจากข้างบน “เป็นยังไงบ้าง?”

ในสายตาเหมือนมีความคาดหวังเล็กน้อยและตื่นเต้นเหมือนกลัวปาณรจะไม่ชอบที่นี่

ไวยาตย์ยังไม่เคยเห็นธามนิธิเป็นแบบนี้มาก่อน

มีแต่คนกลัวธามนิธิไม่ดีใจแต่นี่เขาเองกลับกลัวทำคนอื่นไม่ดีใจด้วย!

คุณธามนิธิครับสู้หน่อยสิครับ?

ถึงในใจคิดแบบนี้แต่ไวยาตย์ก็ตอบอย่างมีหน้าที่ “เปียโนที่คุณให้ คุณปาณีชอบมากเลยครับ ผมให้เขาลองไปเดินดูเองไม่กล้ารบกวน”

ธามนิธิฟังจบถึงรู้สึกพึงพอใจ

ไวยาตย์ก็ออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก

วิวล่าที่นี่เทียบกับบ้านหลังเก่าก็คงใหญ่กว่าเดิมถ้าจะย้ายมาก็ต้องการคนทำความสะอาดแต่เตรียมเสร็จหมดแล้ว ไวยาตย์กำลังโทรให้เขามากันอยู่