ตอนที่ 297
เธอไม่เคยถามถึงเรื่องภายในบ้านพวกนี้เลย คิดว่าเขารวยอยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่ายังมีหนี้ผ่อนบ้านอีก
ธามนิธิกระพริบตาปริบๆ มองไปยังภรรยาคนน่ารักของเขา “เธอให้ฉันทั้งหมด เธอไม่เก็บไว้ใช้เองเลยหรอ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูออกไปทำพาร์ทไทม์ตอนว่างๆได้ค่ะ และปกติก็ไม่ได้ใช้อะไรเยอะด้วย” แม้ว่าจะไม่รับโฆษณาใน Weibo อีก เธอก็ไม่อดตายหรอก
แต่เดิมธามนิธิแค่หาข้ออ้าง ไม่อยากให้ปาณีรู้ว่าตัวเองช่วยเขาอยู่เบื้องหลัง ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเธอพูดเรื่องพวกนี้
รู้สึกใจอ่อนไปหมด เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน แทบอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว “ไม่ต้องหรอก เธอเก็บไว้ก่อน! ฉันทำงานมาตั้งหลายปีก็มีเงินเก็บอยู่ แม้ว่าที่บ้านจะทำธุรกิจเล็กๆ แต่เลี้ยงเธอได้แน่นอน ถ้าต้องการเมื่อไหร่ ฉันค่อยบอกเธอนะ”
ปาณีพูดว่า “งั้นก็ได้ค่ะ ถ้าหนูต้องการเมื่อไหร่ก็บอกหนูนะคะ ถึงยังไงพวกเราก็แต่งงานกันแล้ว หนูก็มีส่วนในการแบ่งเบาภาระบ้านนี้เหมือนกัน”
ธามนิธิมองไปยังเธอ อายุไม่มาก แต่กลับมีความรับผิดชอบขนาดนี้
“อื้ม” เขาตอบรับ จากนั้นก็จูบลงบนหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน
เธอหอมไปทั้งตัว เหมือนดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมโชยตลอดเวลา ทำให้เขาหลงใหล ไม่อยากจากไปไหนอีก
จากหน้าผากของเธอ จูบลงมาจนถึงจมูก จากนั้นก็เป็นริมฝีปากของเธอ หาง สุดท้ายมาจนถึงคอของเธอ
นิ้วมือของปาณีจิกผ้าปูไว้แน่น “ร่างกายของหนูยังไม่หายดีเลยค่ะ”
ความรู้สึกปวดเอวเจ็บขาของเมื่อคืนเธอยังคงจำได้ดี ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จริงๆ
ธามนิธิจูบลงบนไหปลาร้าของเธอ ห้ามอารมณ์ตัวเองไว้ “ฉันรู้ ฉันไม่แตะต้องเธอหรอก”
เขาก็แค่อยากจูบเธอ!
จูบคนน่ารักคนนี้ คบกับเธอมานานขนาดนี้ รู้สึกว่านับวันจะชอบเธอมากขึ้น จริงใจและเปิดเผย จะให้เขาไม่หลงรักขนาดนี้ได้ยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...