My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 313

ตอนที่313

เวทัสมองปาณีอย่างอัตโนมัติพบว่าปาณีก็กำลังดูรูปในโทรศัพท์อย่างตั้งใจอยู่

ปาณีกำลังอ่านคอมเมนท์ในกระทู้อยู่มีแต่คนชมเขาทั้งนั้น

“ตัวจริงเขาสวยกว่าในรูปอีก”

“ไม่ใช่หรอกมั้ง?”

ช่วงบ่ายปาณีกำลังตักข้าวในโรงอาหารอยู่ก็ได้ยินเสียงพูดคุยของผู้ชายสองคนที่กำลังคุยถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่

กลางคืนธามนิธิมีนัดปาณีกลับไปก็คงได้นั่งกินคนเดียวก็เลยว่ากินในโรงอาหารพร้อมโมรีแล้วค่อยกลับ

ตอนนี้ในโรงอาหารคนเยอะมาก ปาณีพึ่งนั่งลงก็เห็นทีนาร์ทันที

ทีนาร์พึ่งไปตักข้าวเสร็จหาที่ว่างได้หนึ่งที่กำลังเตรียมนั่งลงไปก็มีผู้หญิงอีกคนมาแย่งไปก่อน “ที่นี่มีคนมานั่งก่อนแล้ว”

“แต่ฉันมาก่อน”

ทีนาร์รู้สึกโมโหก็แค่เพราะเมื่อวานเวทัสมาจับโดนเธอหนึ่งทีถึงกับขั้นทุกคนต้องเอาเธอเป็นศัตรูเลยหรือไง!

มันจำเป็นต้องมากขนาดนี้ไหม?

ผู้หญิงคนนั้นมองทีนาร์แล้วยิ้มประชด “เธอมาก่อน? เธอมีหลักฐานอะไร? ที่นี่พวกฉันจองก่อนตั้งแต่แรกแล้ว”

ทีนาร์มองอีกคนกำลังจะอาละวาด “เธอ……”

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงสองคนตั้งใจเดินชนทีนาร์จากข้างๆ ทำเอาทีนาร์ล้มลงไปกับพื้น

“ขอโทษ” ผู้หญิงที่เดินชนทีนาร์ขอโทษแต่ว่าน้ำเสียงไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ “ต้องรบกวนเธอไปตักใหม่อีกนะ”

ตอนนี้คนกินข้าวเยอะขนาดนี้ทุกคนก็กำลังต่อแถวอยู่กว่าจะถึงก็ต้องรออีกนานกว่าจะถึงคิว ผู้หญิงที่เดินมาชนทีนาร์ดูก็รู้แล้วว่าตั้งใจทำ

มองผู้หญิงที่ล้อมรอบมาแกล้งตัวเองทีนาร์ก็ร้องไห้ออกมาตั้งแต่เมื่อวานก็มีแต่คนมาทำแบบนี่กับเธอ นี่มันจะมากเกินไปแล้วจริงๆนะ!

“ร้องไห้?” ผู้หญิงที่มาแย่งที่คนนั้นพูด “ทำไมมากินข้าวคนเดียว? เวทัสไม่มาด้วยหรอ? ก็ใช่หน้าตาเธอแบบนี้ถ้ามากินกับเธอก็คงกินไม่ลงสินะ?”

ผู้หญิงหลายคนรุมแกล้งทีนาร์เสร็จก็ไปกินข้าวต่อทิ้งให้ทีนาร์อยู่ข้าวที่ตกลงพื้นอย่างเดียว……

มีวินาทีหนึ่งที่ทีนาร์อยากหายไปจากโลกนี้ทันทีถ้าเป็นแบบนั้นคนพวกนั้นก็คงจะไม่มาแกล้งเธออีกแล้วสินะ?

มีเสียงอ่อนโยนเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังทีนาร์ “นักเรียนคะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

ทีนาร์ตาแดงแล้วมองไปที่ผู้หญิงคนเดียวที่ยอมคุยกับเธอ เกือบจะคิดว่าตัวเองมองเห็นนางฟ้า เขาสวยมาก!

ทันใดนั้นสายตาของคนรอบตัวก็โดนผู้หญิงคนนี้ดึงดูดไปหมด

ทีนารพูดอย่างติดขาด “ฉัน……ฉันไม่เป็น……ไร”

ผู้หญิงที่เหมือนนางฟ้าคนนี้ยิ้ม รอยยิ้มนี้ทำให้คนหลงลงไปได้ “ถ้าเธอไม่ถืออะไรก็กินของฉันไปก่อนก็ได้นะ!”

“ไม่……ไม่ต้องแล้วค่ะ”

“พวกเราไปนั่งตรงนู้นกัน” มืออีกข้างเขายกถาดข้างไว้ อีกข้างจับแขนของทีนาร์ไว้ดึงทีนาร์ไปที่ว่างแล้วนั่งลงไป

เขาเอาข้าววางไว้หน้าทีนาร์แล้วดึงกระดาษทิชชูไปให้ทีนาร์

ทีนาร์มองเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นแค่ยิ้ม “อื้อ?”

เธอเลยรับทิชชูมาไว้

ผู้หญิงรอบตัวเห็นฉากนั้นก็คุยซุบซิบกัน :

“เป็นอาจารย์มาใหม่ที่เขาคุยกันในกระทู้ไม่ใช่หรือไง?”

“ไม่ใช่มั้ง? ไม่ค่อยเหมือนเลย!”