ฉันเงียบเมื่อถูกคุณเหนือถามแบบนั้น ที่เงียบไม่ใช่เพราะคิดจะทำตามคำขอของนาลิน ที่เงียบแบบนี้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“วาริน!!” คุณเหนือตวาดเรียกชื่อฉันเบาๆ ทำให้ฉันที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่สะดุ้งโหย่ง
คุณเหนือเบือนหน้าหนี เขาสตาร์ทรถแล้วขับออกจากห้างสรรพสินค้าไปด้วยความเร็ว
วารินเอ้ย! ทำไมเธอถึงไม่ตอบออกไปว่าไม่คิดจะทำตามที่นาลินขอ ทำไมถึงปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดแบบนี้
ฉันได้แต่บ่นตัวเองในใจ รอให้ถึงบ้านก่อนแล้วค่อยพูดก็แล้วกัน
ความเงียบเข้ามาปกคลุมไปทั่วคันรถ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ที่ถูกเร่งครั้งแล้วครั้งเล่า คิดดูสิว่าคุณเหนือขับเร็วขนาดไหน
“คะ…คุณเหนือคะรินว่า”
“หุบปากของเธอซะ!!”
ฉันกำลังจะท้วงว่าเขาไม่ควรขับรถเร็วขนาดนี้เพราะอาจจะเกิดอันตรายได้ แต่ยังไม่ทันจะได้พูดจบประโยคก็ถูกคุณเหนือหันหน้ามาออกคำสั่งอย่างไม่ชอบใจ แถมยังเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิม
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่บ้าน หลังจากที่จอดรถแล้วคุณเหนือก็เปิดประตูออกไปจากรถ เขาเปิดท้ายรถเพื่อหยิบของที่ซื้อมา แล้วก็เดินดุ่มๆ เข้าบ้านไปโดยไม่รอฉันเลย
อะไรกัน! ฉันผิดมากมายขนาดนั้นเลยหรือยังไงเขาถึงได้ทำเหมือนฉันเป็นแค่อากาศรอบๆ ตัวของเขาแบบนั้นน่ะ
ฉันรีบวิ่งตามคุณเหนือเข้าไปในบ้าน เขาเดินเร็วชะมัดเลย ขายาวๆ แบบนั้นก้าวเดียวของคุณเหนือมันเท่ากับสองก้าวของฉันเลยก็ว่าได้
“คุณเหนือคะ รอรินก่อน” ฉันวิ่งไปแล้วก็พูดบอก แต่ผู้ชายตรงหน้าที่เอาแต่เดินหนีเขาก็ไม่ยอมหยุดเดิน
“คุณเหนือ”
คุณเหนือเดินตรงไปที่ห้องครัว เขาเอาข้าวของวางไว้ ส่วนฉันก็ยืนหอบอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าห้องครัว เขาน่ะเดินแบบชิวๆ แต่ฉันนี่สิเหนื่อยเป็นบ้าเลย
เมื่อเขาของวางไว้แล้วคุณเหนือก็ทำเหมือนจะเดินออกจากห้องครัว ฉันจึงดักหน้าเขาเอาไว้
“ถอยไป!!”
“ไหนบอกจะทำอาหารให้รินกินไงคะ”
“ไม่ทำ!! ไม่มีอารมณ์” คุณเหนือตอบแบบกระชากเสียง แม้แต่หน้าของฉันเขายังไม่มองเลยด้วยซ้ำ
“ได้ไงล่ะคะ พูดเองแท้ๆ”
“ฉันบอกให้ถอยไป” ครั้งนี้คุณเหนือออกคำสั่งเสียงดุ
“รินหิว ทำอาหารให้รินกินหน่อยนะคะ ^_^”
คุณเหนือก้มหน้าลงมามองฉันที่กำลังยิ้มแป้นอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ทั้งนั้น และขบกรามแน่น
“เรื่องที่คุณเหนือถามริน ว่ารินคิดจะทำตามที่นาลินพูดหรือเปล่า…”
“ความเงียบของเธอมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว จะพูดขึ้นมาอีกทำไม!!”
“เอะ! รินเงียบมันจะแปลว่าชัดเจนได้ยังไงคะ”
คุณเหนือดันตัวฉันให้ออกจากหน้าประตูห้องครัว แล้วเขาก็เดินกระแทกเท้าหนีไปเลย ส่วนฉันก็ต้องรีบตามไปอธิบาย เฮ้อ! ไม่ฟังเลยอ่ะ คนกำลังจะบอกก็ด่วนสรุปเป็นตุเป็นตะ
ฉันเดินตามคุณเหนือมาจนกระทั่งถึงสระน้ำ เขาหันมามองฉันด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะถอดเสื้อออกแล้วเหวี่ยงทิ้งลงที่พื้นอย่างแรง และในตอนนี้ท่อนบนของคุณเหนือก็กำลังเปลือยเปล่า
ฉันทั้งมึนงงว่าคุณเหนือจะถอดเสื้อทำไม แล้วก็เคลิบเคลิ้มไปกับซิกแพ๊คและกล้ามเนื้อแน่นๆ ของเขา
จู่ๆ คุณเหนือก็กระโดดลงไปในสระ เขาว่ายน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย ว่ายไปว่ายกลับหลายรอบ
นึกอยากจะมาเล่นน้ำอะไรเวลานี้ มันเย็นมากแล้วนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางบำเรอ BAD GUY 20+
มาต่อเร็วๆนะค่ะ คนรออ่านไม่ท้อ คนเขียนสู้ๆค่ะ กำลังดี รอวารินท้องอยู่นะค่ะ 55...
เหมือนยังไม่จบ สนุกคะ แต่มีบ้างช่วงเหมือนยังไม่สมบูรณ์ ขอบคุณที่แต่งมาให่อ่านนะคะ...