นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 169

"โทรแจ้งตำรวจ! รีบไปแจ้งตำรวจ!" ยวี๋น่ากังวลมาก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์

เธอพยายามขยับนิ้วของเธอ เพื่อกดโทรเรียกตำรวจ

ผู้ชายสองสามคนส่ายหัวและถอนหายใจอย่างเสียใจ "ไม่มีประโยชน์ที่จะแจ้งตำรวจ นี่มันหิมะถล่ม แปดสิบเปอร์เซ็นต์ที่คนจะไม่รอด…"

ยวี๋น่าตระโกน "เป็นไปไม่ได้ อย่าพูดไร้สาระ! ซูฉิงจะต้องไม่เป็นไร!"

ทุกคนที่อยู่ในตอนนี้ต่างตกตะลึงกับการท่าทีของยวี๋น่าในตอนนี้

พี่หลิวก้าวไปข้างหน้า ตบไหล่ยวี๋น่าและปลอบโยน "คุณยวี๋ ใจเย็นๆ บางทีอาจมีปาฏิหาริย์"

ยวี๋น่าพยักหน้าและรีบติดต่อทีมค้นหาและกู้ภัย "พวกคุณรีบมาที่นี่เร็วๆเลยนะคะ เพื่อนของฉันติดอยู่บนภูเขากำลังเจอหิมะถล่ม!"

ผู้คนจากทีมค้นหาและกู้ภัยมาอย่างรีบเร่ง แต่ลมและหิมะตกหนักเกินไป

กัปตันมองไปที่ลมและหิมะที่โหมกระหน่ำ และพูดกับยวี๋น่าด้วยใบหน้าเย็นชาว่า "ขออภัย คุณยวี๋ สภาพอากาศเลวร้ายในปัตอนนี้ไม่เอื้อต่อการค้นหาและกู้ภัยจริงๆครับ"

"แต่ว่าเพื่อนของฉันตกอยู่ในอันตราย และฉันต้องหาเธอให้พบโดยเร็วที่สุด!" ยวี๋น่าพูดอย่างกังวล

"คุณยวี๋ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ผมต้องดูแลความปลอดภัยของสมาชิกในทีม" กัปตันพูดอย่างเคร่งขรึม "พายุหิมะยังไม่หยุด และหิมะถล่มครั้งที่สองอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ"

ยวี๋น่าเข้าใจความจริงนี้ดี แต่เธอจะเพิกเฉยต่อซูฉิงได้อย่างไร ในเมื่อเธอตกอยู่ในอันตราย?

แม้ว่า... ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ซูฉิงยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว

ยวี๋น่ากังวลมาก เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วโทรหาฮ่อหยุนเฉิง

แม้ว่าซูฉิงจะเคยบอกว่าเธอไม่ต้องการให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้เรื่องนี้ เธอไม่ต้องการให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกว่าเขาเป็นหนี้อะไรกับเธอ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเรื่องความเป็นความตาย ยวี๋น่าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ตึกฮ่อ ณ ห้องผู้บริหาร

ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจดจ่ออยู่กับงาน ถังรั่วอิงเคาะประตู "พี่เฉิง "

"เข้ามา" ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ถังรั่วอิงผลักเปิดประตูและเข้าไป

"ถังถัง มีอะไรเรื่องอะไรหรือเปล่า?" ฮ่อหยุนเฉิงเงยหน้าขึ้นและถามเบา ๆ

ถังรั่วอิงเดินไปหาฮ่อหยุนเฉิงพร้อมเอกสารในมือและพูดเบา ๆ ว่า "พี่เฉิงฉันไม่เข้าใจตรงนี้ พี่ช่วยสอนฉันได้ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองเอกสารในมือของถังรั่วอิง"ถังถังเอกสารนี้เนื้อหานั้นลึกเกินไป เธอพึ่งมาสามารถอ่านข้อมูลง่ายๆก่อนได้"

ถังรั่งอิงกัดริมฝีปากของเธอ "ฉันอยากจะเรียนรู้ให้เร็วที่สุดนี่คะ"

"เอาอย่างนี้ละกัน ฉันจะขอให้หลินเหยียนเฟิงจัดพนักงานอาวุโสที่ให้เธอ หากเธอไม่เข้าใจอะไร ก็สามารถถามเขาได้เลย" ฮ่อหยุนเฉิงคิดครู่หนึ่งและพูดด้วยน้ำเสียงของเขาอย่างเฉยเมย เช่นเคย

"อ่อ" ถังรั่วอิงผิดหวังเล็กน้อย เดิมทีเธอต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อเข้าใกล้ฮ่อหยุนเฉิง แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะส่งเธอออกไปด้วยคำพูดสองสามคำ

เมื่อเห็นท่าทางยุ่งของฮ่อหยุนเฉิง ถังรั่วอิงกล่าวเบา ๆ ว่า "ฉันไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ ฉันไม่อยากรบกวนพี่เฉิง"

"อืม" ฮ่อหยุนเฉิงเปล่งเสียงพยางค์เดียวอย่างแผ่วเบา

ถังรั่วอิงหันหลังกลับและจากไป ขณะที่เธอเดินไปที่ประตู เธอก็ได้ยินเสียงเรียกของฮ่อหยุนเฉิง "ถังถัง"

ถังรั่วอิงหยุดด้วยความดีใจ

เธอหันมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮั่วหยุนเฉิง ซึ่งหล่อมากจนต้องใจเต้น

ดวงตาของถังรั่วอิงไม่สามารถซ่อนความชื่นชมของเธอได้ "พี่เฉิง มีอะไรคะ?"

ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้น ขดริมฝีปากแล้วพูดว่า "ฉันให้คนเช่าบ้านใหม่ให้คุณ หลังเลิกงาน ฉันพาเธอไป เธอไปดูว่าพอใจไหม"