เช้าวันใหม่…สิ่งที่ฉันต้องทำเป็นประจำในทุกๆ เช้าคือการตื่นนอนอาบน้ำเพื่อไปฝึกงาน โชคดีหน่อยฝึกงานที่บริษัทนี้เขาให้เงินเดือน ไม่อย่างนั้นคงต้องหางานเสริมทำให้วุ่น
กริ๊ง~ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมาในขณะที่กำลังนั่งรถเมล์ประจำทางไปที่บริษัท เป็นพราวที่โทรมา พราวคือเพื่อนสนิทของฉันเอง แต่เราฝึกงานกันคนละบริษัท
( ว่าไงพราว )
( ก็เหงาน่ะสิ แกเล่นเงียบหายไปเลย ) พราวตอบมาเสียงอู้อี้ในลำคอ
( ช่วงนี้ฉันยุ่งๆ นาลินก็อยู่โรงพยาบาล )
( ยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลเลยเหรอ )
( อื้อ รอบนี้เป็นหนักเลยแก ) ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ พูดถึงเรื่องน้องสาวทีไรก็รู้สึกหนักใจทุกครั้ง
( เดี๋ยวนาลินก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว แกไม่ต้องคิดมากนะริน )
( แกเป็นไงบ้าง )
( เหนื่อยน่ะสิ รุ่นพี่ที่บริษัทชอบใช้ให้ทำนู่นทำนี่แทบไม่ได้พักเลย )
ฉันคุยกับพราวมาจนถึงบริษัท เธอเป็นคนน่ารักนิสัยดีเรียบร้อย แต่ติดที่ว่าชอบบ่นจุกจิกไปหน่อย
#บริษัท
ฉันยิ้มและยกมือไหว้รุ่นพี่ที่บริษัทแทบจะทุกคน ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จัก ที่ฉันทำคือมารยาทและเป็นการผูกมิตรที่ดี
เมื่อเดินมาถึงหน้าลิฟต์ฉันก็กดแล้วยืนรอสักพักประตูลิฟต์ก็เปิดออก จึงรีบแทรกตัวเข้าไปด้านใน ตอนนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่อยู่ในลิฟต์
ประตูลิฟต์ค่อยๆ เลื่อนปิดช้าๆ แต่!! จู่ๆ ก็มีฝ่ามือใหญ่ของใครบางคนมาขวางทางเอาไว้ทำให้ประตูลิฟต์เลื่อนออกอีกครั้ง
เมื่อฉันเงยหน้ามองเจ้าของมือนั้น หัวใจก็แทบจะหยุดเต้นพร้อมกับอาการที่เริ่มทำตัวไม่ถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางบำเรอ BAD GUY 20+
มาต่อเร็วๆนะค่ะ คนรออ่านไม่ท้อ คนเขียนสู้ๆค่ะ กำลังดี รอวารินท้องอยู่นะค่ะ 55...
เหมือนยังไม่จบ สนุกคะ แต่มีบ้างช่วงเหมือนยังไม่สมบูรณ์ ขอบคุณที่แต่งมาให่อ่านนะคะ...