My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 296

ตอนที่ 296

เขาพูดว่า “ไม่ใช่แน่นอน พวกเขาเป็นบริษัทใหญ่ มีสินค้าขายทั่วประเทศ ครอบครัวเราแค่ทำธุรกิจเล็กๆ ฉันมีอิทธิพลขนาดนั้นที่ไหนกัน”

“ทำธุรกิจเล็กๆ?” ปาณีมองไปยังธามนิธิอย่างไม่อยากเชื่อ

เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าธามนิธิทำธุรกิจอะไร

แต่ปกติดูภาพพจน์การออกงานเขาแล้ว รู้สึกว่าจะไม่ธรรมดานะ

ธามนิธิเบ้ปาก มองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยนั้น พูดล้อว่า “ทำไม สามีเป็นแค่เถ้าแก่ของบริษัทเล็กๆ เลยทำให้เธอผิดหวังหรอ?”

ปาณีนั่งลง “ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่กำลังคิดว่า ดูเหมือนทำธุรกิจจะได้เงินมากเลยนะคะ ทำธุรกิจเล็กๆยังอยู่บ้านใหญ่โตขนาดนี้ได้เลย”

“......” ธามนิธิมองไปยังรอบๆห้องนอนที่รวมห้องน้ำแล้วใหญ่กว่า 100 ตารางเมตร เชิดหน้าพูดอย่างจริงจังว่า “ก็ยังโอเคนะ เพื่อนของพี่แนะนำมา ได้มาในราคาทุน เลยไม่ได้แพงมาก”

“ยังทำแบบนี้ได้หรอคะ?” ถือเป็นความรู้ใหม่ของปาณีเลย

ธามนิธิพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง “เธอก็รู้ว่าพี่เขยร่วมหุ้นกับคนอื่นในการบุกเบิกธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ดังนั้น คนที่รู้จักก็พวกแวววงเดียวกันหมด ราคาบ้านถือถือว่าถูกกว่าราคาตลาดมาก”

“......” ปาณีมองไปยังธามนิธิ “แต่ทำไมหนูได้ยินมาว่า บ้านที่เมืองชลธี พี่เขยเป็นคนบุกเบิกเองล่ะคะ”

ธามนิธิไอแค่กๆ ปรับโทนเสียงตัวเอง “พี่เขยร่วมหุ้นกับคนอื่น ในความเป็นจริงแล้วก็แค่ช่วยคนอื่นทำงานก็แค่นั้นเอง”

“แล้วบ้านที่เราอยู่ตอนมาที่เมืองชยุตแรกๆล่ะ?”

“แน่นอนว่าต้องเช่าสิ” ธามนิธิเงยหน้าขึ้น มองไปยังเพดาน “ตอนนี้บ้านหลังนี้ยังผ่อนอยู่เลย ตอนนี้ฉันมีหนี้ท่วมตัว แล้วยังนั่งอยู่บนรถเข็นอีก เธอจะรังเกียจฉันไหม?”

พูดจบ สายตาของธามนิธิก็เต็มไปด้วยความน้อยใจ

ปาณีรู้สึกว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่ แต่สายตาของตากลับเหมือนเรื่องจริง

เธอกำลังคิดในใจ ไม่ได้รีบร้อนตอบอะไร

เห็นเธอไม่พูดไม่จา ธามนิธิพูดอย่างเสียใจว่า “ปาณีต้องรังเกียจฉันแน่ๆ ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก ฉันจะไม่ได้เรื่องจริงพวกนี้กับเธอเลย”

“......” ปาณีกลัวเขาจะเสียใจจริงๆ รีบพูดว่า “หนูไม่ได้รังเกียจคุณค่ะ ไม่เป็นไร รอหนูทำงานก่อน แล้วเรามาผ่อนบ้านนี้ด้วยกันนะคะ”

ธามนิธิเห็นว่าเธอเชื่อคนพูดของตัวเองสักที ยิ้มแล้วจับมือเย็นๆของเธอมากุมไว้ “ให้เธอแต่งงานกับฉัน ทำให้เธอลำบากแล้ว แต่ว่าในอนาคตฉันจะดีกับเธอแน่นอน แพ้จะไม่มาก แต่ว่า ทั้งหมดที่ฉันมี ฉันจะให้เธอ”

“......” ฝ่ามือของเขาอุ่นมาก น้ำเสียงอ่อนโยนมากอีกต่างหาก ปาณีรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย เธอนึกถึงที่อยู่ที่คนๆนั้นส่งมาให้เธอ ถ้าพูดอย่างนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญนะ “งั้นพรุ่งนี้หนูลองไปดูที่บริษัทนั้นดูนะคะ”

ข้อมูลที่สามารถหาดูในเน็ตได้อาจไม่มีมูลความเป็นจริงทั้งหมด พรุ่งนี้ไปคุยกันต่อหน้า ไม่แน่เธออาจมีความคิดที่ไม่เหมือนเดิมก็ได้

นึกถึงเรื่องผ่อนบ้าน ทันใดนั้นปาณีก็รู้สึกว่าภาระของตัวเองนั้นมากขึ้น

เธอจะพยายามหาเงินมากขึ้น แบบนี้ถึงจะแบ่งเบาภาระของคุณอาได้!

......

ผ่านไปสักพัก ธามนิธิขึ้นมาบนเตียง เห็นปาณีก็ไต่ขึ้นมาบนเตียงด้วย เธอเอาอะไรบางอย่างใส่ไว้ในมือเขา

เขาอึ้งไปสักพัก มองไปยังบัตรและธนบัตรในมือ “นี่คืออะไร?”

ปาณีอธิบายว่า “ในบัตรนี้เป็นเงินที่เก็บออมในช่วงนี้ และก็ยังมีเงินอีก นี่เป็นอั่งเปาที่หนูได้จากคุณพ่อคุณแม่ของคุณตอนไปบ้านคุณครั้งแรก แม้รู้จะรู้ว่ามันไม่มาก แต่ว่า คุณลองดูว่าจะช่วยอะไรคุณได้ไหม!”

เทอมก่อนเธอใช้เงินของธามนิธิเยอะขนาดนี้ คิดๆไปยังรู้สึกละอายใจเลย