นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 226

"เกี่ยวกับโครงการอ่าวเป๋ยไห่ เธอรู้อยู่แล้วว่าวันนี้รัฐบาลจะประกาศแผนเขตอุตสาหกรรมเคมี? นอกจากนี้เธอก็ยังรู้อยู่แล้วว่าถังรั่วอิ่งจะแอบเปิดเผยราคาต่ำสุดและก็ใส่ร้ายเธอ" จู่ๆ ฮ่อหยุนเฉิงก็ถามขึ้น

"ใช่" ซูฉิงไม่ปฏิเสธ

"ดังนั้น ทุกอย่างก็อยู่ในแผนของเธอ" ฮ่อหยุนเฉิงมองตาของซูฉิงอย่างลึกซึ้ง

ต้องบอกเลยว่าผู้หญิงคนนี้เก่งมากจริงๆ

ฉลาด และเด็ดเดี่ยว วิธีการที่ใช้ก็เฉียบขาด สามารถน็อคคู่ต่อสู้ได้อยู่หมัดจริงๆ

เขาชื่นชมเธอมาก

เมื่อสบตาอันลึกซึ้งของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็หายใจติดขัดขึ้นมา

เธอรีบเบือนหน้าหนี

"เลิกงานแล้ว ฉันกลับก่อนนะ" ซูฉิงหยิบกระเป๋าบนโต๊ะและเตรียมจะเลิกงาน

ขณะที่เธอกำลังจะเดินไปที่ประตู จู่ๆ ก็มีแรงมหาศาลมากระทบที่เอวของเธอ

ซูฉิงไม่ทันระวัง จึงเซตกไปอยู่ในอ้อมแขนของฮ่อหยุนเฉิง

"นายจะทำอะไร?" ซูฉิงถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

"ไปที่หนึ่งกับฉันหน่อย" ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

โดยไม่รอให้ซูฉิงตอบตกลง ฮ่อหยุนเฉิงก็จับมือซูฉิง และพาเธอไปที่รถของเขาโดยไม่มีคำอธิบายใด ๆ

"นายจะพาฉันไปไหน?" ซูฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างและถามด้วยความสงสัย

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองซูฉิงนิ่ง ๆ และพูดอย่างเฉยเมย "ไปถึงเดี๋ยวก็รู้"

หลายวันก่อน เขาให้คนเตรียมการขอแต่งงานที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ จริงๆ แล้วเขาต้องการเซอร์ไพรส์ซูฉิง

แต่ใครจะไปรู้ว่าซูฉิงกลับไปงานมอบรางวัลของเฉินจุนเหยียน และไม่ได้ให้โอกาสเขาเลยด้วยซ้ำ

คืนนี้เขาจะขอซูฉิงแต่งงาน และเขาจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้!

ซูฉิงกระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่พูดอะไร

ผู้ชายคนนี้กำลังจะทำอะไรอีกแล้ว? ทำเป็นเรื่องลึกลับไปได้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮ่อหยุนเฉิงมาจอดรถที่ริมทะเล

"ถึงแล้ว" ฮ่อหยุนเฉิงลงจากรถ และช่วยเปิดประตูรถซูฉิง

ซูฉิงลงจากรถ และมองไปรอบๆ

ทะเลอันกว้างใหญ่อยู่ไม่ไกลนัก

เรือสำราญสุดหรูจอดอยู่ในทะเลอันเงียบสงบ

ซูฉิงจำได้ว่าเป็นเรือสำราญของฮ่อหยุนเฉิง

ครั้งที่แล้วฮ่อหยุนเฉิงก็ขอเธอแต่งงานบนเรือสำราญ

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงก็พาเธอมาที่นี่อีกครั้ง เขาต้องการทำอะไรกันแน่?

"ซูฉิงทางนี้" ฮ่อหยุนเฉิงดึงมือซูฉิไปขึ้นเรือสำราญ

บนเรือสำราญ มีบอดี้การ์ดสองคนยืนอยู่ที่ประตูซ้ายขวา เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง พวกเขาจึงกล่าวด้วยความเคารพ "ทุกอย่างพร้อมแล้วครับประธานฮ่อ"

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบา ๆ

"ฮ่อหยุนเฉิงนายจะทำอะไรเนี่ย?" ชูฉิงอดถามไม่ได้

ฮ่อหยุนเฉิงเม้มปาก และยิ้มเบา ๆ "อีกแป๊บเดียวเธอก็รู้แล้ว"

เขาพาซูฉิงเดินไปที่ห้องอาหาร และนั่งที่โต๊ะที่เขาเคยขอเธอแต่งงานเมื่อครั้งที่แล้ว

ทันทีที่ซูฉิงนั่งลง ไฟทุกดวงในร้านอาหารบนเรือสำราญก็ดับลง

"อ๊ะ!" ทันใดนั้นก็มืดสนิท ซูฉิงจึงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ

เธอกลัวความมืดมากที่สุด

"ซูฉิงไม่ต้องกลัว" เสียงนุ่มลึกของฮ่อหยุนเฉิงดังขึ้นในหูของซูฉิง

เขาเอื้อมมือออกไปจับมือของซูฉิงไว้ "หลับตาลงสิ"

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเสียงของฮ่อหยุนเฉิงถึงดูมีเสน่ห์ขนาดนี้ ซูฉิงจึงหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว

อุณหภูมิที่ร้อนผ่าวจากมือใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงทำให้หัวใจของซูฉิงสงบขึ้นไม่น้อย

ไม่กี่นาทีต่อมาฮ่อหยุนเฉิงก็กระซิบที่หูของเธออีกครั้ง "ลืมตาได้แล้ว"

ซูฉิงลืมตาขึ้นอย่างสงสัย เธอเห็นแค่แสงเทียนที่ถูกจุดรอบ ๆ ทำให้บรรยากาศโรแมนติกมาก

และบนโต๊ะก็มีอาหารวางไว้อย่างสวยงาม ซึ่งแต่ละจานก็เป็นอาหารที่ซูฉิงชอบทั้งนั้น

ที่แท้ก็เป็นอาหารค่ำใต้แสงเทียนนี่เอง

ซูฉิงเงยหน้ามองขึ้นไปที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ "นายทำตัวลึกลับขนาดนี้ก็เพื่อพาฉันมาทานอาหารค่ำเหรอ?"

"แน่นอนว่าไม่ใช่" ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้ว มองซูฉิงอย่างลึกซึ้ง และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น