นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 3

หนิงเยียนนั่งอีกฝั่งหนึ่งแล้วหันหน้าไปทางหน้าต่าง ทำราวกับสองคนนั้นเป็นอากาศ

เวยอ๋องกับหยวนเซียงยังคงพลอดรักกันต่ออย่างไม่เกรงใจพระชายาเอกอย่างหนิงเยียนเลยแม้แต่น้อย

นางไม่ได้มีความผูกพันธ์กับเจ้าคนถ่อยเลยมิได้รู้สึกอันใด ดีเสียอีก ถึงยามหย่าจะได้หย่าอย่างง่ายดาย

รถม้าหยุดหน้าวังหลวง สารถีเปิดม่านเวยอ๋องลงไปก่อน คว้ามืออนุคนโปรดไว้ หนิงเยียนเห็นเเล้วมีท่าทีเฉย ๆ ส่วนนางลงเองไม่ต้องให้คนช่วย

ตำหนักหรงในยามนี้หมอหลวงตรวจดูอาการของไท่ชางหวง พบว่าเป็นผื่นเเดงขึ้นตามตัว ไม่รู้ว่าไปโดนพิษตอนไหน หมอหลวงไม่มีทางรักษาอาการให้หายขาดได้

เหล่าท่านอ๋องต่างมาเยี่ยงท่านปู่ของพวกเขา เพราะยังไม่แต่งตั้งรัชทายาท ในยามนี้ฝ่าบาททรงรักไท่ชางหวงมาก เหล่าอ๋องทั้งหลายจึงรีบมาทำคะเเนน

ไท่ชางหวงหรือจ้าวเยว่อดีตฮ่องเต้อายุหกสิบปีต่างมองเหล่าอ๋องที่มาพร้อมหน้าพร้อมตา เหลือเเต่เวยอ๋องเท่านั้น

"เวยอ๋องเล่า" ไท่ชางหวงถามหาหลานสุดที่รัก แม้เวยอ๋องจะประสูติจากสนมคนหนึ่ง เขาก็รักหลานคนนี้มาก

ทำให้เหล่าอ๋องต่าง ๆ อดอิจฉาเวยอ๋องมีได้ โดยเฉพาะหนานอ๋องกับชูอ๋อง

"มาเเล้วพ่ะย่ะค่ะ" เกากงกงมองเห็นเวยอ๋องเดินมาพร้อมกับชายาเอกเเนบซ้าย อนุแนบขวา ช่างเป็นภาพที่ทำให้เหล่าอ๋องทั้งหลายอดที่จะขำมิได้เสียจริง ๆ

หนานอ๋องกับชูอ๋องต่างมองด้วยความแค้นใจ จ้าวเยว่มองหลานรักเดินเข้ามา เหตุใดถึงมีสตรีถึงสองนางมาด้วย

"ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง" เวยอ๋องทอดสายตามองไท่ชางหวง ที่ผื่นขึ้นเต็มตัวอย่างน่าสงสาร

"ทุกคนมาครบเเล้ว เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่ได้นานเท่าใด" ไท่ชางหวงทั้งพูดทั้งไอโขรก ๆ

"ท่านปู่อย่าเอ่ยเยี่ยงนี้เลย" เวยอ๋องที่ทรงห่วงใยปู่ของเขาเป็นอย่างมาก

"ท่านปู่ต้องอายุยืนหมื่นปี" หนานอ๋องรีบประจบใหญ่

"ท่านปู่ต้องหาย" ชูอ๋องไม่น้อยหน้า

"เสด็จพ่อต้องเเข็งแรง" ฮ่องเต้จ้าวซุนรักพระบิดามาก

"ขอให้หม่อมฉันดูอาการของไท่ชางหวงได้รึไม่เพคะ" เพียงเเค่หนิงเยียนเอ่ยจบ ทุกสายตาต่างมองมาที่นางด้วยความดูแคลน

ได้ยินมาว่าสตรีนางนี้เพื่อให้แต่งงานกับเวยอ๋อง นางถึงกับวางยาเวยอ๋อง ในงานวันเกิดบิดาของตัวเอง ช่างเป็นสตรีที่น่ารังเกียจนัก

"เจ้าเป็นแค่สตรีในเรือน มิได้มีวิชาแพทย์ ริอาจจะมาดูอาการของไท่ชางหวง สามหาวนัก" อวี้ฮองเฮาทรงกริ้วมาก ในใจนางภาวนาให้ไท่ชางหวงตายเร็ววัน

"สารเลวนัก เจ้าใช้มารยาอันใดกับไท่ชางหวง" อนุหยวนเซียงนั่นเอง แต่เดินมากับชายาของหนานอ๋อง อย่างหยวนเหมยซึ่งเป็นพี่สาวของหยวนเซียง

ในวันที่เวยอ๋องแต่งงานกับหนิงเยียน หยวนเหมยได้ขอร้องให้เวยอ๋องรับหยวนเซียงเป็นอนุ เพื่อกันหนิงเยียนออกจากเวยอ๋อง

พอเวยอ๋องแต่งกับหนิงเยียนได้ไม่นาน ก็มีราชโองการให้หยวนเหมยแต่งกับหนานอ๋องอย่างกะทันหัน ทำให้หยวนเหมยทำใจมิได้ ในใจนางมีเพียงเวยอ๋อง คู่ม้าเหมยเขียวโตมาด้วยกัน

หนิงเยียนได้พิจารณาหยวนเหมยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ดูภายนอกเป็นสตรีที่อ่อนหวานต่อหน้าบุรุษ แต่พออยู่ต่อหน้าสตรีด้วยกันกับกลายเป็นนางมารร้าย

ช่างตอแหลสิ้นดี

"นี่ถ้าเจ้าชอบสวามีข้า ทำไมเจ้าไม่แต่งเจ้าจวนอ๋องเสียเองเล่า ให้น้องเจ้าแต่งมาทำไม แล้วตัวเจ้าเองแต่งเข้าจวนหนานอ๋องไปแล้ว จะมาวุ่นวายอันใดกับข้า" หนิงเยียนขี้เกียจเอ่ยอ้อมค้อม นางเป็นคนเถรตรง

"เจ้า !!!" หยวนเหมยนิ้วระริกด้วยความสั่นกลัว

วันนี้หยวนเหมยจะกระชากหน้ากากนังสารเลวหนิงเยียนเอง

"น้องพี่ตบข้าเร็วเข้า" หยวนเหมยนึกแผนการดี ๆ ออก หยวนเซียงตบหน้าหยวนเหมยเเล้วแหกปากร้อง

"ช่วยด้วยเจ้าค่ะ พระชายาเวยอ๋องทำร้ายพระชายาหนานอ๋อง" เสียงหยวนเซียงตะโกนขึ้นอย่างแรง