นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 221

ซูฉิงที่มีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันก็เข้าไปนั่งในรถของเฉินจุนเหยียน

"ซูฉิง ฉันไปส่งเธอเองนะ" เฉินจุนเหยียนเหลือบมองซูฉิงที่อยู่ด้านข้าง มือสองข้างกำพวงมาลัยก่อนจะสตาร์ทรถ

"อืม" ซูฉิงพยักหน้าตอบเสียงเบา

ทั้งสองพูดไม่อะไรกันตลอดทาง จนบรรยากาศในรถดูอึดอัดไป

หลังจากใช้เวลามาค่อนคืน ซูฉิงที่รู้สึกเหนื่อยจึงหลับตาเอนหลังพิงเบาะ

ไม่นานรถก็หยุดกะทันหัน

"ถึงแล้วเหรอ?" ซูฉิงที่กำลังสลึมสลือรู้สึกถึงแรงเบรกจนตื่นขึ้นมา

เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่มันก็ยังไม่ถึงเฉิงตงฮวาหยวน

เฉินจุนเหยียนจอดรถไว้ข้างทางด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

หลังจากทนมาตลอดทางเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูด "ทำไมล่ะซูฉิง?"

"อะไรทำม์" ซูฉิงเม้มริมฝีปาก

เฉินจุนเหยียนถามอย่างไม่เต็มใจ "ทำไมเธอถึงปฏิเสธฉันล่ะ?"

"ฉันต่างหากที่อยากถามนายว่าทำไม?" ซูฉิงขมวดคิ้ว "นายตัดสินใจทำอะไรโดยไม่อนุญาติเพื่อให้ฉันทำอะไรไม่ได้??"

"ไม่ใช่นะซูฉิง ฉันหวังว่าเธอจะตกลงฉันจริงๆ ฉันอยากอยู่กับเธอ ฉันให้ความสุขกับเธอได้แน่นอน" เฉินจุนเหยียนรู้สึกเจ็บปวดมากจนหัวใจรวดร้าว

หลังจากนี้ไป เขารู้ว่าซูฉิงจะไม่มีวันตอบรับเขาแน่

"เฉินจุนเหยียน ฉันไม่ได้บอกนายไปแล้วเหรอว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้น่ะ?" เมื่อเห็นเฉินจุนเหยียนมีท่าทางแบบนี้ เธอก็ถอนหายใจเบาๆ

"เพราะฮ่อหยุนเฉิงใช่ไหม? เธอลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม?" เฉินจุนเหยียนถาม

ซูฉิงเงียบไม่พูดไม่จา

"เธอทำเพื่อฮ่อหยุนเฉิงมาตั้งมาก แล้วเขาล่ะ? เขาทำยังไงกับเธอ?" เฉินจุนเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นทันที "ฮ่อหยุนเฉิงไม่คู่ควรกับเธอเลย..."

"เฉินจุนเหยียน ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องพวกนี้อีกแล้ว รบกวนส่งฉันกลับบ้านด้วย" ซูฉิงขัดจังหวะเฉินจุนเหยียน

เฉินจุนเหยียนขับรถพาซูฉิงไปส่งที่เฉิงตงฮวาหยวน

ซู)เปิดประตูลงจากรถ

เฉินจุนเหยียนก็ตามมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ฉันขอโทษนะซูฉิง คืนนี้ฉันหุนหันพลันแล่นเกินไปที่ไม่ขออนุญาติจากเธอก่อน..."

ซูฉิงชะงักฝีเท้าก่อนจะหันกลับมามองเฉินจุนเหยียนและพูดขับเขา "อย่าพูดเรื่องนี้และมุ่งไปที่การถ่ายทำ "โห้วกงเฟิงเยว่" โอเคไหม แล้วก็ช่วยฉันดูทีว่าบทบาทไหนที่เหมาะกับฉัน"

พูดจบซูฉิงก็เดินเข้าคอนโดไปโดยไม่หันกลับมามอง

มองตามหลังซูฉิงที่ห่างออกไป ดวงตาของเฉินจุนเหยียนก็ค่อยๆ ปรากฏถึงความสูญเสีย โศกเศร้าและความเสียใจ

คืนนี้เขาแพ้อีกแล้ว...

เขาต้องทำยังไงถึงจะทำให้ซูฉิงหันมามองเขามากขึ้น และได้รับความโปรดปรานจากเธอ...

ซูฉิงกลับมาถึงคอนโด หยิบกุญแจออกมาเปิดประตู ก่อนจะเห็นร่างสูงผอมเพรียวนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นได้ในแวบแรก

"ใครน่ะ?" ใจซูฉิงแข็งค้างก่อนจะถามออกมาเสียงดัง

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ลุกขึ้นยืน

ผ่านแสงจันทร์สลัว ซูฉิงเห็นชายตรงหน้าเธออย่างชัดเจน

ชุดสูทสีดำแทบกลมกลืนกับยามค่ำคืน สูงต่างหง่าน ร่างกายแผ่ถึงความเย็นยะเยือก

คือฮ่อหยุนเฉิง

"ฮ่อหยุนเฉิง นายมาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง!" ซูฉิงเปิดไฟ พูดพร้อมขมวดคิ้ว "สงสัยพรุ่งนี้ฉันต้องให้คนมาเพิ่มกุญแจอีก"

"จะล็อคอีกกี่ชั้น ตราบใดที่ฉันต้องการ ฉันก็ต้องได้เจอเธอ" ฮ่อหยุนเฉิงก้าวยาวๆ มายืนตรงหน้าซูฉิง

ดวงตาลึกจ้องไปที่ใบหน้าของซูฉิง ก่อนที่ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย "ซูฉิง เธอยังมีอีกกี่เรื่องที่ซ่อนจากฉันกันแน่?"

"ฉันไม่เคยซ่อนอะไรจากนายทั้งนั้น" ซูฉิงพูดเสียงเบา

ทันทีที่สิ้นเสียง ฮ่อหยุนเฉิงก็เอื้อมมือโอบแขนรอบเอวของเธอ

อุณหภูมิที่แผดเผารอบเอวแผ่เข้ามา และทันทีที้ขาออกแรง ซูฉิงก็ถูกเขาลากไปที่โซฟาทันที

"ฮ่อหยุนเฉิง นายทำอะไรน่ะ?" ตัวเธอทั้งตัวอยู่ในอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงจึงถามอย่างเย็นชา

สองมือฮ่อหยุนเฉิงวางมือบนไหล่ของซูฉิงและพูดอย่างเย็นชา "ทำไมเธอไม่เคยบอกว่าเธอเป็นบอสของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ และเป็นผู้หญิงร่ำรวยที่เฉินจุนเหยียนคอยตามจีบนั่นด้วย"

"นายไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องนี้ให้นายฟัง" ท่าทีของซูฉิงนั้นเรียบนิ่ง

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงที่เดิมก็เย็นชาอยู่แล้วยิ่งนิ่งขึ้นไปอีก

เขาเพิ่มแรงในมือและถามคำถามซูฉิงเป็นชุด "ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ? งั้นเฉินจุนเหยียนเกี่ยวอะร์ เธอเป็นอะไรกับเฉินจุนเหยีน?"

เมื่อเผชิญกับคำถามของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็ยิ่งพูดไม่ออก "คำถามนี้ฉันบอกกับทุกคนไปชัดเจนแล้ว ไม่อยากจะพูดอีกหรอกนะ"

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงดูไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ "เธอกับเฉินจุนเหยียนเป็นแค่หุ้นส่วนกันแค่นั้น?"

"ถ้าฉันเป็นอะไรกับเขา แล้วทำไมวันนี้ฉันถึงไม่ตกลงที่เฉินจุนเหยียนสู่ขอไปเลยล่ะ? ทำไมต้องหาข้ออ้างมาด้วย?" ซูฉิงเม้มริมฝีปากและถามกลับด้วยท่าทางหมดคำพูด

หลังจากได้ยินคำพูดของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกโล่งใจ

ใช่สิ ทำไมเขาถึงคิดเรื่องนี้ไม่ได้นะ?

ก็แสดงว่าต่อหน้าซูฉิง เขาเป็นพวกคนไร้เหตุผลและตัดสินอะไรไม่ได้

แต่พอนึกถึงที่เ)นจุนเหยียนหลงใหลซูฉิงและคอยตามจีบเธอมาเป็นเวลาสองปีเต็ม ฮ่อหยุนเฉิงก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

เพราะยังไงคืนนี้เขาก็จะสู่ขอซูฉิงอีกครั้งอยู่แล้ว

แต่ซูฉิงกลับทิ้งเขาและไปพิธีมอบรางวัลกับเฉินจุนเหยียน

นี่มันหมายความว่า...ในใจซูฉิง เฉินจุนเหยียนยังคงมีน้ำหนักมากกว่าเขาอีก?

"ซูฉิง มากับฉัน" ฮ่อหยุนเฉิงลุกขึ้นยืนทันทีก่อนจะจับมือซูฉิง

ซูฉิงตกใจ "จะไปไหนน่ะ?"

"ตามฉันมาเดี๋ยวก็รู้" ฮ่อหยุนเฉิงพูดแบบไม่ตั้งใจ ก่อนจะดึงซูฉิงไปที่ประตู

ซูฉิงดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง "ฮ่อหยุนเฉิง คืนนี้ฉันเหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น"

ฮ่อหยุนเฉิงชะงักฝีเท้าก่อนจะเหลือบมองซูฉิง

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหนื่อยล้าของซูฉิง และนึกถึงที่ซูฉิงคอยรับมือเหล่านักข่าวก็รึกสึดได้ว่าเหนื่อยจริงๆ

ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงอ่อนลงเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็ได้"

ซูฉิงที่ไม่ชัดเจนก็ยังคงนิ่งอยู่

ฮ่อหยุนเฉิงกลืนน้ำลายก่อนจะเอนตัวลงพูดดด้วยเสียงแหบๆ ข้างใบหูของซูฉิง "ซูฉิง ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งแล้วกลับมาหาฉันเถอะนะ"

ลมหายใจอุ่นๆ ของเขากระจายไปทั่วใบหน้าของซูฉิงจนรู้สึกเสียวซ่าและจั๊กจี้

ซูฉิงสูดหายใจก่อนจะดันฮ่อหยุนเฉิงออกไป "ดึกมากแล้ว ฉันจะไปพักก่อน"

ซูฉิงเดินตรงไปเปิดประตู และเอ่ยปากไล่ "เชิญนายกลับไปเถอะ!"

เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามีท่าทีปฏิเสธ ฮ่อหยุนเฉิงจึงขมวดคิ้ว และใบหน้าของเขาเย็นชาขึ้น

วินาทีต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงก็จับหน้าอกตัวเองและพูดด้วยท่าทางที่เกินจริง "ฉันรู้สึกไม่ดีเลย"

"นายเป็นอะไรน่ะ?" ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจ

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงซีดและมีเหงื่อไหลออกตามหน้าผาก ก่อนเขาชี้ไปที่หน้าอกและพูดด้วยท่าทางเจ็บปวด "เจ็บตรงนี้"