ตอนที่232
ตอนที่ไม่ควรปรากฏตัวออกมา เขาก็ออกมาให้เห็นหน้าเลยพอธามนิธิเห็นเขาก็ยิ่งโกรธไปใหญ่ “ออกไปเดียวนี้!”
“……?”
ไวยาตย์ทำหน้าอย่างงง เมื่อกี้เขาอยู่แค่ชั้นล่างไม่ได้ทำอะไรให้คุณธามนิธิโกรธสักหน่อย?
ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ไวยาตย์ก็ตกใจแล้วรีบปิดประตู
ปาณีเห็นภาพตรงหน้าตัวเองเมื่อกี้ก็อดหัวเราะไม่ได้แล้วมองแก้วชาที่วางบนโต๊ะ “คุณอาคะไปกินข้าวกันเถอะ”
ถึงเวลากินข้าวแล้ว
พอพูดถึงเรื่องอาหารปาณีคนแรกเลย
ธามนิธิไม่ได้สนใจเธอ
เขาแค่ยกหัวขึ้นแล้วสบตาเธอราวกับอยากใช้สายตาตัวเองมองจนเธอแช่แข็งไปเลย
ปาณีเหมือนไม่กลัวอะไรแล้วทำหน้าผีใส่เขาแล้วเข็นเก้าอี้เขาออกไป
ถึงชั้นล่างห้องกินข้าว นี่เป็นครั้งแรกที่กินข้างในบ้านใหม่และเป็นบ้านของพวกเขา
จดทะเบียนสมรสเสร็จ ย้ายบ้านเสร็จทุกอย่างก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมอีก
ปาณีตักกับข้าวให้ธามนิธิ “กินนี่หน่อย”
ธามนิธิไม่สนใจเธอ
ปาณีตักกับข้าวให้ต่อ “อันนี้ก็อร่อย”
ธามนิธิก็ยังไม่สนใจเธออีก
ต่อหน้าภรรยาที่เข้าใจผิดว่าเขาชอบผู้ชาย เรื่องฝังใจแบบนี้เขายังอยากกินข้างที่ไหนล่ะ?
กินเธอก็ค่อยว่าไปอย่าง!
ไวยาตย์ “วันนี้คุณธามนิธิกับคุณปาณีจดทะเบียนสมรสแล้วยังย้ายบ้านอีกด้วย จะเปิดเหล้าสักขวดมาฉลองไหมครับ?”
“ดีเลยค่ะ” ปาณูดต่อ “แต่ว่าที่นี่มีเหล้าด้วยหรอ?”
“มีครับ” ไวยาตย์รีบสั่งให้คนไปเอา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...