My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 311

ตอนที่311

ก็เลยตอนที่เขาบ่นเมื่อกี้เลยทำให้ฉันนึกถึงว่าเมื่อก่อน……เขาก็ลำบากเหมือนกัน”

ไวยาตย์มองปาณี “ถ้างั้นทำไมตอนนั้นถึงไม่ให้บ้านวิสิทธิ์เวชเตรียมสินสอดให้ล่ะครับ?”

ปาณีฟังจบก็ยกยิ้ม “เขาเป็นแม่ของฉัน บ้านวิสิทธิ์เวชไม่ได้ติดหนี้อะไรเขาถึงเขาอาจจะลำบากแต่เขาก็เป็นคนที่โลภและจะไม่คิดหน้าคิดหลังเลยถ้าให้เขาได้ลองชิมของดีสักหน่อยเขาก็จะยิ่งทำยิ่งเกิน”

เลี้ยงดูแม่เป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบแต่ไม่ใช่สิ่งที่คนในบ้านวิสิทธิ์เวชต้องรับผิดชอบเลยสักคน

ปาณีกลับถึงบ้านน้าลำมุงก็มาดูเธอ “ปาณี”

“คุณน้าสวัสดีค่ะ” ปาณีอดที่หาวไม่ได้ง่วงจะตายอยู่แล้ว

น้าลำมุงถาม “อาหารเช้าอยากกินอะไร?”

“ก๋วยเตี๋ยว”

“งั้นรอแป๊บนึงนะ”

“ค่ะงั้นหนูไปล้างหน้าก่อนนะคะ”

ปาณีกลับถึงห้องไปล้างหน้าแปลงฟันตอนออกมายังเห็นธามนิธินอนอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน

นี่ยังนอนอีกหรอ?

ปาณีแทรกเข้าไปใต้ผ้าห่มแขนกอดเอวเข้าไว้นอนอยู่บนตัวเขาน้ำเสียงอ้อน “สามีคะตื่นได้แล้ว”

เธอพึ่งล้างหน้าเสร็จมือยังเย็นอยู่ตอนยื่นมือเข้ามาก็ได้ยินเสียงธามนิธิ ธามนิธิเปิดตาขึ้นจับมือเย็นๆของเธอไว้แล้วขมวดคิ้ว “ทำไมเย็นขนาดนี้?”

“ฉันพึ่งไปล้างหน้ามา” ปาณีอดหัวเราะไม่ได้ “เย็นถึงคุณอาแล้วหรือไง?”

เขาจับมือเธอมานวดเบาๆ “ในโรงพยาบาลหนาว?”

“ยังได้อยู่ ไม่ได้หนาวมาก”

ธามนิธิมองผู้หญิงตัวน้อยที่นอนทับอยู่บนตัวเขา “ยังเจ็บท้องอยู่ไหม?”

ประจำเดือนเธอมาแถมโต้รุ่งอีก ธามนิธิเป็นห่วงเธอ

ปาณีก็รู้สึกแปลกใจทำไมอยู่ดีๆคุณอาถึงมาถามเรื่องท้องของเธอ?

เธอก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วตอบกลับไป “ไม่เจ็บสักหน่อย!”

“ไม่เจ็บ?” ธามนิธิขมวดคิ้ว ทุกครั้งที่ประจำเดือนเธอมาวันแรกก็ปวดท้องจะตายอยู่แล้วจนอยากนอนอยู่แต่บนเตียง

แต่ทำไมมาประจำเดือนครั้งนี้แถมไม่กลับบ้านหนึ่งคืนถึงไม่รู้สึกเจ็บสักนิด?

ปาณีแค่เห็นธามนิธิขมวดคิ้ววินาทีต่อมาก็โดนเขาหันตัวทับลงมา

“คุณอาคะ” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อไม่ใช่นะ! จะเล่นใหญ่แบบนี้ตั้งแต่เช้าเลยหรอ เธอยังเตรียมไม่พร้อมนะ!

ธามนิธิกดตัวเธอไว้มือสอดเข้าไป……

ปาณีที่โดนเขาทับไว้ข้างล่างก็หน้าแดงกะทันหันนี่เขา……นี่เขา……

ตายละ! คุณอาที่พึ่งตื่นนี่มันโหดร้ายจริงๆ!

ปาณีรีบจับมือเขาไว้แล้วรีบหาข้ออ้าง “ฉัน……ฉันจะไปกินอาหารเช้า! เดียวก๋วยเตี๋ยวที่คุณน้าเตรียมไว้ให้อึดหมดหรอก!”

แต่กลับเห็นธามนิธิทำหน้ามืดลงก้มหัวลงและกัดหูเธอราวกับสั่งสอน “คนขี้โกหก!”

‘โกหก’ คำนี้ทำให้ปาณีนึกถึงคำที่ตัวเองโกหกเมื่อวาน

เธอหลอกว่าประจำเดือนเธอมาเลยหลีกไปได้ชั่วคราว……

แต่ว่าวันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะเกินเลยลืมไปเลย

ปาณี “ไม่ใช่ ฉัน……”

“เธออะไร?” ธามนิธิกอดเธอไว้ แสงอาทิตย์ตอนเช้าส่องเข้ามาทำให้ผิวเธอดูขาวขึ้นจนเห็นขนบางๆบนใบหน้า

เขาก็อุตส่าห์เชื่อคำพูดของเธอโดนง่าย!

ปาณีมองธามนิธิ “ฉันผิดไปแล้ว แต่ว่าตอนนี้ฉันหิวมากฉันไปกินข้าวก่อนได้ไหม?”

“ไม่รีบเวลายังเช้าอยู่” เสียงลากยาวของเขาทำให้รู้ว่าเขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่

ปาณี “ฉันหิวจริงๆ”

“ใช่หรอ?” สายตามืดของเขามองเธอ