My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 314

ตอนที่314

ก็ไม่ค่อยเหมือน……เพราะตัวจริงสวยกว่าในรูปอีก! แล้วทั้งคนก็ดูเหมือนไม่หยิ่งด้วย

โมรีนั่งอยู่ข้างปาณี “ฉันรู้สึกฉันไม่อยากมีชีวิตแล้ว”

ปาณีก็รู้สึกเช่นนั้น “ฉันก็เหมือนกัน”

ทีแรกคิดว่าตัวจริงคงไม่สวยเท่าในรูปสักนิดก็ยังดี! แต่……ผู้หญิงคนนี้ผิวขาวมากแถมดูสง่ามีมารยาทเรียบร้อยดีอีก

ก็แค่การกระทำเล็กน้อยก็มีหลายคนหลงลงไปแล้ว

“บ้าจริง! เมื่อไรฉันถึงจะสวยเหมือนเขาแบบนั้น?”

“ฉันก็อยาก!”

ผู้หญิงที่สวยสุดในโลกนี้มันก็แบ่งเป็นสองแบบ แบบแรกคือสวยจนทำให้คนอิจฉา

แล้วอีกแบบคือสวยจนทำให้คนอยากอิจฉาก็อิจฉาไม่ลงแถมอยากให้ตัวเองได้หน้าตาแบบนั้นอีก

และตอนนี้คนที่นั่งอยู่หน้าทีนาร์ก็คือแบบที่สอง

ทีนาร์เช็ดน้ำตาของตัวเองให้สะอาดและสบตากับดวงตาราวกับลมในฤดูใบไม้ผลิรู้สึกเหมือนตัวเองหลงเข้าไปในนั้น

ทีนาร์ก็เห็นเวทัสเลยก้มหัวลงอย่างอัตโนมัติไม่อยากสบตากับเวทัส

ชยรพยืนอยู่ข้างเวทัส “นี่เขามาอยู่นี่ได้ยังไง?”

ก่อนเขาจะรู้จักเวทัสอาจจะไม่ได้สนิทกับคนในบ้านวิสิทธิ์เวชมากแต่นลิน มีสุวรรณ์เขารู้จัก

เวทัสเดินเข้าไปหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะพวกเขา

ทีนาร์ก้มหัวลงราวกับไก่น้อยเจอนกอินทรีย์

หลังจากที่โดนสั่งสอนเธอก็ค่อยรู้ว่าเวทัสเป็นคนที่เล่นด้วยไม่ได้

สายตาของเวทัสไม่ได้มองที่ทีนาร์แต่กลับมองผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามทีนาร์สายตาเย็นขามาก

รู้สึกถึงสายตาของเวทัส ดวงตาคู่ที่อ่อนโยนก็ยกขึ้นมามองเวทัสแล้วยิ้ม “เวทัสไม่เจอกันนานเลยนะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?”

ไม่มีความรู้สึกผิด ไม่มีความระแวงใดๆ!

เวทัสนึกภาพไม่ออกว่าเขาหายไปนานขนาดนี้ทำไมไม่เคยเปลี่ยนเลย! พอเจอตัวเองก็ยังทำเหมือนเมื่อก่อน

เมื่อก่อนตอนนลิน มีสุวรรณ์ยังอยู่เขาสนิทกับจันวิภา วันๆก็เข้าออกที่บ้านวิสิทธิ์เวช เวทัสในสายตาของเขาก็ราวกับน้องในบ้าน เขาก็ดีกับเวทัสมาตลอด

แต่ต่อให้เวทัสคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้หายไปนานขนาดนี้หลังจากกลับมาทำไมไม่มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด

ทิ้งคุณน้าที่บาดเจ็บแล้วเขายังกล้ากลับมาแบบนี้อีกหรอ?

“เธอกลับมาทำไม?” ก่อนธามนิธิแต่งงานเขาไม่มีแม้แต่วี่แวว

แต่ธามนิธิพึ่งแต่งงานเขาก็กลับมา!

เหอะ!

นลิน มีสุวรรณ์ยิ้มอย่างสบาย “กลับมาทำเรื่องนิดหน่อย แม่เธอเป็นยังไงบ้าง? กลับไปอย่าลืมช่วยทักทายแทนคนในบ้านหน่อยนะ”

เวทัสขมวดคิ้ว

คนในบ้าน?

ใครเป็นคนบ้านเดียวกันกับผู้หญิงคนนี้กัน?

เธอมองนลิน มีสุวรรณ์น้ำเสียงเย็นชา “หน้าเธอนี่ใหญ่จริงๆ”

ชยรพกลัวเธอโมโหจนก่อเรื่องอะไรขึ้นเลยรีบเดินไปลากเวทัส “พวกเราไปกินข้าวก่อนนะ”

ทีนาร์ที่มองสถานการณ์เมื่อกี้อยู่ข้างๆพอเห็นเวทัสไปก็ถามนลิน มีสุวรรณ์ “อาจารย์รู้จักกับเวทัสหรอคะ?”

นลิน มีสุวรรณ์ยิ้ม “เป็นลูกของญาติอ่ะ ทำไมเธอกลัวเขาหรอ?”