นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 174

"ไม่มีทาง ซูฉิงต้องอยู่ไม่ไกลจากเราแน่!" น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความยืนยัน

เขามีลางสังหรณ์ว่าเขาใกล้จะเจอซูฉิงแล้วจะช่วยเธอได้!

เมื่อมองขึ้นไปที่ผ้าพันคอสีแดงที่พลิ้วไหวกลางสายลม ใจฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกหงุดหงิด

ซูฉิงได้ทิ้งสัญญาณขอความช่วยเหลือไว้อย่างชัดเจนขนาดนี้แล้ว ทำไมเขาไม่เจอให้เร็วกว่านี้?

สถานการณ์ที่ซูฉิงประสบในขณะนั้นต้องวิกฤตมาก ที่เธอทิ้งสัญญาณขอความช่วยเหลือคงเพราะหวังว่าเขาจะรีบมาช่วย

แต่ว่าเขาใช้เวลานานมากกว่าจะเจอ และเป็นเวลาสี่สิบแปดชั่วโมงแล้วที่ซูฉิงหายตัวไป

เขารอไม่ไหวแม้แต่เสี้ยววินาที!

"ทำไมเราถึงเพิ่งมาเจอสัญญาณขอความช่วยเหรอจากซูฉิง?" ยวี๋น่าเองรู้สึกหงุดหงิด

"ผ้าพันคอผืนนี้คงเคยมีหิมะกองทับ เราเลยมองไม่เห็น" หลินเหยียนเฟิงวิเคราะห์ "เมื่อเช้านี้พระอาทิตย์ขึ้น หิมะเริ่มละลาย ทั้งยังมีลมแรง ผ้าพันคอเลยโผล่มาได้"

"นายพูดมีเหตุผล" ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเห็นด้วย

แต่ว่า...ซูฉิงอยู่ที่ไหนล่ะ?

คิ้วเรียวของฮ่อหยุนเฉิงขมวดปมแน่น และดวงตาที่ลึกล้ำของเขามองชาวบ้านที่มาช่วยค้นหา "พวกนายลองคิดดูว่าแถวนี้มีที่ให้ซ่อนตัวบ้างไหม?"

"อ้อ ผมนึกออกแล้วครับ!" ชาวบ้านคนหนึ่งพูดอย่างตื่นเต้น "มีถ้ำอยู่ริมถนนเส้นนี้ ตอนที่ผมขึ้นไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาเมื่อฤดูร้อนที่แล้วเคยเข้าไปดูครับ"

ถ้ำ!

เยี่ยมไปเลย!

ซูฉิงต้องซ่อนตัวอยู่ในถ้ำแน่!

ฮ่อหยุนเฉิงถามอย่างกระตือรือร้น "ถ้ำอยู่ตรงไหน?"

"น่าจะอยู่แถวๆ นี้ครับ" ชาวบ้านเกาหัว "ส่วนตรงจุดไหนนั้น...ผมเองก็จำไม่ได้เหมือนกัน"

แม่งเอ๊ย!

ฮ่อหยุนเฉิงแอบด่า อย่ามาลืมอะไรในเวลาสำคัญจะได้ไหมเนี่ย

แต่ว่าตอนนี้ก็มีจุดมุ่งหมายแล้ว

เป็นไปได้มากที่ซูฉิงจะทิ้งสัญญาณขอความช่วยเหลือไว้ก่อนหิมะถล่มแล้วซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ

ชาวบ้านหันไปด้านข้างแล้วพยายามคิดก่อนจะชี้ไปทางขวา "ทิศทางโดนประมาณน่าจะทางนั้นครับ"

ก่อนที่จะสิ้นเสียงชาวบ้าน ฮ่อหยุนเฉิงก็แทบรอไม่ไหวจนวิ่งไปในทิศทางที่เขาชี้ไป

"ซูฉิง ซูฉิง! เธออยู่ตรงนี้ไหม! ซูฉิง! ตอบฉันเร็วเข้า!!" ฮ่อหยุนเฉิงตะโกนเสียงดัง

หลังจากหยุดไปสักพัก เขาก็หันกลับไปสั่งหลินเหยียนเฟิง "พวกนายมานี่เร็วเข้า มาขุดหิมะตรงนี้ที!"

ในถ้ำ

ซูฉิงกำลังเอนกายพิงผนังถ้ำ หลับตาเพื่อพักสมองและเก็บแรงเอาไว้

เหมือนเธอจะได้ยินเสียงทุ้มแว่วๆ

เลื่อนลอยและว่างเปล่ามาก

ฟังดูไม่จริง

แต่ว่ากลับคุ้นเคยมาก

เหมือนกับว่าจะเป็น... เสียงของฮ่อหยุนเฉิง!

ซูฉิงตาตื่นและเดินไปที่ทางเข้าถ้ำและเงี่ยหูฟังอย่างรวดเร็ว

"ซูฉิง ซูฉิง! เธออยู่ที่ไหนน่ะ!"

เป็นฮ่อหยุนเฉิงจริงด้วย!

ฮ่อหยุนเฉิงมาช่วยเธอ!

ความสุขที่ไร้ขอบเขตแผ่ซานกระจายไปในหัวใจของซูฉิง

เธอตัวสั่น "ฮ่อหยุนเฉิง นั่นนายเหรอ?"

หลังจากติดอยู่ในถ้ำได้สองวันเต็ม เสียงของเธอก็แหบพร่า

"ฮ่อหยุนเฉิง ฉันอยู่นี่!" ซูฉิงพยายามเบ่งเสียง แต่ไม่ได้ผล

ทำยังไงดี?

เธอต้องบอกฮ่อหยุนเฉิงโดยเร็วที่สุดว่าเธออยู่ที่นี่

ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์

เมื่อมองลงไปที่โทรศัพท์ ซูฉิงก็เปิดโทรศัพท์ ก่อนจะปรับระดับเสียงให้สูงสุดและกดเล่นเพลง