นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 190

เสียงแหลมดังมาจากด้านหลัง ก็ทำให้ซูฉิงหยุดเดิน

เธอหันไปมอง ก็เห็นว่าผู้ชายคนนี้ฟื้นแล้ว คิ้วขมวดเป็นปม เม้มปากเป็นเส้นตรง แววตาคมจ้องมองมาที่ซูฉิง

ซูฉิงยิ้มแล้วพูดอธิบาย "คุณคะ เมื่อกี้คุณเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันเลยนำตัวคุณมาส่งโรงพยาบาล"

ผู้ชายคนนี้ได้ยินอย่างนั้นก็กะพริบตาลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถาม"จริงหรอ"

ซูฉิงพยักหน้า "วางใจเถอะ คุณหมอได้ตรวจดูอาการของคุณอย่างละเอียดแล้ว ไม่เป็นอะไรมาก คุณสามารถติดต่อญาติของคุณมาเฝ้าคุณได้เลย.

ซูฉิงยกโทรศัพท์ขึ้นดูเวลาก็พูดต่อ "ตอนนี้ก็ดึกมาแล้ว หากคุณไม่มีอะไรอีกละก็ ฉันต้องขอตัวก่อนแล้ว พักผ่อนเยอะๆ นะ"

พอพูดจบซูฉิงก็หันหลังเดินออกมา

แววตาของผู้ชายคนนี้ก็จ้องเบื้องหลังของซูฉิง แล้วก็ยกยิ้มขึ้นมา

ซูฉิงหรอ

เชื่อว่าจะจะต้องได้เจอกับอีกในเร็วๆ นี้แน่

เช้าวันต่อมา เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี

อีกสองวันเธอก็น่าจะต้องไปฝังเข็มให้กับคุณปู่ฮ่อที่โรงพยาบาล

ซูฉิงรู้สึกประหม่า เพราะนี่มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของคน อีกทั้งคนไข้ก็คือคุณปู่ฮ่อ เธอจะพลาดไม่ได้

ดังนั้นซูฮิงก็หยิบเอากล่องพยาบาลที่ลุงฉีเอาไว้ให้เธอ แล้วก็ข้อมูลการแพทย์ต่างๆ ทำการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจ

นึกถึงวิธีการตอนที่ลุงฉีฝังเข็มให้กับคุณปู่ฮ่อโรงพยาบาลในวันนั้น ซูฉิงก็ลองใช้กับตัวเองด้วยหลายครั้ง ก็สามารถหาตำแหน่งจุดฝังเข็มได้อย่างรวดเร็ว

เธอถอนหายใจโล่ง น่าจะไม่มีปัญหาแล้ว

จากนั้นซูฉิงก็ลองฝึกทำอยู่หลายรอบ แล้วก็เก็บของ มองดูเวลายังเช้าอยู่ เลยจะออกไปชอบปิ้งก่อน ไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้กับเฉินจุนเหยียน

เธอเดินมาที่ร้านเสื้อผ้า

"คุณลูกค้า อยากได้อะไรคะ "พนักงานของร้านออกมาถามอย่างเป็นมิตร

"ฉันขอดูก่อน"ซูฉิงยิ้มแล้วตอบกลับไป

พนักงานก็ยิ้มพยักหน้าเบาๆ อย่างมีมารยาท"ถ้าหากต้องการอะไร เรียกฉันได้เลยนะคะ"

ซูฉิงยิ้ม"ขอบคุณค่ะ!"

ทันใดนั้นเอง ประตูร้านบูติกก็ถูกผลักเข้ามา คนที่เดินเข้ามา เป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงวัยรุ่นสวมชุดราตรีสีขาวเดินเข้ามาอย่างสวยงามดูมีระดับ

ตอนที่เดินผ่านชูฉิงงั้นก็ได้หยุดมองชูชิงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

ชูฉิงก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

รู้สึกหน้าคุ้นคุ้น

เหมือนจะเป็นนักเปียโนที่กำลังมีชื่อเสียงในตอนนี้ชื่อว่าอู๋ชิงหร่าน

"คุณอู๋คะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ"พนักงานรู้จักอู๋ชิงหร่านก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับเธอทันที

อู่ชิงหร่านชักสายตากลับแล้วตอบเสียงเรียบว่า"ฉันอยากได้ผ้าพันคอผืนนั้น"

ซูฉิงที่เห็นว่าอู๋ชิงหร่านไม่ได้จ้องเธอแล้ว เธอก็ไม่ได้สนใจแล้วเลือกของขวัญให้เฉินจุนเหยียนต่อ

สุดท้ายเธอก็ได้เลือกเนกไทหนึ่งผืน "พี่คะ ช่วยหยิบเอาเนกไทผืนนั้นมาให้ฉันอยากดูหน่อย"

ทันใดนั้นประตูร้านเสื้อผ้าก็ถูกผลักให้เปิดออก และก็เป็นสวีหว่านเอ๋อร์กับไป๋หลานที่เดินเข้ามา

"หว่านเอ๋อร์ นั่นไม่ใช่ชูฉิงหรอ" ไป๋หลานที่เห็นชูทิ้งก็หยุดฝีเท้าเดินทันที

สวีหว่านเอ๋อร์มองตามและก็เห็นว่าเป็นซูฉิงจริงๆ ด้วย