นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 189

ทำไมถึงวันเกิดของเฉินจุนเหยียนเร็วจัง

ซูฉิงเอียงหัวคิดเหมือนจะใช้จริงๆ

เธอก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

เพราะว่างานวันเกิดของเฉินจุนเหยีนทุกปี เขามักจะสารภาพรักกับเธอตลอด

และทุกครั้งซูฉิงก็ปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม บอกกับเขาอย่างชัดเจน แต่เฉินจุนเหยียนกลับยังตื๊อไม่เลิก

"ซูฉิง" ปลายสายเรียก เฉินจุนเหยียนถามอย่างตื่นเต้น "ซูฉิงเธอเป็นอะไรรึเปล่า เธอยังอยู่มั้ย"

"ฉันยังอยู่ ฉันจะไปร่วมงานแน่นอน"ซูฉิงตอบเสียงเรียบ

"เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะบอกข่าวดีกับเธอด้วย" พอคิดว่าอีกสองวันจะได้เจอซูฉิง เฉินจุนเหยียนก็ยิ้มกว้างออกมา ด้วยใบหน้าดีใจ

"โอเค แล้วเจอกันวันนั้น"พอวางสาย ซูฉิงก็ถึงกับคิ้วขมวด ไม่รู้ว่าเรื่องที่เฉินจุนเหยียนจะบอกว่าเป็นข่าวดีคืออะไร

ขอแค่ไม่ใช่สารภาพรักเธอก็พอ

ซูฉิงกำพวงมาลัยแน่น แล้วขับรถพุ่งไปตามถนนเพื่อไปสนามบิน

เธอจอดรถแล้ว ก็เข้าไปส่งยวี๋น่าในสนามบิน

"ซูฉิง ที่จริงแล้ว ฉันคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงยังแคร์เธออยู่นะ "ยวี๋น่ากับซูฉิงเดินเคียงไหล่เข้าไปในห้องผู้โดยสาร ก็อดที่จะพูดไม่ได้

ซูฉิงยิ้มบาง ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

"จริงๆ นะ "ยวี๋น่าพูดต่อ "เธอไม่รู้อะไร วันนั้นพอฉันบอกฮ่อหยุนเฉิงว่าเธอหายไปกับหิมะถล่ม เขาก็ร้อนใจ เขาพยายามเข้าไปตามหาเธอในป่าเขา ถ้าหากไม่ใช่เขา ผลจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย"

"เขาช่วยฉัน ฉันซึ้งใจมาก"ซูฉิงพูดออกมาอย่างรู้สึกกลุ้ม

เพียงแต่ว่าที่ฮ่อหยุนเฉิงร้อนใจเข้าไปตามหาเธอ เพราะว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงหรอ?

ไม่ใช่เพราะอาหารป่วยของคุณปู่ฮ่อใช่มั้ย

เพราะว่ามีเพียงเธอคนเดียวที่สามารถตามหาคุณลุงฉีได้ และมีเพียงคุณลุงฉีถึงจะรักษาคุณปู่ฮ่อได้

"ซูฉิง เธออย่าทำร้ายตัวเองนะ ฉันดูออกว่าที่จริงแล้วเธอยังรักฮ่อหยุนเฉิงอยู่ "ยวี๋น่าถอนหายใจออกมา "ไม่งั้นเธอคงไม่สนใจถังถังขนาดนี้หรอก"

พอถึงถังถังขึ้นมา ซูฉิงก็แสดงสีหน้าสับสนออกมา

แต่ว่า~~

ฮ่อหยุนเฉิงนั้นมีถังถังอยู่แล้ว

ถังรั่วอิงนั่น แสดงความรักกับฮ่อหยุนเฉิงต่อหน้าเธอไม่หยุด

บอกว่าไม่รู้สึกเจ็บก็คงไม่ใช่

นอกเสียจากว่า เธอจะพิสูจน์ได้ว่าถังรั่วอิงไม่ถังถัง

งั้น เรื่องทั้งหมดก็จะคลี่คลายลง

คิดเรื่องกลุ้มใจ ซูฉิงก็รู้สลัดความคิด หันมองยวี๋น่าและกำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงเธอชนเข้ากับของแข็งบางอย่าง

ซูฉิงรู้สึกเจ็บที่หัว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง ที่แท้ก็เดินไม่ระวังชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายที่ถูกเธอเดินชนนั้นอายุราวประมาณสามสิบต้นๆ สวมแว่นตาดำ สวมชุดสูทสีเทา ร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทนยิ่งทำให้เขาเป็นคนมีสุขภาพดี

เขาลากกระเป๋าเดินทางไปทางข้างนอก น่าจะพึ่งลงจากเครื่อง

"ขอโทษด้วยค่ะ "ซูฉิงพูดขอโทษไม่หยุด "คุณคะ ฉันไม่ทันระวังเลยชนคุณ คุณเป็นอะไรมั้ยคะ"

ผู้ชายสวมแว่นตาดำ แววตาแหลมคำมองหน้าซูฉิง ก็หยุดนิ่งไปหลายวินาที แล้วถึงพูดออกมาสั่นๆ"ไม่เป็นไร"

พอพูดจบ เขาก็จ้องมองซูฉิงแล้วถึงลากกระเป๋าเดินทางออกไป

ซูฉิงถอนหายใจโล่ง เธอเป็นอะไรไปเนี่ย เดินไม่ระวังไปชนคนอื่นเขา

"ซูฉิง เธอรู้จักเขาหรอ "ยวี๋น่าที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยถาม

ซูฉิงส่ายหน้า "ไม่รู้จัก"