นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 19

วันนี้ทั้งวันฉันเอาแต่คิดไม่ตก ที่คุณเหนือบอกจะไปวันเกิดเพื่อนกับฉัน ถ้าเขารู้ว่าฉันโกหกต้องแย่แน่ๆ

หรือว่าฉันควรจะโทรไปบอกพราวว่าไม่ได้ไปแล้ว

“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ทำให้พี่รุ้งที่นั่งตรงข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง

“เป็นอะไรหรือเปล่าริน ?” พี่รุ้งถาม

“ปะ เปล่าค่ะ”

“พี่คิดว่าคุณเหนือพูดอะไรให้ไม่สบายใจซะอีก”

“มะ ไม่ๆ ค่ะ คุณเหนือไม่ได้พูดอะไร”

#เลิกงาน

ฉันรีบลงจากตึกบริษัท ทำเหมือนลืมว่าคุณเหนือบอกว่าจะไปด้วย แบบนี้มันคงดีกว่าให้เขาไปเห็นว่าฉันโกหก

จริงๆ ฉันกับพี่เพชรมันไม่ไดเมีอะไรทั้งนั้น แต่คุณเหนือยืนยันชัดเจนว่าห้ามฉันยุ่งกับผู้ชายคนไหน

ไม่รู้ว่าทำไมถึงตั้งกฎอะไรแบบนี้กัน ทำเหมือนว่าโลกใบนี้มีแค่ผู้หญิงอย่างนั้นแหละ เขาน่าจะเข้าใจบ้างว่าฉันเองก็มีเพื่อน มีพี่คนรู้จักที่เป็นผู้ชาย ไม่ได้เป็นชู้อะไรแบบที่กล่าวหาสักหน่อย

“รีบร้อนจังเลยนะ ฉันคงไม่ได้คิดไปเองว่าเธอกำลังคิดจะหนี”

เฮือก!! ขนอ่อนบริเวณแผ่นหลังของฉันมันลุกซู่เมื่อได้ยินเสียงอำมหิตที่คุ้นเคยท้วงขึ้นมา

ฉันค่อยๆ หมุมตัวหันกลับมามองทางด้านหลังของตัวเอง เห็นคุณเหนือกำลังยืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม็งอยู่

“คือริน รินคิดว่าคุณเหนือพูดเล่น…” ฉันอ้างออกไป ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น

“เธออคิดอย่างนั้น ?” คุณเหนือก้าวขาเดินตรงมาหาฉัน ทำให้ฉันรีบถอยหนีทันที เพราะตรงนี้มีพนักงานของบริษัทเดินผ่านไปมาหลายคน

“ตามฉันมา”

ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่น มองแผ่นหลังของคุณเหนือให้เขาเดินไปไกลพอสมควรจึงเดินตามไป เพราะกลัวจะถูกคนอื่นจับผิด แค่ตอนนี้ก็ถูกมองไม่ดีแล้ว

“….ค่ะ”

“ฉันไม่ค่อยชอบคนโกหกเท่าไหร่เลยนะวาริน” คุณเหนือเอ่ยเสียงเย็น ก่อนจะใช้นิ้วยกปลายคางของฉันให้เงยขึ้น “ฉันเคยบอกเธอไปแล้ว ทำไมถึงไม่รู้จักจำ”

“…..” ฉันได้แต่มองสายตาเย็นชาคู่นั้นอย่างหวาดกลัว ไม่แม้แต่จะพูดอะไรโต้ตอบ

“เธอคงไม่รู้สินะว่าฉันส่งน้องสาวเธอไปรักษาได้ ฉันก็สามารถสั่งให้ทีมแพทย์หยุดการรักษาน้องสาวเธอได้”

“….คุณเหนือ”

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรคุณเหนือก็เอานิ้วชี้ของตัวเองมาทาบลงบนริมฝีปากของฉัน บ่งบอกว่าห้ามฉันพูดคำใดออกมา

“เลือกมาสิ” คุณเหนือลากไล้นิ้วใหญ่ไปตามบริเวณพวงแก้มของฉันช้าๆ ใบหน้าคมคายโน้มลงมาใกล้ๆ แล้วเอ่ยถามเสียงเย็น “เธอจะไปวันเกิดมัน หรือเธอจะอยู่กับฉัน ?”

“ยะ อยู่กับคุณเหนือค่ะ”