นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 23

1 อาทิตย์ผ่านไป…

วันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นเต้นที่สุด และมีเรื่องให้ตื่นเต้นถึงสองเรื่องด้วยกัน ตื่นเต้นที่หนึ่งคือฉันจะได้ขึ้นเครื่ิงบิน ซึ่งตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยได้ขึ้นเครื่ิงบินเลยสักครั้ง

ตื่นเต้นที่สองคือฉันกำลังจะได้ไปเยี่ยมนาลิน น้องสาวของฉันที่ถูกเอาตัวไปรักษาอาการป่วยที่ประเทศอังกฤษ

คุณเหนือบอกว่าหมอได้ทำการรักษานาลินแล้ว และตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพักฟื้นและวิเคราะห์โรค ว่าจะหายขาดหรือเปล่า อาจจะได้พักฟื้นที่โรงพยาบาลอีกหนึ่งถึงสองเดือน เพื่อรอดูอาการ

ฉันเดินขึ้นเครื่องบินตามคุณเหนือ ก็รู้สึกแปลกใจที่เที่ยวบินนี้ไม่มีใครเลย นอกจากคุณเหนือกับฉัน และลูกน้องของเขา

“ทำไมถึงไม่มีใครเลยล่ะคะ”

คุณเหนือขมวดคิ้วราวกับว่าคำถามของฉันมันทำให้เขารำคาญใจ

“ขอโทษที่รินถามอะไรโง่ๆ นะคะ คือรินแค่สงสัย”

คุณเหนือเดินผ่านหน้าฉันไปโดยไม่พูดอะไร ฉันจึงรีบเดินตามเขา ถึงแม้จะยังสงสัยว่าทำไมเที่ยวบินนี้ถึงมีแต่เราก็ตาม

ฉันนั่งลงที่นั่งข้างๆ กับคุณเหนือ แต่มีช่องว่างกั้นไว้เป็นทางเดิน เรานั่งหันหน้าเข้าหากัน ที่ต้องนั่งห่างแบบนี้เพราะฉันไม่อยากรบกวนเขา และไม่อยากให้เขารู้สึกรำคาญใจอีก

ฉันคอยสังเกตท่าทางของคุณเหนือ เมื่อเห็นว่าเขาคาดเข็มขัด ฉันจึงทำตาม ในตอนนี้เสียงเครื่องบินมันดังก้องอยู่ในหู ตัวฉันเริ่มสั่นอาการคล้ายคนจะหมดสติ เพราะนี่คือครั้งแรก และที่สำคัญฉันกลัวการขึ้นเครื่องบินเอามากๆ

ฉันชอบดูพวกสารคดีเครื่องบินตก ดูเยอะจนทำให้ตัวเองกลัวการขึ้นเครื่องบินไปเลย

ฉันพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาลง หัวใจเริ่มเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเครื่องบินเริ่มทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ในใจภาวนาขอให้ฉันมีชีวิตรอดไปถึงอังกฤษ

“เป็นอะไร” เสียงทุ้มต่ำของคุณเหนือเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตามองเขา และเห็นว่ากำลังถูกมองด้วยสายตาที่ดุดัน

“ปะ เปล่าค่ะ”

คุณเหนือปลดเข็มขัดออก ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากที่นั่งเดินมาหาฉัน จู่ๆ คุณเหนือก็เอาฝ่ามือใหญ่มาทาบลงบนเนินหน้าอกข้างซ้ายของฉัน นั่นทำให้ฉันตกใจมากเพราะไม่ได้ตั้งตัว และไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้บนเครื่องบิน

“คะ คุณเหนือ…” ฉันดึงมือคุณเหนือออก

“เธอกำลังกลัว ?”

สายตาคมกริบกำลังจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างคาดคั้น ทำให้ฉันเม้มปากแน่น ก่อนจะพยักหน้าตอบ

“ระ รินไม่เคยขึ้นเครื่องบิน”

เสียวพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ของคุณเหนือดังขึ้นมา จากนั้นเขาก็จับให้ฉันเงยหน้าขึ้น แล้วก้มหน้าลงมากดริมฝีปากหนาขยี้จูบลงมาบนริมฝีปากของฉัน

สมองของฉันมันอื้อไปชั่วขณะกับการที่จู่ๆ ก็ถูกจูบแบบนี้ รู้ตัวอีกทีตอนนี้ฉันก็ยอมเปิดปากให้คุณเหนือเอาลิ้นสากของตัวเองเข้ามาสำรวจในโพลงปากแล้ว

ลิ้นสากตวัดไปมาสำรวจไปจนทั่ว ก่อนจะตวัดมาเกี่ยวพันกับลิ้นของฉัน มือหนาค่อยๆ ลูบไปมาบริเวณไหล่มนของฉันไปมา จากนั้นก็เลื่อนมาบีบเค้นที่หน้าอก

“อื้อ~” ฉันร้องท้วงเมื่อถูกจูบที่เร่าร้อนกำลังจะกระชากวิญญาณออกจากร่าง ทำให้ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจ

โชคดีที่คุณเหนือยอมเห็นใจ เขาถอนจูบออก จากนั้นก็ใช้ลิ้นตวัดเลียริมฝีปากของตัวเอง ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับฉัน

“หายกลัวหรือยัง ?”

“ค่ะ ค่ะ มะ ไม่กลัวแล้วค่ะ” ฉันพูดไปเพื่อให้คุณเหนือสบายใจ ทั้งที่ยังกลัวอยู่

“ทำให้ฉัน” ไม่พูดเปล่า คุณเหนือรูดซิบกางเกงลงแล้วควักเอาแก่นกายของตัวเองออกมาจากกางเกง เขาไม่อายสายตาของฉันเลยสักนิด

ฉันหันมองไปรอบๆ ภายในห้องโดยสายมีแค่ฉันกับคุณเหนือสองคน ทำให้รู้สึกโล่งใจ

ฉันปลดเข็มขัดแล้วค่อยๆ ลงมานั่งคุกเข่าตรงกลางหว่างขาแกร่งของคุณเหนืออย่างว่าง่าย

“หวังว่าครั้งนี้เธอจะทำให้ฉันพอใจ” คุณเหนือพูดทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนที่เขาจะเอามือของฉันขึ้นมาจับแก่นกายของตัวเอง

เมื่อมือของฉันแตะลงบนแก่นกายนั้น มันก็พองตัวใหญ่ขึ้นมาจนน่ากลัว ทำให้ฉันแอบลอบกลืนน้ำลายลงรอหลายต่อหลายครั้งกับขนาดใหญ่โตในกำมือเล็กๆ ของตัวเอง ที่ต้องใช้มือโอบทั้งสองข้างถึงจะกำมันรอบ

“ทำสิ จะมองให้มันงอกขึ้นมาอีกอันหรือไง” คุณเหนือตวาดเบาๆ

“…..”

ด้านล่างมีรถหรูจอดอยู่ ฉันจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ และเห็นว่าคุณเหนือกำลังนั่งทำหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกอยู่

“ไปโรงพยาบาล” คุณเหนือออกคำสั่งคนขับรถ ก่อนที่รถหรูจะเคลื่อนตัวออกไปจากสนามบิน

ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งข้างๆ กับคุณเหนือที่เบาะหลัง รู้สึกใจเต้นแรงตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้เขามากขนาดนี้

ฉันกำลังรู้สึก ในสิ่งที่ไม่ควรรู้สึก อย่างนั้นใช่มั้ย แล้วฉันควรจะจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้ยังไงดี

“คุณเหนือไม่ต้องไปทำธุระหรอคะ ให้คนขับรถพารินไปที่โรงพยาบาลก็ได้ คุณเหนือไม่ต้องลำบากไปกับรินหรอกค่ะ” ฉันบอกแบบนั้นเพราะเห็นว่าคุณเหนือต้องมาทำงานที่นี่ และงานเขาก็ยุ่งมาก จึงรู้สึกเกรงใจหากว่าเขาจะตามไปที่โรงพยาบาลด้วย

“ถ้าฉันจะทำอะไร ฉันก็ทำ ไม่ต้องมาสั่ง” สิ้นสุดคำพูดร้ายๆ ของคุณเหนือ ฉันก็ปิดปากเงียบทันที เพราะไม่อยากพูดอะไรที่ไม่ถูกใจเขาอีก

#โรงพยาบาล

นั่งรถมาประมาณชั่วโมงกว่า เราก็มาถึงที่โรงพยาบาล คุณเหนือสั่งให้คนขับรถรออยู่ที่รถ จากนั้นเขาก็พาฉันเดินเข้ามาในโรงพยาบาล

ในตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้เจอกับน้องสาว และสามารถเข้าเยี่ยมเธอได้ด้วย

คุณเหนือพาฉันเดินเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง เป็นห้องพิเศษ เมื่อเดินเข้ามาด้านในฉันก็เห็นนาลินกำลังนอนอยู่ และเธอก็กำลังมองมาที่ฉัน

เราสองพี่น้องยิ้มให้กัน ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งไปสวมกอดน้องสาวแน่น ฉันพยายามเข้มแข็งไม่ร้องไห้ เพราะไม่อยากให้นาลินเห็นว่าฉันกำลังอ่อนแอ ฉันอยากให้เธอจำภาพพี่สาวที่เข้มแข็ง

“หนูไม่คิดว่าพี่รินจะมาเยี่ยม หนูกลัวมากเลยนะคะ อยากกลับไทยแล้ว หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” นาลินงอแงเหมือนเด็ก บอกฉันว่าจะกลับไทยให้ได้ ก็เป็นธรรมดาหากฉันต้องถูกส่งตัวมารักษาที่ต่างประเทศก็คงจะอยู่ไม่ได้

“ไว้หายดี พี่สัญญานะว่าจะมารับเธอกลับ ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ ^_^” ฉันพูดพลางใช้มือลูบผมร้องสาวไปมาช้าๆ

นาลินมองมาทางด้านหลังของฉัน ก่อนที่เธอจะถาม

“นั่นใครหรอคะ”

ฉันหันมองทางด้านหลัง เห็นคุณเหนือกำลังยืนอยู่ “นี่คุณเหนือ เขาเป็นเจ้านายของพี่น่ะ”

“…คุณเหนือ” นาลินเรียกชื่อคุณเหนือ แววตาที่เป็นประกายของเธอดูจะถูกใจเขามากๆ