นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 100

บนฟลอร์เต้น ดนตรีดีมากและทุกคนก็เต้นกันอย่างเต็มที่ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในมุมของบาร์

ชายเสื้อแดงเป็นนักเลงท้องถิ่นที่รู้จักกันดีในชื่อเล่นว่า "อาซาน" ซึ่งมักจะมาที่บาร์เพื่อตามล่าสาวสวย

ขอเพียงเป็นผู้หญิงที่เขาชอบ เขาไม่มีพลาด

ตอนแรกที่อาซานเห็นซูฉิงผู้ที่ทำให้โลกต้องตะลึง เขาก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องลองให้ได้สักครั้ง โดยคิดว่าจะสนุกกับมันในคืนนี้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกซูฉฺงตีหัวแตกแบบนี้

อาการปวดหัวเกิดขึ้น และอาซานก็หงุดหงิดเต็มที่แล้ว และตะโกนใส่ลูกน้องของเขาที่อยู่ไม่ไกลออกไปว่า "พวกแกยังไม่มาอีก!"

ทันใดนั้นชายหลายคนที่มีชายร่างใหญ่ห้าคนและชายร่างหนาสามคนล้อมเขามาล้อมซูฉิงไว้ทันที

"จับเธอไว้!" อาซานคลุมศีรษะและจ้องไปที่ซูฉิงอย่างดุร้าย "นังตัวดี กล้าตีฉัน! คืนนี้ฉันจะสั่งสอนเธอเอง!"

ซูฉิงขมวดคิ้วและการแสดงออกบนใบหน้าของเธอก็ยังสงบอยู่

ในการจัดการกับอาซาน รวมแล้วมีทั้งหมดสี่คน เธอน่าจะไม่มีปัญหาที่จะจัดการกับพวกอันธพาลกลุ่มนี้

ลูกน้องคนหนึ่งของอาซานกระตือรือร้นที่จะเอาหน้า และแทบรอไม่ไหวที่จะจู่โจมซูฉิง พยายามเขาจับเธอ

ซูฉิงเห็นโอกาสนี้จึงกระโดดขึ้นและเตะเขาอย่างดุเดือด

"โอ้ย!" ด้วยเสียงกรีดร้องเหมือนหมูถูกฆ่า ชายคนนั้นก็ล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้เป็นเวลานาน

"พวกไร้ประโยชน์! แม้แต่ผู้หญิงก็จัดการไม่ได้!" อาซานโกรธและโบกมือให้ "เข้าไปพร้อมกันเลย!"

เมื่ออาซานออกคำสั่ง คนเหล่านี้ก็รีบเข้าหาซูฉิงพร้อมกัน

ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ เสียงผู้ชายที่เย็นชาและเข้มงวดก็ดังขึ้นในทันใด

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

เสียงที่เยือกเย็นและดึงดูดใจนั้นมีความยิ่งใหญ่อย่างไม่มีขอบเขต และคนไม่กี่คนที่ล้อมรอบซูฉิงก็หยุดลงโดยไม่ได้ตั้งใจ

อาซานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ใครกล้าเข้าไปยุ่ง?"

ทันใดนั้นก็มีชายร่างสูงมากปรากฎออกมาจากมุมมืด

เมื่อหันหลังให้กับแสง ซูฉิงก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าคนที่มาคือฮ่อหยุนเฉิง

เขาสวมชุดสูทสีดำ เกือบจะกลมกลืนไปกับสีของเวลากลางคืน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชามาก และดวงตาที่ลึกล้ำของเขาก็ฉายแสงอันดุร้าย "ผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิง พวกนายก็กล้าแตะต้องอย่างนั้นเหรอ?"

ผู้หญิงของฮ่อหยุนเฉิง?

สีหน้าของอาซานเปลี่ยนไป และหลังจากเห็นฉันแล้วว่าคนที่มาเป็นใคร ความเย่อหยิ่งของเขาก็อ่อนลงทันที

"ฮ่อ...คุณฮ่อ ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นผู้หญิงของคุณ ฉันผิดเองที่ไม่รู้จักดูให้ดี ฉันทำให้ผู้หญิงคนนี้ขุ่นเคือง คุณผู้หญิงอภัยให้เราด้วย..." อาซานคุกเข่าลงและ ขอความเมตตาด้วยมือน้อยๆ

"ไปให้พ้น!" ฮ่อหยุนเฉิงยกริมฝีปากบางๆของเขาขึ้นเล็กน้อย และถ่มน้ำลายออกมาอย่างเย็นชาเป็นตัวอักษรพยางค์เดียว

อาซานและผู้ลูกน้องสองสามคนก็รีบหนีออกไปในทันที

ซูฉิงวางขวดไวน์ในมือของเธอลง ขมวดคิ้วและมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง "ฮ่อหยุนเฉิง นายมาที่นี่ได้ยังไง?"

ฮ่อหยุนเฉิงคว้าแขนของซูฉิงผลักเธอไปที่โซฟา พยุงเธอ และจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยดวงตาที่เย็นชา "นี่คือเรื่องที่เธอบอกว่าต้องมาทำอย่างนั้นหรือ?"

ไม่ให้เขาตาม เพื่อมาที่บาร์และต่อสู้กับกลุ่มอันธพาลงั้นเหรอ?

หากเขาไม่ได้มาที่นี่ทันเวลา ซูฉิงจะไม่ถูกคนเหล่านี้รังแกแล้วหรือ?

ผู้หญิงคนนี้รู้หรือไม่ว่าอันตรายคืออะไร!

มองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของเขา ซูฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ "นายตามฉันมางั้นเหรอ? ฉันบอกนายแล้วว่าอย่าตามฉันมาไม่ใช่เหรอ?!"

"ฉัน..." ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเข้าหากัน เดิมทีเขาอยากจะพูดว่า "ฉันเป็นห่วงเธอ" แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น เขาก็พูดว่า "ฉันมาคุยเรื่องธุรกิจกับใครบางคน และฉันก็บังเอิญผ่านมา"

"งั้นคงเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ" ซูฉิงเห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อคำพูดของเขา เธอผลักฮ่อหยุนเฉิง "อย่ากดฉัน ฉันจะกลับแล้ว"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย