นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 67

#บริษัท

คำพูดของนาลินทำให้ฉันเครียดแทบไม่มีกระจิตกระใจจะทำงาน เพราะสมองมันเอาแต่คิดฟุ้งซ่านจนแทบจะระเบิด ฉันไม่ตอบอะไรกับนาลินทั้งนั้น และฉันก็ไม่สามารถเลือกได้

จะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้ ฉันไม่ต้องการที่จะปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง ฉันอยากจะทำตามที่นาลินขอ แต่ฉันรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางปฏิเสธคุณเหนือได้

ฉันรักเขา….

“ดอกไม้ครับ” ฉันที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ก็ต้องสะดุ้งเพราะ จู่ๆ ก็มีคนเอาช่อกุหลาบมายื่นให้ ดูจากการแต่งตัวแล้วคงจะเป็นพนักงานที่ร้าน

“ขะ ของฉันหรอคะ” ฉันถามกับผู้ชายที่ยื่นช่อกุหลาบมาให้

“ใช่ครับ”

เมื่อฉันรับช่อกุหลาบมาผู้ชายคนส่งก็รีบออกไป กุหลาบสีดองสดส่งกลิ่นเฉพาะตัวของมัน ฉันพยายามมองหาโน้ตเผื่อจะมีแนบมาด้วยแต่ก็ไม่มี

ให้หลังจากที่มีคนมาส่งดอกไม้ให้ฉันไม่นานคุณเหนือก็เดินมา ฉันจึงรีบเอาช่อกุหลาบแอบไว้เพราะกลัวว่าจะถูกเขาใจผิด

คุณเหนือเดินมาหยุดที่โต๊ะทำงานของฉัน จากนั้นเขาก็ถาม “ชอบมั้ย ?”

“…คะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปม มาถึงก็ถามว่าชอบมั้ยเลย ฉันจะไปเข้าใจได้ยังไง

“กุหลาบช่อนั้น ทำไมวางไว้แบบนั้น”

“อะ เอ่อคือ รินไม่รู้ว่าของใคร ไม่รู้ว่าใครส่งให้จริงๆ นะคะ” ฉันต้องรีบปฏิเสธออกไปไม่อย่างนั้นคุณเหนือคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ๆ

“ฉันเป็นคนสั่งให้” คุณเหนือบอกเสียงเย็น เราทั้งคู่จ้องหน้ากันครู่หนึ่งและฉันก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของคุณเหนือเริ่มแดงเถือกขึ้นมา

“ทำไมหน้าแดงขนาดนั้นละคะ” ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วง แต่คุณเหนือไม่ตอบยังไม่พอ เขายังรีบเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

ฉันได้แต่ทำหน้างุนงงก่อนจะหยิบช่อกุหลาบสีแดงสดขึ้นมา ใบหน้าของฉันเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับก้มลงสูดดมกลิ่นหอมจากกุหลาบ พอรู้ว่าคนที่ให้คือคุณเหนือกุหลาบช่อนี้ก็หอมขึ้นเป็นกองเลย

แต่แล้วฉันก็ต้องหุบยิ้มพอคิดถึงเรื่องที่นาลินพูดเมื่อเช้า จากนั้นก็กลับมาคิดฟุ้งซ่านอีกครั้ง…

“ดอกไม้สวยจัง หนุ่มไหนส่งมาให้เนี่ย” เสียงของพี่รุ้งดังขึ้นมาทำให้ฉันได้สติหยุดออกจากวังวนความคิดของตัวเอง

ฉันไม่ได้ตอบพี่รุ้ง ก่อนจะก้มหน้ายิ้มอย่างเขินอาย พี่รุ้งก็ยิ้มให้และดูเข้าอกเข้าใจที่ฉันไม่ไม่ตอบ

“พี่ลางานครึ่งวันนะ นี่ตารางงานของคุณเหนือ” พี่รุ้งเก็บกระเป๋าแล้วเอาตารางงานมาให้ ฉันเองก็แปลกใจที่ช่วงนี้พี่รุ้งลางานบ่อย แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมากนัก

หลังจากที่พี่รุ้งเดินไปแล้วฉันก็ก้มดูตารางงานของคุณเหนือ วันนี้เขามีประชุมตอนบ่าย

ฉันนั่งใจเต้นแรงที่โต๊ะทำงานของตัวเองอยู่พักใหญ่ พยายามควบคุมความรู้สึกไว้ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาเปิดประตูห้องทำงานของคุณเหนือ เพื่อจะบอกเขาว่ามีประชุม

ในตอนนี้คุณเหนือสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง เขาสูบบุหรี่อีกแล้วนะ ฉันไม่ชอบเลย

เมื่อฉันเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นว่าคุณเหนือสูบบุหรี่อยู่ก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา ส่วนคุณเหนือที่มองมาทางฉัน พอเห็นฉันทำหน้าแบบนั้นเขาก็รีบทิ้งมวลบุหรี่ในมือทันที

“อย่าเข้ามาใกล้นะคะ รินเหม็นกลิ่นบุหรี่” ฉันถอยออกห่างคุณเหนือ เขาจึงแสดงสีหน้าที่เหมือนเด็กงอแงออกมา “ทีเมื่อก่อนเธอไม่เคยจะบ่น”

“ตอนบ่ายคุณเหนือมีประชุมนะคะ”

“อื้ม” คุณเหนือเดินอ้อมไปนั่งลงบนโต๊ะทำงานของตัวเองแล้วพูดต่อ “เธอก็รอกลับพร้อมฉันแล้วกัน”

“จะไปส่งรินที่คอนโดหรอคะ รินว่า…”

“ฉันจะพาเธอไปที่บ้าน” คุณเหนือขมวดคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าของฉันที่เหมือนไม่อยากไป “ไม่ต้องห่วงว่าน้องสาวเธอจะโกรธขนาดนั้น บางทีเธอก็ควรให้ความสำคัญกับฉันเหมือนกันนะวาริน”

“…ก็ได้ค่ะ”

เฮ้อ! ฉันไม่สามารถจัดคุณเหนือได้ ไม่สิ! นั่นคือความรู้สึก ลึกๆ แล้วฉันก็อยากไปกับเขาต่างหากล่ะ ถ้าฉันยืนยันจะไม่ไปจริงๆ เขาก็บังคับไม่ได้

ถึงฉันไม่ได้ตอบตกลงว่าจะคบกับเขา แต่การกระทำของเรามันก็ชัดเจน ความรู้สึกก็เหมือนกัน

ตกเย็นหลังเลิกงาน ฉันรอคุณเหนือไม่นานเท่าไหร่เขาก็ประชุมเสร็จ จากนั้นเขาก็บอกว่าจะพาฉันไปที่ห้างก่อน ฉันโทรบอกนาลินแล้วว่ามันนี้คงกลับดึกหน่อย นาลินรับสายแต่ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมา พอฉันพูดจบเธอก็ตัดสายทิ้งไปเลย

เฮ้อ….

ฉันควรจะทำยังไงให้น้องสาวเขาใจ ฉันควรจะทำยังไงนาลินถึงจะยอมตัดใจจากคุณเหนือ เพราะถ้าให้ฉันตัดเขาฉันก็ทำไม่ได้เหมือน

“เป็นอะไร ?” เสียงของคุณเหนือทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย “ปะ เปล่าๆ ค่ะ”

“ถึงแล้ว ฉันเรียกเธอตั้งนานไม่ยอมตอบ”

“คิดอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ”

“เรื่องน้องสาวเธออีกแล้ว ?” พอถูกถามแบบนั้นฉันก็เงียบอีกตามเคย ทำให้คุณเหนือถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ไปกันเถอะ” พูดจบเขาก็เปิดประตูรถ คุณเหนือเลี่ยงที่จะไม่เอ่ยถึงนาลิน เขาคงรู้ว่าถ้าพูดฉันก็จะคิดมากเพิ่มขึ้นไปอีก

คุณเหนือพาฉันมาที่โซนขายผักหมู พวกของสด ทำให้ฉันแปลกใจที่ได้เห็นเขามาเดินเลือกซื้อของแบบนี้ด้วยตัวเอง

“คุณเหนือเลือกเป็นด้วยหรอคะ” ฉันถามเพราะเห็นเขากำลังยืนเลือกเนื้อ