นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 90

“จะเอายังไงกันแน่คะ พออยู่ก็ไล่ พอจะไปก็ไม่ให้ไป” ฉันถามคุณเหนือด้วยความรู้สึกที่สับสน

ไม่ต้องการฉันไม่ใช่หรือไง

“หายเจ็บขาแล้วหรือไง”

“…..”

“ทำไม เปลี่ยนใจอยากจะกลับไปหาไอ้ติณแล้วหรือไง พออ่อยฉันไม่สำเร็จก็จะกลับไปให้มันช่วยแก้ขัดให้ อย่างนั้นใช่มั้ย!!”

เพียะ!! ฉันตบหน้าคุณเหนือจนสุดแรงเมื่อเขาพ่นประโยคต่ำๆ แบบนั้นออกมาจนจบ

อะไรฉันก็ทนได้ทั้งนั้น แต่คำพูดพวกนี้ฉันไม่สามารถอดทนได่อีกต่อไป ถึงแม้ว่าฉันจะรักผู้ชายตรงหน้ามากขนาดไหนก็ตาม

“อยากให้เป็นแบบนั้นมากใช่มั้ยคะ” ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามข่มเสียงที่สั่นเครือเอาไว้ แล้วพูดต่อ “ค่ะ รินจะกลับไปหาคุณติณ รินต้องการให้เขาตอบสนองในสิ่งที่คุณเหนือรังเกียจ”

นี่คงเป็นคำตอบที่คุณเหนืออยากฟังมากที่สุด ในเมื่อเขาเอาแต่ผลักไสฉันนัก ก็คงไม่คิดจะแยแสอะไรฉันอยู่แล้ว

“ได้! ถ้าเธอต้องการแบบนั้นฉันจะเป็นคนไปส่งเธอเอง” คุณเหนือคว้ามามาจับแขนฉันอีกครั้ง ทว่าฉันรีบสบัดออก “ไม่ต้องค่ะ รินจะไปเองไม่ต้องใจดีมากขนาดนั้น”

ลมหายใจร้อนผ่าวของคุณเหนือถูกพ่นออกมาแรงๆ จากนั้นเขาก็คว้ามาจับแขนฉันอีกครั้ง แต่ไม่ได้พาเดินไปที่ประตู คุณเหนือลากตัวฉันเข้ามาในห้องนอนแทน

ตุบ! ร่างของฉันถูกเหวี่ยงลงเตียงอย่างแรงโดยที่ในตอนนี้คุณเหนือกำลังจ้องเขม็งอยู่

“ฉันให้เธอตอบอีกครั้งวาริน”

“…..” ฉันเงียบแล้วเบือนหน้าหนีไม่ตอบ ยังจะให้ตอบอะไรอีก เขาไม่ต้องการฉันอยู่แล้วจะมาเค้นถามให้ได้อะไร

คุณเหนือขึ้นมาคร่อมบนร่างของฉัน พร้อมกับจับปลายคางให้ฉันหันมาสบตากับตัวเอง

“ง้อฉันได้แค่นี้หรือไง” คุณเหนือถาม น้ำเสียงของเขาเย็นลงมากกว่าก่อนหน้านี้

“รินอยากจะพยายามมากกว่านี้นะคะ แต่คำพูดดูถูกของคุณเหนือทำให้รินทนไม่ไหวจริงๆ” หยดน้ำตาค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของฉัน

“รินรักคุณเหนือค่ะ ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราจบลง แต่ถ้าคุณเหนือไม่ต้องการรินแล้วจริงๆ รินก็จะไป”

“ไปอยู่กับไอ้ติณ ?”

“รินกับเขาไม่ได้มีอะไรผูกมัดกันทั้งนั้น และตอนนี้เขาก็คืนอิสระให้รินแล้ว”

“……” คุณเหนือเงียบ เขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ปล่อยรินไปสิคะ ไม่ต้องการรินแล้วไม่ใช่หรือไง นี่ไงรินยอมแล้ว รินยอมแพ้แล้ว อึก~” ฉันพยายามข่มเสียงที่สั่นเครือและห้มไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมามากกว่านี้

“เธอยังอยากให้ฉันพิสูจน์อยู่หรือเปล่า” คุณเหนือเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉัน

“ไม่ค่ะ รินไม่ต้องการ”

คุณเหนือถอนหายใจออกมาหนักๆ “ฉันคิดว่าจะไม่มีวันให้อภัยเธอ เธอทรยศฉัน เหยียบหัวใจของฉัน”

“……”

“แล้วทำไมพอเธอกลับมา ฉันถึงไม่สามารถปฏิเสธเธอได้”

เขาพูดว่าไม่สามารถปฏิเสธฉันได้ ทั้งที่เขาปฏิเสธฉันตลอด ทั้งคำพูดและการกระทำ

“ฉันพยายามไม่สนใจ พยายามไล่ อยากให้เธอไปให้พ้น แต่พอเธอจะไปก็เป็นฉันที่ห้ามไว้”

“…..”

“ช่วยอยู่ง้อฉันต่อได้มั้ย” คุณเหนือโน้มใบหน้าลงมากดจูบลงบนริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา โดยที่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรทั้งนั้น เพียงไม่นานคุณเหนือก็ถอนจูบออกแล้วพูดต่อ “อยู่ง้อฉันไปตลอดชีวิต…”

“มะ หมายความว่ายังไงคะ”

“สัญญากับฉันสิว่าเธอจะไม่ทำแบบนั้นอีก จะไม่หนีไปกับไอ้ติณ”

“…ค่ะ รินสัญญา” ฉันมองคุณเหนือด้วยหัวใจที่เต้นรัว เขาพูดแบบนี้แปลว่าหายโกรธฉันแล้วอย่างนั้นใช่มั้ย

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามว่าคุณเหนือหายโกรธแล้วหรือเปล่า ริมฝีปากหนาก็กดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันอีกครั้ง

จูบในครั้งนี้มันดูดดื่ม ฝ่ามือใหญ่เริ่มซุกซนไต่ไปมาบนผิวเนื้อของฉัน ลิ้นสากค่อยๆ สอดใส่ควานเข้ามาสำรวจภายในช่องปาก พร้อมทั้งตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นของฉัน