นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 80

ฉันมองตามแผ่นหลังของคุณเหนือแล้วเฝ้าถามตัวเองว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันดีกับตัวเองแล้วจริงๆ หรือเปล่า ที่หนีออกมาโดยไม่ฟังเหตุผลอะไรของเขามันคือสิ่งที่ฉันต้องการใช่มั้ย

จู่ๆ หยดน้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง เขาไม่ควรตามฉันมาที่นี่ เขาไม่ควรมาทำให้ฉันรู้สึกสับสนและเจ็บปวดแบบนี้อีก

“เธอร้องไห้ ?”

คุณติณหันมามองฉันพร้อมกับปล่อยมือที่โอบเอวฉันออก

“ฉันไม่ได้เลือดเย็นแบบคุณ” นี่คือคำตอบที่ฉันบอกเขา

“หยุดร้องแล้วกลับไปที่ของเธอซะ”

“คุณเหนือรู้แล้วว่าฉันอยู่กับคุณ เขาคงไม่มายุ่งอีก ฉันต้องการไปอยู่ที่อื่น”

“ที่อื่น ? เธอหมายถึงที่ไหน หื้ม” ใบหน้าคมคายโน้มลงมา ฉันจึงรีบถอยห่าง

“ฉัน….”

“ถ้าไม่อยากอยู่ที่นี่ก็ไปอยู่ที่คอนโด ฉันให้เธอเลือกแค่สองอย่าง”

“ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ”

“จุ๊ๆ” เขาใช้นิ้ววางลงมาบนริมฝีปากของฉัน “เธอยังมีประโยชน์กับฉัน คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระตอนนี้หรือไงเด็กโง่”

“แต่คุณทำเขาขนาดนั้นแล้วนะ คุณยิงเขา ยังไม่สะใจอีกหรือไง”

“อย่าพูดเหมือนฉันผิดแบบนั้นสิ ไม่ใช่เพราะเธอเลือกมาอยู่กับฉันหรือไง มันถึงกระเสือกกระสนรนมาหาถึงที่”

“……” ใช่! มันเป็นเพราะฉันเอง คำพูดของคุณติณมันยิ่งตอกย้ำว่าฉันผิดมากขนาดไหน

“โดนแค่นี้มันยังน้อยไปถ้าเทียบกับที่พวกมันเคยทำกับฉัน”

“ฉันต้องการจะไปอยู่ที่คอนโด” ฉันบอก

“ได้! ถ้าเธอต้องการฉันจะไม่ขัด แต่ฉันจะให้ลูกน้องไปเฝ้าเธอไว้”

“มันมากเกินไปหรือเปล่า ฉันไม่ใช่นักโทษของคุณนะคะ”

“หรือเธออยากจะเป็นเมียฉัน ก็ดีนะ ถ้าไอ้เหนือรู้มันคงจะเป็นบ้าตาย”

“พอแล้วค่ะ! ที่ฉันเลือกมาอยู่กับคุณก็เพราะอยากหนีจากเขา ไม่ได้ต้องการให้คุณทำร้ายเขามากขนาดนั้น”

“มันผิดตั้งแต่เธอเลือกหนีมากับฉันแล้ว เธอเองก็รู้ว่าฉันกับมันเป็นศัตรูกัน”

“…….”

“อย่าเรื่องมากกับฉัน เพราะถ้าฉันทนไม่ไหว…” คุณติณใช้สายตามองเรือนร่างของฉัน “เผลอทำอะไรเธอไป จะมาโทษว่าฉันไม่ดีก็ไม่ได้นะ เพราะเธอเลือกมากับฉัน”

ฉันเงียบ จากนั้นก็รีบเดินกลับมาที่เรือนเล็ก เมื่อปิดประตูห้องฉันก็ค่อยๆ ทรุดตัวลงที่พื้นแล้วร้องไห้สะอื้นออกมาเบาๆ