นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 81

กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังลังเลว่าจะไปหานาลินดีหรือเปล่า ทำให้ฉันหลุดออกจากวังวนความคิดของตัวเองแล้วก้มมองที่เบอร์โทรศัพท์ เป็นเบอร์ของพราวที่โทรเข้ามา ฉันจึงรีบกดรับ

( ยัยริน แกหายไปไหนมาแล้วทำไมต้องปิดเครื่อง แล้วตอนนี้แกอยู่ที่ไหนรีบบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ )

พอรับสายพราวก็ยิงคำถามกับฉันยาวเหยียด จนไม่รู้ว่าจะตอบข้อไหนก่อนดี

( ฉันแค่อยากพักใจน่ะ ตอนนี้โอเคขึ้นมากแล้วขอโทษด้วยนะที่หายไปแบบนั้น )

( แกรู้มั้ยว่าคุณเหนือมาตามหาแกที่บ้านของฉันด้วยนะ แต่แปลกเมื่อสามวันก่อนฉันบังเอิญเจอเขาที่xx พอถามว่าเจอแกหรือยังเพราะฉันติดต่อไม่ได้ เขาก็เงียบแล้วรีบเดินหนีไปเลย )

คำพูดของพราวมันทำให้ลมหายใจของฉันขาดหายไปบางช่วง ตอนนี้คุณเหนือตัดฉันออกไปแล้วจริงๆ อย่างที่ฉันตัดเขา

( ฉันจบกับคุณเหนือแล้วพราว เราจบกันแล้ว )

( ริน แกตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ย )

( นาลินส่งข้อความมาบอกฉัน เธอบอกว่าอยากเจอฉันแกว่าฉันควรจะไปเจอดีมั้ยพราว )

( ทำไมถึงอยากเจอล่ะ ที่ทำกับแกมันยังไม่พอใจอีกหรือไง ไม่คิดเลยว่านาลินจะร้ายกับแกขนาดนั้น )

( ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน )

( แล้วนี่แกจะทำยังไง จะตัดพี่ตัดน้องกับนาลินไปเลยใช่มั้ย แต่ก็นะ เฮ้อ! ถ้าเป็นฉันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นก็คงจะรู้สึกเจ็บเอามากๆ แล้วก็ทำแบบแก )

( นาลินบอกว่าถ้าฉันอยากรู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นให้ไปหาเธอที่คอนโด )

( หื้อ ทำไมถึงบอกแกแบบนั้นล่ะ หรือมันมีอะไรอีก )

( ฉันเองก็ไม่รู้ แกว่าฉันควรจะไปเจอนาลินดีมั้ยพราว )

( ถ้าแบบนี้ก็คิดยากนะ ฉันคงสั่งให้แกไปหรือไม่ไป ไม่ได้หรอก มันขึ้นอยู่กับแกแล้วแหละ )

ฉันเงียบ ก่อนจะกดวางสาย

นั่นสินะ จะไปหรือไม่ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง แล้วฉันล่ะอยากจะลบเรื่องคืนนั้นออกไปจริงๆ หรือจะไปหานาลินให้เธอพูดตอกย้ำอีกครั้ง

ฉันไม่ควรไปใช่มั้ย….

ทั้งที่ในใจปฏิเสธแต่รู้ตัวอีกทีตอนนี่ฉันก็มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้ว ห้องนี้เป็นคอนโดที่คุณเหนือซื้อให้ ซึ่งตอนนี้นาลินเธออยู่ด้านในนั้น

ฉันยืนทำใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะกดออดหน้าห้อง ไม่นานนักนาลินก็มาเปิดประตูให้

“หนูคิดว่าพี่รินจะไม่มาแล้วซะอีก เข้ามาสิคะ”

ฉันเข้าไปภายในห้อง เดินมานั่งที่โซฟาโดยไม่มองหน้าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง

ทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอมันทำให้ฉันเจ็บปวด

“มีอะไรก็รีบพูดมาสิ” ฉันถามเพราะนาลินเธอเอาแต่เงียบ

“…หนูขอโทษ” นี่คือคำแรกที่นาลินพูดหลังจากที่เงียบไปพักใหญ่

“…….” ฉันเงียบถึงแม้จะได้ยินคำขอโทษนั้นจากปากของนาลิน ในเมื่อเรื่องนั้นมันเกิดขึ้นแล้ว ถ้าจะขอโทษทำไมถึงไม่ขอโทษตอนนั้น จะมาบอกตอนนี้ให้มันได้อะไรขึ้นมา

“ระ เรื่องคืนนั้นมันไม่ได้มีอะไร หนูเอง หนูเป็นคนเข้าไปในห้องของคุณเหนือ”

“ใช่มันไม่ได้มีอะไรก็แค่เกือบจะมี ถ้าฉันไม่เข้าไปขัดจังหวะ” ฉันบอก ตอนนี้มันเผลอกำมือตัวเองแน่น

“ไม่ค่ะ คุณเหนือเขาไม่สนใจหนู เขาไม่ได้ทำแบบนั้นในตอนแรก แต่เป็นเพราะหนูใช้น้ำหอมและแป้งที่พี่รินใช้กลับเข้าไปหาคุณเหนือในห้องอีกครั้ง”