ซูฉิงขึ้นขืน แต่ก็ถูกมือทั้งสองข้างของเขาจับไว้
ฮ่อหยุนเฉิงแรงเยอะขนาดนี้ ก็จับข้อมือเล็กของเธอได้อย่างง่ายดาย
ลิ้นของเขาพยายามดันให้เธออ้าปากออก แล้วก็เข้าไปข้างใน......
เดิมที่ฮ่อหยุนเฉิงคิดแค่อยากจะลงโทษผู้หญิงที่ใจร้าย แต่รสชาติของเธอนั้นดีมาก เป็นรสชาติที่คุ้นเคย
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงบีบบังคับมาตลอด
ภาพเหตุการณ์ในเมื่อก่อนที่ใช้ชีวิตกับซูฉิง อย่างมีความสุข ทันใดนั้นก็เกิดขึ้นมาในหัวของฮ่อหยุนเฉิง
ความสูงระดับหนึ่งแสนฟุต เธอที่กอดเขาแน่ พูดด้วยน้ำแสงยืนยันกับเขาว่า
"ฮ่อหยุนเฉิง ตอนนี้ฉันจะบอกคำตอบกับนาย"
"ฮ่อหยุนเฉิง คำตอบของฉันก็คือ ฉันตกลง"
"ชีวิตต่อไปนี้ ฉันจะใช้ชีวิตกับนาย"
"ไม่ว่าเป็นหรือตาย "
วันนั้นเธอพูดกับเขาอย่างนี้ เธอจำไม่ได้แล้วหรอ
ในหัวที่เกิดเป็นภาพเมื่อวันวานผุดขึ้นไม่หยุด จูบของฮ่อหยุนเฉิงไม่รู้ว่าเป็นจูบที่อ่อนโยนตั้งแต่เมื่อไหร่
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าพวกเขาตกอยู่ในห้วงแห่งรัก เขาคิดว่าเธอไม่เคยจากไปไหนเลย
ทั้งสองที่คลอเคลียกอดกันอยู่ อุณหภูมิของห้องท่านประธานก็ค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้น.....
ฮ่อหยุนเฉิงที่ควบคุมอารมณ์จูบอยู่นาน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"ซูฉิง......."
เขาพูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาขัดจังหวะเขา"พี่เฉิง พี่กำลังทำอะไร......."
ฮ่อหยุนเฉิงหันกลับไปมอง ก็เป็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นถังรั่วอิง
เขาตกใจพูด"ถังถังหรอ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"
ถังถัง?
ซูฉิงใจเต้นแรงขึ้นมา
เธอใช้แรงผลักฮ่อหยุนเฉิงจน ด้วยความโมโห"ฮ่อหยุนเฉิง นายพอได้แล้ว!"
เขาเห็นเธอเป็นอะไร?
เขามีถังถังอยู่แล้ว ยังมาทำอย่างนี้กับเธอ คิดจะทำให้เธออับอายหรอ?
ถังรั่วอิงมองมาด้วยความเสียใจ มองภาพที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ฮ่อหยุนเฉิงจูบกับซูฉิงงั้นหรอ
ซูฉิงยังมายุ่งกับฮ่อหยุนเฉิงอีกหรอ
ถังรั่วเหมือนจะเข้าใจแล้ว แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้เป็นอย่างดี แล้วก็กัดฟันพูดเบาๆ "พี่เฉิง ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อกี้ฉันลืมเคาะประตู ฉันไม่ได้รบกวนพี่ใช่มั้ย"
"พี่เฉิง ฉันมาเพื่อจะมาขอบคุณพี่ "แววตาของถังรั่วอิงกวาดมองไปที่หน้าของซูฉิงที่แดงก่ำ แล้วก็เก็บความริษยาไว้ในใจ ยิ้มพูดกับฮ่อหยุนเฉิงต่อ
"อืม "ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย
ถังรั่วอิงก้าวเข้ามา แล้วก็เอามือคล้องแขนฮ่อหยุนเฉิงอย่างสนิทชิดเชื้อ "ขอบคุณนะคะที่ย้ายคุณย่าไปโรงพยาบาลที่ดี และให้หมอดีๆ มารักษาคุณย่า ตอนนี้คุณย่าอาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ ท่านยังถามหาพี่ด้วยนะ เมื่อไหร่จะมีเวลาว่าง รอให้ท่านหายดีแล้วท่าจะมาขอบคุณพี่ด้วยตัวของท่านเอง"
ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย พูดเสียงเรียบว่า"เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว"
ซูฉิงมองภาพบาดตาบาดใจที่อยู่ตรงหน้าก็สูดลมหายใจเข้าเพื่อควบคุมอารมณ์ ยิ้มแหยแล้วก็หันหลังเดินออกไป
"ซูฉิง........."ฮ่อหยุนเฉิงผลักถังรั่วอิงออกแล้วเดินตามออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น