ลืมตาขึ้นทันใด และสิ่งที่ดึงดูดสายตาคือแสงบนห้องโดยสาร และเครื่องบินยังคงบินได้อย่างราบรื่น
ซูฉิงถอนหายใจยาว ที่แท้ก็ฝันร้าย...
"ซูฉิง เธอเป็นไงบ้าง" เสียงกังวลหลายเสียงดังขึ้นพร้อมกัน
ซูฉิงกุมหน้าอกก่อนจะส่ายหัวด้วยความกลัวและพูดว่า "ไม่มีอะไร เป็นแค่ฝันร้ายน่ะ"
ความฝันเมื่อกี้เหมือนจริงมาก
จริงมากราวกับว่ามันเคยเกิดขึ้นจริง
ทำไมเธอถึงฝันแปลกแบบนี้?
หรือเป็นเพราะช่วงนี้เธอถูกถังรั่วอิงรังเกียจมากเกินไป?
เฉินจุนเหยียนหันมองซูฉิง ก็เห็นเพียงใบหน้าเธอซีดและหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ
เขาพูดอย่างเป็นห่วง "ซูฉิง สีหน้าเธอดูไม่ดีเลย ไม่เป็นอะไรจริงเหรอ?"
ซูฉิงฝืนยิ้ม "ไม่เป็นไร"
"ไหนฉันดูหน่อย" ฉียวี่ชูยืนขึ้นและเดินไปตรงหน้าซูฉิง
เขาฌน้มตัวแล้ววางนิ้วชี้ของมือขวาเพื่อจับชีพจรของซูฉิง
สองนาทีต่อมา เขาก็ยิ้มและพูดว่า "ไม่เป็นไร อาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอเหนื่อยเกินไปเลยเป็นแบบนี้ พักสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้วล่ะ"
"ค่ะ" ซูฉิงเรียกสติกลับคืน "ขอบคุณคุณอาฉีนะคะ"
ช่วงนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ เธอติดอยู่ในถ้ำเพราะหิมะถล่ม หลังจากกังวลเป็นเวลาสองวัน ทันทีที่ถูกช่วยออกมาก็ตามหาฉียวี่ชูและรีบกลับไปที่เมือง A ทันที
ถึงสภาพร่างกายจะดีแค่ไหนก็ทนไม่ไหว
"ขอน้ำมะนาวหนึ่งแก้ว" ฮ่อหยุนเฉิงพูดกับแอร์โฮสเตสบนเครื่องบินด้วยเสียงทุ้ม
"กรุณารอสักครู่นะคะประธานฮ่อ" แอร์โฮสเตสกล่าวด้วยความเคารพพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
ไม่นานเธอก็นำน้ำมะนาวมายื่นให้ฮ่อหยุนเฉิง "น้ำมะนาวค่ะประธานฮ่อ"
ฮ่อหยุนเฉิงหยิบแกล้วแล้วหันไปยื่นให้ซูฉิง "น้ำมะนาวที่เธอชอบ ดื่มสักหน่อยจะได้รู้สึกสบายขึ้น"
ซูฉิงตกใจก่อนจะรับแก้วมาโดยไม่รู้ตัว
เมื่อปลายนิ้วสัมผัสอุณหภูมิฝ่ามือของฮ่อหยุนเฉิง หัวใจของซูฉิงก็เต้นผิดจังหวะ
ความรู้สึกคุ้นเคยนั้น...ทำให้ซูฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
ฮ่อหยุนเฉิงยังจำได้ว่าเธอชอบดื่มน้ำมะนาว?
"พี่เฉิง ฉันก็อยากดื่มน้ำมะนาวด้วย" ถังรั่วหยิงกำมือแน่น ความหึงหวงฉายในดวงตาก่อนจะเขย่าแขนของฮ่อหยุนเฉิง
ฮั่วหยุนเฉิงพูดกับแอร์โฮสเตสอย่างไม่แสดงอารมณ์ "เอาน้ำมะนาวมาอีกแก้ว"
"ขอบคุณนะพี่เฉิง" ถังรั่วอิงโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของฮ่อหยุนเฉิง และในสถานที่ที่มองไม่เห็น เธอก็ยกยิ้มยั่วยุให้ซูฉิง
ซูฉิงโมโหจนวางน้ำมะนาวไว้ด้านข้าง
ไม่ว่าเธอจะมองยังไง ถังรั่วอิงก็ไม่เหมือนสาวน้อยที่อ่อนโยน จิตใจดี อย่างที่ฮ่อหยุนเฉิงบอก
ดูเหมือนว่าเธอคงต้องตรวจสอบถังรั่วอิงคนนี้หน่อยแล้ว
หลังจากการเดินทางยาวนานเป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็ค่อยๆ ลงจอดที่สนามบินในเมือง A
"คุณอาฉี ตอนนี้เราไปดูคุณปู่ฮ่อที่โรงพยาบาลกันเถอะค่ะ" หลังจากลงจากเครื่องบิน ซูฉิงก็อยากรีบไปโรงพยาบาลอย่างอดใจรอไม่ไหว
ฉียวี่ชูพยักหน้า "ไปกันเถอะ"
หลินเหยียนเฟิงได้จัดรถให้แล้ว และคนทั้งกลุ่มก็รีบไปโรงพยาบาล
ในห้องผู้ป่วย หมอหนีที่ได้รับข่าวก็กำลังรอพวกเขาอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น