นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 20

คุณเหนือกดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉัน ไม่สิ! แบบนี้ไม่ได้เรียกว่าจูบ เขากำลังกัดริมฝีปากของฉันอยู่ต่างหาก

“อื้อ” ฉันประท้วงในลำคอเพราะความเจ็บที่ถูกเขากัด แต่คุณเหนือกลับไม่ยอมปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระ

ร่างของฉันถูกดันมาให้ติดกับรถหรู จากมือสากก็เริ่มลูบไล้ซุกซนไปตามจุดต่างๆ บนร่างกายของฉัน

ถึงแม้ว่าตรงนี้จะไม่มีใครนอกจากเราสองคน แต่ฉันก็กลัวว่าจะมีใครมาเห็นอยู่ดี จึงพยายามปัดป่ายมือของคุณเหนือที่กำลังบีบเค้นหน้าอกของฉันอยู่ในตอนนี้

หากว่าคุณเหนือยอมปล่อยง่ายๆ ก็คงไม่ใช่เขา ในตอนนี้เม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันกำลังถูกคุณเหนือปลดออกทีละเม็ดๆ อย่างใจเย็น ริมฝีปากที่ถูกกัดอย่างแรงในตอนนี้ฉันเริ่มได้กลิ่นคาวจางๆ ของเลือดที่มุมปากของตัวเอง

ไม่คิดว่าจะถูกเขาทำขนาดนี้ กำลังโกรธฉันอีกแล้วใช่มั้ย ถึงได้ทำให้ฉันเจ็บตัว

คุณเหนือผละริมฝีปากออก สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกจ้องมองใบหน้าของฉันครู่ใหญ่โดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ก้มหน้าลงมาใช้เขี้ยวฟันงับเนินหน้าอก เขากัดแล้วดึง ทำให้ผิวเนื้อบริเวณนั้นแดงช้ำไปหมด อีกทั้งบนเนินหน้าอกของฉันยังมีรอยเขียวช้ำซึ่งเป็นรอยเก่าที่คุณเหนือฝากเอาไว้ และมันยังไม่หายดี แต่คุณเหนือก็ยังจะฝากรอยใหม่เอาไว้ทุกครั้งที่เราทำ

“อ๊ะ คุณเหนือคะ รินว่าตรงนี้ไม่เหมาะ” ฉันดันไหล่กว้าง หวังจะให้คุณเหนือถอยออก ถึงแม้จะรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์ขัดใจเขา แต่ในที่แบบนี้ซึ่งเป็นลานจอดรถ ฉันจะปล่อยให้เขาทำเรื่องที่น่าอับอายโดยไม่ห้ามอะไรเลยคงไม่ได้

ยิ่งฉันขัดขืน ยิ่งฉันพยายามผลักเขาออก คุณเหนือก็ยิ่งทำรุนแรงกับหน้าอกทั้งสองเต้า เขาเอามือควักหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันออกมาด้านนอก

“คะ คุณเหนือ อ๊ะ อย่าค่ะ” ฉันได้แต่พยายามเตือนสติของเขา แต่เมื่ออุ้งปากที่ร้อนระอุครอบงำเม็ดไตบนเนินหน้าอก มันก็ทำให้สนิของฉันเตลิดไปไกล

ปากที่กำลังร้องห้าม แต่ร่างกายของฉันมันกลับแอ่นรับสัมผัสที่เร่าร้อนอย่างเผลอตัว

มือสากลูบไล้บริเวณเรียวขาอ่อนของฉัน ก่อนจากค่อยๆ ล้วงมือลึกเข้ามาในกระโปรงนักศึกษา

ฉันพยายามดังสติของ พยายามสั่งให้ตัวเองผลักคุณเหนือออกไป แต่การจะทำแบบนั้นในตอนนี้มันเป็นดรื่องยากที่สุด

“อื้ม” เสียงทุ้มต่ำครางออกมาเบาๆ ในลำคออย่างพึงพอใจ ในขณะที่กำลังตะโบมดูดดุนหน้าอกของฉันอยู่

นิ้วใหญ่เกี่ยวขอบกางเกงซับและเพนตี้ตัวจิ๋วออกให้พ้นทาง

“อ๊ะ อ๊า~” ฉันร้องครางออกมาเมื่อถูกนิ้วใหญ่ลุกล้ำเข้ามาในร่องแคบ

คุณเหนือผละใบหน้าออกจากหน้าอกสองเต้า เขาจ้องมองฉันราวกับว่าชอบเห็นเวลาที่ฉันทรมานจากการกระทำของตัวเอง

ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อนิ้วใหญ่นั้นค่อยๆ ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ทำให้ฉันแทบจะทรงตัวไม่อยู่จนต้องโผล่กอดคอคุณเหนือไว้

“อ๊ะ พะ พอก่อนได้ไหมคะ”

“เธอไม่ต้องการหรือไงหื้ม” คุณเหนือกระซิบถาม แถมเขายังใช้เขี้ยวฟันงับใบหูของฉัน พร้อมกับเป่ารดลมหายใจร้อนผ่าวออกมากระเส่า

“นะ ในรถก็ได้ค่ะ อ๊า” ฉันเลือกที่จะบอกให้คุณเหนือทำในรถ อย่างน้อยมันก็ดีกว่ายืนทำอยู่ในที่โล่งแบบนี้

ในที่สุดร่างกายของฉันก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

“ปะ เปิดประตูรถสิคะ”

“จัดการเสื้อตัวเองให้เรียบร้อย” พูดจบคุณเหนือก็เดินไปเปิดประตูรถทางฝั่งคนขับแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งด้านใน ทิ้งให้ฉันยืนงุนงงอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

คุณเหนือหยุดเดิน แล้วหมุนตัวกลับมามองฉัน ทำให้ฉันต้องหยุดเดินเพื่อรักษาระยะห่าง

“เดินมาใกล้ๆ ฉัน” เสียงทุ้มต่ำออกคำสั่งเมื่อเห็นว่าฉันยืนห่างไกลตัวเองพอสมควร

ฉันส่ายหน้าไปมา “ดะ เดี๋ยวมีใครมาเจอเข้า…”

“ฉันสั่ง” สิ้นสุดคำสั่งกร้าว ฉันก็ถึงกับลอบถอนหายใจออกมา แล้วก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณเหนือ

“อย่าทำตัวเรื่องมาก ฉันไม่ชอบ!!”

อีกแล้ว ฉันทำให้คุณเหนือไม่พอใจอีกแล้ว

“เฮีย!”

จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมา ก่อนที่เจ้าของเสียงเมื่อครู่จะเดินยิ้มมาหาคุณเหนือ

ฉันจำได้เธอคือคุณน้ำมนต์ เป็นคู่หมั้นของคุณเหนือ เมื่อเห็นแบบนั้นฉันก็เผลอกำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ กลัวว่าเธอจะสงสัย กลัวว่าทั้งคู่จะทะเลาะกัน ฉันจึงค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกห่างจากคุณเหนือ

“เฮียมากับใครหรอคะ” คุณน้ำมนต์เธอถามคุณเหนือ ก่อนที่จะเลื่อนสายตามองมายังใบหน้าของฉัน “มากับผู้หญิงคนนี้อย่างนั้นหรอคะ ?”

หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ กับคำถามของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้ฉันรู้สึกกลัวความผิดขึ้นมาจับใจ