นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 113

"ได้ครับคุณซู" โจนส์ตอบตกลงทันที

หลังจากที่โจนส์จากไป ซูฉิงก็กลับเข้าห้อง ก้มมองฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่บนเตียง ใจก็อดรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้

เธอช่วยห่มผ้าให้เขาอย่างระมัดระวัง มือทั้งสองข้างของซูฉิงจับมือฮ่อหยุนเฉิงเอวไว้ และสวดภาวนาในใจอย่างเงียบๆ ฮ่อหยุนเฉิง นายต้องไม่เป็นอะไร

นาฬิกากำลังเดิน และทุกๆ เข็มวินาทีเคลื่อนราวกับทระแทกลงบนหัวใจซูฉิงจนเจ็บปวด

ทุกวินาที ซูฉิงรู้สึกเหมือนมันยาวนานราวหนึ่งศตวรรษ

ค่ำคืนค่อยๆ มืดลง ซูฉิงยังคงนั่งอยู่ตรงหัวเตียงไร้ความรู้สึกง่วง

ความกังวลและวิตกที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแพร่กระจายไปทั่วทุกเซลล์ในร่างกายของซูฉิง

กลางดึก จู่ๆ ซูฉิงก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

เธอคิดว่าเป็นหมอเข้ามาตรวจ แต่เมื่อเปิดประตูกลับพบว่าเป็นหลินเหยียนเฟิง

หลินเหยียนเฟิงยังพาบอดี้การ์ดมาเฝ้าตรงประตูอีกสองสามคน

"ผู้ช่วยหลิน คุณมาได้ยังไงน่ะ?" เมื่อเห็นหลินหยียนเฟิง ซูฉิงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เวลานี้ไม่ใช่ว่าเขาน่าจะอยู่ประเทศจีนหรอกเหรอ?

หลินเหยียนเฟิงก้าวเข้ามาในห้องคนไข้ เหลือบมองฮ่อหยุนเฉิงที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะกล่าวว่า "ทันทีที่ผมได้ข่าวก็รีบมาเลยครับ"

"ประธานฮ่อเป็นยังไงบ้างครับ?" น้ำเสียงของหลินเหยียนเฟิงฉายถึงความกังวล

ดวงตาของซูฉิงหรี่ลง "ยังไม่ได้สติเลย"

"อย่ากังวลมากไปเลยนะครับ" หลินเหยียนนเฟิงพูดปลอบซูฉิง

ซูฉิงพยักหน้า และทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ "จริงสิ สถานการณ์ของบริษัทตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"

หลินเหยียนเฟิงรีบมาด้วยตนเอง สถานการณ์ของบริษัทก็คงไม่ดีอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าเธอกังวลเรื่องอาการบาดเจ็บของฮ่อหยุนเฉิงจนไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจเรื่องพวกนั้นเลย

น้ำเสียงของหลินเหยียนเฟิงค่อนข้างเย็นชา

"หลังงานแถลงข่าวเรื่องก็ดีขึ้น ราคาหุ้นของบริษัทเริ่มฟื้นตัว ทว่าตอนนี้กลับเกิดเหตุระเบิดขึ้นจึงมีความเห็นเชิงลบมากมายบนอินเทอร์เน็ต และราคาหุ้นก็เริ่มดิ่งลงครับ"

อย่างที่คาดไว้

ซูฉิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ "สถานการณ์ปัจจุบันคงไม่เอื้ออำนวยต่อเรามากใช่ไหม?"

"ใช่แล้วครับ" หลินเหยียนเฟิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูฉิงกล่าวว่า "สิ่งแรกที่เราต้องทำในตอนนี้คือค้นหาความจริงของเรื่องนี้ เพียงแค่ได้เปิดเผยผู้กระทำผิดเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และเปิดเผยความจริงต่อสาธารณะ เราก็สามารถฟื้นฟูชื่อเสียงของบริษัทได้"

"ผมจะพยายามให้ดีที่สุดครับ" น้ำเสียงของหลินเหยียนเฟิงหนักแน่น

"คุณซูกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวทางนี้ผมดูเอง ไม่เป็นไรหรอกครับ" หลินเหยียนเฟิงกล่าวพร้อมมองซูฉิงที่มีใบหน้าเหนื่อยล้า

"ฉันอยากอยู่กับฮ่อหยุนเฉิง" ซูฉิงส่ายหัว ตราบใดที่ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ตื่น เธอก็ไม่อยากห่างไปแม้เพียงครู่เดียว

หลินเหยียนเฟิงยิ้ม "คุณเองก็ได้รับบาดเจ็บ ต้องพักผ่อนดีๆ นะครับ คุณคงไม่อยากเห็นตัวเองเหนื่อยไปก่อนทั้งที่ประธานฮ่อยังไม่ฟื้นใช่ไหมครับ? วางใจเถอะครับ ทางนี้มีผมกับบอดี้การ์ดอยู่ จะไม่เกิดเรื่องกับประธานฮ่อแน่นอนครับ"

หลังจากวุ่นวายมาทั้งวัน ซูฉิงเองก็เหนื่อยมาก แถมเธอยังมีบางเรื่องที่ต้องทำโดยเร็วที่สุดด้วย

เธอมองไปที่หลินเหยียนเฟิง จากนั้นมองไปที่บอดี้การ์ดตรงประตู จนในที่สุดก็พยักหน้า "งั้นฉันจะกลับไปพักผ่อนก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าจะมาใหม่"

หลินเหยียนเฟิงส่งซูฉิงกลับคนไข้ ก่อนจะกลับมาที่ห้องของฮ่อหยุนเฉิง

เขาสั่งบอดี้การ์ด "พวกนายอยู่เฝ้าที่นี่ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไป เข้าใจไหม?"

"รับทราบครับ ผู้ช่วยหลิน" บอดี้การ์ดตอบอย่างเคารพ

หลินเหยียนเฟิงปิดประตูห้อง เดินไปที่เตียงก่อนจะก้มมองฮ่อหยุนเฉิงที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะพูดอย่างเคารพ "ท่านประธานครับ ผมส่งคุณซูฉิงกลับห้องแล้ว ตอนนี้ที่นี่ไม่มีคนแล้วครับ"

ฮ่อหยุนเฉิงที่เมืองกี้ยังไม่ได้สติก็ลืมตาในวินาทีถัดไป

เขาค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง เอนตัวพิงหัวเตียงแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ไม่มีใครสงสัยเลยใช่ไหม??"