นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 165

"เอาละ "ฮ่อหยุนเฉิงพูดแทรกถังรั่วอิงด้วยน้ำเสียงเย็นชา"หยุดพูดถึงเขาได้แล้ว"

"อ้อ พี่เฉิงไม่ชอบฟังใช่มั้ย งั้นฉันไม่พูดก็ได้ "ถังรั่วอิงพูดอย่างเขินๆ

เธอมองไปที่แก้วที่แตกกระจายไปตามพื้น แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า"พี่เฉิง ให้ฉันช่วยพี่เก็บมั้ย"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวจะให้แม่บ้านมาเก็บกวาดก็พอแล้ว"ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยสายตานิ่ง

"ให้ฉันช่วยดีกว่า ถ้าพี่เฉิงไม่ระวังเดี๋ยวจะเหยียบเอาได้ จะไม่ดีเอา ฉันก็จะเสียใจ"ถังรั่วอิงพูดรั้นต่อ

เธอที่ทั้งพูด ทั้งคุกเข่าลง แล้วก็รีบเก็บกวาด

ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเป็นปม แล้วพิงเก้าอี้ด้านหลัง

คิดถึงข่าวเสียหายในโลกออนไลน์ ก็รู้สึกกลุ้ม

ฮ่อหยุนเฉิงก็หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาแล้ว แล้วปลดล็อกจากนั้นก็หาราชชื่อของซูฉิง

พอเห็นชื่อซูฉิง หน้าของฮ่อหยุนเฉิงยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

เขาจะกดไปที่ชื่อซูฉิงแล้วก็ปล่อย

ทำอย่างนั้นอยู่หลายครั้ง ท่ามกลางอารมณ์ที่สับสนในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็กดโทรออกไป

แต่ทว่าปลายสาย กลับได้ยินเสียงแจ้งเตือนว่าปิดโทรศัพท์

"shit! "ฮ่อหยุนเฉิงก่นด่าออกมา ตัวแข็งทื่อ ทำให้อุณหภูมิภายในห้องลดไปจนเหลือศูนย์องศาในทันที

แม้แต่ถังรั่วอิงที่กำลังเก็บกวาดอยู่ก็รู้สึกได้ถึงความเย็นเยือก

"พี่เฉิง พี่เป็นอะไรมั้ย"ถังรั่วอิงเงยหน้าถาม

ฮ่อหยุนเฉิงตั้งสติมาได้ แล้วพูดเสียงเรียบ"ไม่เป็นไร"

"อ้อ ฉันเก็บกวาดเสร็จแล้ว "ถังรั่วอิงลุกขึ้นยืน แล้วก็เอาเศษแก้วเอาไปทิ้งขยะ

แล้วเธอกำลังจะพูดอะไรอีก โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

"พี่เฉิง ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อน"ถังรั่วอิงพูดขอโทษฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ

ถังรั่วอิงรับโทรศัพท์ "เจ้านาย คืนนี้ฉันลาได้มั้ย"

"ไม่ได้!"เจ้าของร้านบาร์พูดเสียงจริงจังมาตามสาย

ถังรั่วอิงกัดริมฝีปาก แล้วก็พูดเบาๆ อย่างระมัดระวัง"แต่ว่าวันนี้ฉันได้รับบาดเจ็บ หัวเขาถลอก ไม่สามารถที่จะขึ้นร้องเพลงได้"

"งั้นฉันจะหักเงินเดือนเธอสองเท่า!"เจ้าของร้านบาร์พูดอย่างไม่เห็นน้ำใจ

ถังรั่วอิงทำเสียงน่าสงสาร พูดขอร้อง "เถ้าแก่คะ คุณก็อนุโลมให้ฉันหน่อยๆ นะคะ ฉันได้รับบาดเจ็บจริงๆ และฉันยังต้องใช้เงิน อย่าหักเงินฉันเลยนะคะ ได้มั้ย"

"Angel เธอคิดว่าฉันใจดีรึไง ถ้าคนอื่นเป็นอย่างเธอ อยากจะลาก็ลา ร้านฉันคงไม่ต้องเปิดแล้วมั้ย 'เจ้าของร้านบาร์พูดด้วยน้ำเสียงโมโหมาตามสาย "ถ้าเธอรับไม่ได้ ก็ออกไปจากร้านฉันซะ!"

"ฉันรู้แล้ว เถ้าแก่ คืนนี้ฉันจะไปตรงเวลา "ถังรั่วอิงพูดด้วยขอบตาร้อนผ่าว

หลังจากวางสาย ถังรั่วอิงก็หันไปมองฮ่อหยุนเฉิง"พี่เฉิง ฉันควรจะกลับได้แล้ว คืนนี้ฉันยังต้องไปทำงานที่บาร์"

ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด "เธอไม่ใช่เข่าถลอกหรอ"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันสวมกระโปรงยาว อย่างนี้แขกก็ไม่เห็นแผลที่หัวเข่าของฉันแล้ว"ถังรั่วอิงเม้มปาก พูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ทำเป็นพูดว่าต้องไปให้ได้

"ไม่ต้องไป ถังถัง เธอลาออกจากที่นั่นเถอะ"ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยเสียงนิ่ง

"ได้ยังไง งานนี้สำคัญกับฉันมาก ฉันจะต้องตั้งใจทำงานเพื่อหาเงินมาใช้คืนพี่นะ "ถังรั่วอิงส่ายหน้า แล้วก็ทำเป็นโดดเดี่ยว

ฮ่อหยุนเฉิงถอนหายใจ "ถังถัง ฉันเคยบอกแล้วไม่ฉันหรอ ว่าฉันไม่ต้องการให้เธอคืนเงิน"

"แต่ฉันไม่ชอบที่จะติดหนี้พี่ "ถังรั่วอิงก้มหน้าลง "พี่เฉิง ฉันกลัวว่าพี่จะดูถูกฉัน"

"จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง "ฮ่อหยุนเฉิงคิดแล้วพูดออกมา "ถังถัง เอาอย่างนี้มั้ย เธอมาทำงานที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ป"

"ฉันทำได้หรอ"ถังรั่วอิงเงยหน้าขึ้นมองทันที แววตาเต็มไปด้วยความดีใจ