นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 128

ฮ่อหยุนเฉิงเคาะประตูทว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน

"ซูฉิงเธออยู่ข้างในมั้ย? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?" ฮ่อหยุนเฉิงถามเสียงทุ้ม

ไม่มีคนตอบกลับ ฮ่อหยุนเฉิงเริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยของซูฉิง ใช้แรงกระแทกประตูให้เปิด

เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก ฮ่อหยุนเฉิงก็เห็นว่ามีผู้ชายฝรั่งเศสสองคนนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดขาวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

และซูฉิงที่สองมือกอดอก ก้มมองแอนนี่ที่อยู่บนพื้น

"ซูฉิง เกิดอะไรขึ้น?" ฮ่อหยุนเฉิงก้าวยาวๆ เข้าไปหา

ในใจฮ่อหยุนเฉิงสงสัยเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าซูฉิงถูกรังแก แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นฉากแบบนี้

"อ่อ ไม่มีอะไร" ซูฉิงหันกลับมา เอ่ยตอบเรียบๆ

"คอเธอเป็นอะไร?" สายตาของฮ่อหยุนเฉิงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย ตกอยู่ที่ลำคอของซูฉิง

ตอนที่แอนนี่ใช้มีดกดลงที่คอของซูฉิง ก็ทิ้งรอยแดงไว้บางๆ บางจนถ้าไม่สังเกตดีๆ คงมองไม่เห็น

ที่จริงแล้วซูฉิงก็เพิ่งมารู้ตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงพูด จึงเริ่มรู้สึกเจ็บบริเวณลำคอขึ้นมา

"ซี้ด" ซูฉิงสูดปากเล็กน้อย คลำที่บริเวณคอ "ไม่มีอะไร"

"ให้ฉันไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเถอะ" น้ำเสียงฮ่อหยุนเฉิงปวดใจเล็กน้อย

"ไม่ต้องหรอก แค่ผิวถลอกนิดเดียว ไม่กี่วันก็หาย" ซูฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ที่งานประมูลไม่ใช่หรือ? จู่ ๆ มาที่นี่ได้ยังไง?

"ไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อยดีกว่า" ฮ่อหยุนเฉิงไม่วางใจ สายตาลึกล้ำจ้องอยู่ที่ลำคอของซูฉิง

ตอนที่สวีหว่านเอ๋อร์มาถึง ก็ฉากบาดตาฉากนี้เข้า

เธอรู้ว่าซูฉิงมาร่วมงานเลี้ยงเพื่อการกุศลในวันนี้ จึงให้แอนนี่มาดักทำร้ายซูฉิงในห้องน้ำโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังสั่งให้ชายร่างใหญ่สองคนมาลักพาตัวซูฉิงด้วย

แต่นึกไม่ถึงว่าสองคนนี้จะไม่ได้เรื่อง โดนซูฉิงเล่นงานจนล้มอยู่บนพื้น

สวีหว่านเอ๋อร์จ้องแอนนี่อย่างโกรธจัด ไม่สำเร็จไม่พอยังทำเสียเรื่องอีก คนมากขนาดนี้แค่ซูฉิงผู้หญิงคนเดียวยังจัดการไม่ได้!

แอนนี่จ้องไปที่ซูฉิงอย่างโกรธแค้นแล้วก็ลุกพรวดขึ้นมา เก็บกริชที่ตกอยู่บนพื้นทุ่งแรงทั้งหมดแทงไปทางซูฉิง

"ซูฉิง นังสารเลวหน้าด้าน ตายซะเถอะ!" ใบหน้าแอนนี่บิดเบี้ยว ตะโกนอย่างคลุ้มคลั่ง

ซูฉิงหันหลังให้แอนนี่จึงไม่ทันสังเกตการกระทำที่บ้าคลั่งของแอนนี่

รอจนซูฉฺงได้สติ กริชในมือของแอนนี่ก็แทงเข้ามาเหมือนลมที่บ้าคลั่ง

"ซูฉิง ระวัง" สีหน้าฮ่อหยุนเฉิงหวาดกลัว

เขากำลังมองรอยแผลบริเวณลำคอของซูฉิงอย่างปวดใจ หางตาก็เห็นแอนนี่หยิบมีดพุ่งเข้ามา

การกระทำของแอนนี่รวดเร็วมาก ดวงตาเห็นมีดที่กำลังจะแทงซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็ใช้มือไปขวางกริชเอาไว้ตามจิตใต้สำนึก

กริชคมกริบเฉือนเสื้อผ้าของฮ่อหยุนเฉิงบาดเข้าที่แขนของเขา

ฮ่อหยุนเฉิงแค่นเสียงขึ้นจมูก ใช้ตัวเข้ารับมีดแทนซูฉิง

แอนนี่ไม่คิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเข้ามาบังมีดให้ซูฉิง ก็ตื่นตะลึง

เกิดเสียงเคร้ง กริชตกลงบนพื้น

"ฮ่อหยุนเฉิง นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เหตุไม่คาดฝันนี่ทำให้ซูฉิงขมวดคิ้วเข้ากัน

"ไม่เป็นอะไร" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว แววตาลึกซึ้งมองไปที่ซูฉิง ก้มศีรษะเล็กน้อย ริมฝีปากที่ดึงดูดก็ราวกับปัดผ่านลำคอของซูฉิง "แค่เธอไม่เป็นอะไร ฉันก็ไม่เป็นอะไร"

ใบหน้าซูฉิงแดงระเรื่อ