My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 297

ตอนที่ 297

เธอไม่เคยถามถึงเรื่องภายในบ้านพวกนี้เลย คิดว่าเขารวยอยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่ายังมีหนี้ผ่อนบ้านอีก

ธามนิธิกระพริบตาปริบๆ มองไปยังภรรยาคนน่ารักของเขา “เธอให้ฉันทั้งหมด เธอไม่เก็บไว้ใช้เองเลยหรอ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูออกไปทำพาร์ทไทม์ตอนว่างๆได้ค่ะ และปกติก็ไม่ได้ใช้อะไรเยอะด้วย” แม้ว่าจะไม่รับโฆษณาใน Weibo อีก เธอก็ไม่อดตายหรอก

แต่เดิมธามนิธิแค่หาข้ออ้าง ไม่อยากให้ปาณีรู้ว่าตัวเองช่วยเขาอยู่เบื้องหลัง ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเธอพูดเรื่องพวกนี้

รู้สึกใจอ่อนไปหมด เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน แทบอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว “ไม่ต้องหรอก เธอเก็บไว้ก่อน! ฉันทำงานมาตั้งหลายปีก็มีเงินเก็บอยู่ แม้ว่าที่บ้านจะทำธุรกิจเล็กๆ แต่เลี้ยงเธอได้แน่นอน ถ้าต้องการเมื่อไหร่ ฉันค่อยบอกเธอนะ”

ปาณีพูดว่า “งั้นก็ได้ค่ะ ถ้าหนูต้องการเมื่อไหร่ก็บอกหนูนะคะ ถึงยังไงพวกเราก็แต่งงานกันแล้ว หนูก็มีส่วนในการแบ่งเบาภาระบ้านนี้เหมือนกัน”

ธามนิธิมองไปยังเธอ อายุไม่มาก แต่กลับมีความรับผิดชอบขนาดนี้

“อื้ม” เขาตอบรับ จากนั้นก็จูบลงบนหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน

เธอหอมไปทั้งตัว เหมือนดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมโชยตลอดเวลา ทำให้เขาหลงใหล ไม่อยากจากไปไหนอีก

จากหน้าผากของเธอ จูบลงมาจนถึงจมูก จากนั้นก็เป็นริมฝีปากของเธอ หาง สุดท้ายมาจนถึงคอของเธอ

นิ้วมือของปาณีจิกผ้าปูไว้แน่น “ร่างกายของหนูยังไม่หายดีเลยค่ะ”

ความรู้สึกปวดเอวเจ็บขาของเมื่อคืนเธอยังคงจำได้ดี ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จริงๆ

ธามนิธิจูบลงบนไหปลาร้าของเธอ ห้ามอารมณ์ตัวเองไว้ “ฉันรู้ ฉันไม่แตะต้องเธอหรอก”

เขาก็แค่อยากจูบเธอ!

จูบคนน่ารักคนนี้ คบกับเธอมานานขนาดนี้ รู้สึกว่านับวันจะชอบเธอมากขึ้น จริงใจและเปิดเผย จะให้เขาไม่หลงรักขนาดนี้ได้ยังไง

จูบของเขานุ่มละมุนมาก ปาณีมองไปยังเขา ในความเป็นจริงแล้วชอบความรู้สึกที่เขาจูบมาก หวานละมุน เหมือนลูกอม......

แต่ก็กังวลว่าเขาจะห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่ และเลยไปขั้นตอนถัดไป

เพราะว่าผู้ชายได้คืบจะเอาศอกตอนอยู่บนเตียงทุกคนอยู่แล้ว

ธามนิธิจูบเธอไปเรื่อยๆ จูบไปนานมาก ปาณีเกือบคิดว่าเขาจะผิดคำพูดแล้วทำอะไรเกินเลย เขาหยุดลงและกอดเอวเธอไว้ พูดเสียงเบาข้างหูเธอว่า “ฝันดีนะ”

สิ่งนี้ทำให้ปาณีไม่อยากจะเชื่อ ไม่คิดเลยว่าเขาจะห้ามตัวเองไว้ได้?

......

เช้าวันถัดมา ธามนิธิมีประชุมสำคัญที่บริษัท ไวยาตย์ไปเจอคนของหิมะเอนเตอร์เทนเมนท์ ส่วนปาณีก็ออกไปเจอคนที่ติดต่อเธอผ่าน Weibo

เรื่องราวราบรื่นกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ คนที่มาก็น่าเชื่อถือกว่าที่เธอคิด เธอตกลงร่วมงานกับบริษัทเขาตั้งแต่ตอนนั้นเลย และยังเซ็นสัญญากันอีกด้วย

ธามนิธิกลับมาหลังประชุมเสร็จ ไวยาตย์กับคนที่ไปเจอปาณีก็กลับมาแล้ว

คนที่รักผิดชอบไปคุยกับปาณีชื่อว่า ธีระ เป็นพนักงานฝ่ายการตลาดการส่งเสริมเครือข่าย “คุณธามนิธิครับ คุณปาณีตกลงเซ็นสัญญาแล้วครับ”

“อืม” ธามนิธิพยักหน้า มองไปยังไวยาตย์ “ฝั่งนายล่ะ”

ไวยาตย์ตอบว่า “ทางเราเซ็นสัญญาซื้อบริษัทจากทางหิมะแล้วครับ บัญชีที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก่อนหน้านี้ทั้งหมด จะออกมาขอโทษผ่านสื่อคืนนี้ตอนสองทุ่มครับ”

“ได้” ธามนิธิพูดว่า “รอพวกเขาขอโทษเสร็จ คนพวกนั้นก็ไหล่ออกได้เลย ยึดฝ่ายบัญชีกลับมา”

ไวยาตย์กับธีระอึ้งไปสักพัก

โดยเฉพาะธีระ “คุณธามนิธิครับ แบบนี้จะโหดไปหน่อยไหมครับ?”

ไล่ออกไปเลย?

บัญชีเหล่านั้น เป็นคนที่หิมะเอนเตอร์เทนเมนท์สร้างชื่อเสียงขึ้นมาอย่างยากลำบากตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เดิมที่ถูกซื้อบริษัทในครั้งนี้ พวกเขารู้สึกว่าเป็นข่าวดี แล้วก็ดีใจกันเป็นอย่างมาก เพราะนั่นหมายความว่าบริษัทมีแนวโน้มจะพัฒนาอีก