นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 222

เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงเป็นแบบนั้น ซูฉิงจึงรีบเข้าไปช่วยประคองเขา

"ขอฉันดูหน่อย" ซูฉิงช่วยประคองเขาไปนั่งที่โซฟงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

ฮ่อหยุนเฉิงขดมุมริมฝีปาก "เป็นห่วงฉันเหรอ?"

ซูฉิงเมินเฉยก่อนจะยื่นมือขวาไปจับชีพจรฮ่อหยุนเฉิง

ชีพจรของฮ่อหยุนเฉิงนิ่งมาก และไม่มีอะไรผิดปกติเลย

หรือเขาแกล้งป่วย?

ซูฉิงขมวดคิ้วมองฮ่อหยุนเฉิง และถามอย่างเย็นชาว่า "สรุปนายเป็นอะไรน่ะ?"

"ตรงนี้" ฮ่อหยุนเฉิงยังคงชี้ไปที่หน้าอกและทำท่าทางเจ็บปวด

ซูฉิงลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ออกมาแสร้งทำเป็นโทร "ในเมื่อนายไม่สบาย ฉันจะโทร 120 ให้คนพาไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วกัน"

"เธอตรวจให้ฉันก็พอ" ฮ่อหยุนเฉิงคว้าแขนของซูฉิงและมองด้วยดวงตาลึก "ฉันอยากให้เธอตรวจคนเดียว"

ซูฉิง: ...

แบบนี้เขาดูเหมือนป่วยหรือไง?

แปดสิบเปอร์เซ็นต์เรียกว่าเสแสร้งต่างหาก!

"เอาล่ะ ฉันตรวจให้แล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติ นายรีบกลับไปได้แล้ว!" ซูฉิงดึงแขนของเธอออก

ฮ่อหยุนเฉิงแสร้งทำเป็นอ่อนแอ "ฉันป่วยขนาดนี้แล้วยังไล่กันอีกเหรอ?"

"สรุปนายป่าวยเป็นอะไร?" ซูฉิงพ่นลม "มองยังไงก็มองไม่ออกว่านายป่วยนะ?"

ฮ่อหยุนเฉิงลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะมองลงไปที่ซูฉิงด้วยดวงตาที่ลึกและเสียงทุ้มราวเชลโล่ "ไข้ใจ"

หลังจากหยุดไปชั่วคราว เขาก็พูดเสริมว่า "มีแค่เธอที่รักษาได้"

หยอกเก่งเกินไปแล้ว...

ใบหน้าของซูฉิงเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย

"ขี้เกียจจะสนใจนายแล้ว" ซุฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะดันฮ่อหยุนเฉิงออกไป

ฮ่อหยุนเฉิงคร่ำครวญเกินจริงอีกครั้ง "หัวใจของฉันเจ็บนะ! ซูฉิง รีบช่วยฉันที..."

"นายต้องการอะไร?" ซูฉิงหมดคำพูด หลุบตามองฮ่อหยุนเฉิงที่แสร้งทำเป็นเจ็บปวดอยู่บนโซฟาโดย

ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงขยับทีละนิดและดวงตาก็หรี่ลง "คืนนี้ฉันอยากอยู่ที่นี่"

"ตามใจนายก็แล้วกัน" ซูฉิงไม่คิดสนใจพฤติกรรมของเขาอีกต่อไป

"ประคองฉันขึ้นเตียงที" ฮ่อหยุนเฉิงได้คืบจะเอาศอก

ซูฉิงกลอกตา "อย่าเกินหน้าเกินตา"

"หมอมีหน้าที่ดูแลผู้ป่วยนะ" มือใหญ่เรียวยาวของฮ่อหยุนเฉิงจับแขนของซูฉิงไว้แน่น

"งั้นนายก็โซฟาแล้วกัน!" ซูฉิงผลักฮ่อหยุนเฉิงลงบนโซฟาแล้วหันหลังเดินกลับ

วินาทีต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงก็ลุกขึ้นเข้าไปอุ้มซูฉิง

"ฮ่อหยุนเฉิง นายจะทำอะไรนั่!" ซูฉิงตั้งตัวไม่ทันและลอยขึ้นเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงขึ้นเตียงโดยไม่ฟังคำค้านจากนั้นก็คร่อมเอาไว้

"ปล่อยฉันนะ!" ซูฉิงพยายามดิ้นรน

"อย่าขยับนะซูฉิง ให้ฉันกอดหน่อย" ฮ่อหยุนเฉิงกอดซูฉิงไว้แน่น

นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีความรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้?

ตั้งแต่ถังรั่วอิงปรากฏตัว ซูฉิงก็ยกเลิกการหมั้นและรักษาระยะห่างจากเขามาตลอด

แขนที่แข็งแรงของฮ่อหยุนเฉิงโอบซูฉิงไว้แน่น

ทั้งสองที่กำลังแนบแน่นจนใจซูฉิงก็หวั่นไหวไปชั่วขณะ

ความรู้สึกใจเต้นที่เหมือนจะกระโดดออกมาอีกครั้ง

หรือจะบอกได้ว่าเธอไม่เคยลืมเลย

ฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลงและโน้มตัวมากดจูบผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่าง

เมื่อมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาแสนคุ้นเคยของฮ่อหยุนเฉิง ภายค่อยๆ ใกล้เข้ามาและหัวใจก็เต้นระรัว

เมื่อริมฝีปากของฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะประทับบนใบหน้าของซูฉิง โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ซูฉิงที่ได้สติก่อนจะดันฮ่อหยุนเฉิงออกไป "โทรศัพท์นาย"