นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 236

"คุณหนูซู ใบหน้าคุณเป็นอะไรไป?" นักข่าวราวกับค้นพบทวีปใหม่ จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าซูฉิง ถามตามติดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

ศิลปินในวงการบันเทิงให้ความสนใจกับภาพลักษณ์มากที่สุดมาโดยตลอด ในฐานะที่เป็น CEO สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ จู่ๆ ซูฉิงก็ดูเหมือนจะเสียโฉมในงานเปิดตัวภาพยนตร์เรื่องใหม่ นี่ถือเป็นข่าวใหญ่

ทั้งหมดนี่ทำให้สายตาของทุกคนไปรวมอยู่ที่ซูฉิง

ใบหน้าและบนร่างกายที่เปิดเผยบางส่วนของเธอกลายเป็นสีแดงและบวมอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยผื่นแดงซึ่งทำให้คนที่พบเห็นตกใจ

คนทั้งหมดพูดคุยกันด้วยความประหลาดใจ

"สวรรค์ นี่เกิดอะไรขึ้น? ใบหน้าของซูฉิงถูกทำให้เสียโฉมแล้ว?"

"น่ากลัวจัง เมื่อกี้ยังเหมือนนางฟ้าอยู่ ครู่เดียวกลับกลายเป็นคนอัปลักษณ์เสียแล้ว"

"เธอจะไม่เสียโฉมจริงๆ หรอกใช่มั้ย หรือเธอโรคอะไรสักอย่างของเธอกำเริบกะทันหัน?"

เฉินจุนเหยียนเองก็รู้สึกว่าซูฉิงมีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง จึงเปิดปากถามอย่างกังวล "ซูฉิง เธอเป็นอะไรไป?"

"ขอโทษที ฉันไม่ค่อยสบาย" ซูฉิงอดทนอย่างมากต่ออาการคัน ดึงแขนเฉินจุนเหยียน "รีบประคองฉันลงไป"

ดวงตาของเฉินจุนเหยียนเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความห่วงใย เขาก็รีบช่วยประคองซูฉิงลงจากเวที "เกิดอะไรขึ้น? เดี๋ยวฉันพาเธอไปโรงพยาบาล"

นักข่าวต่างยื้อแย่งกันเล้อมรอบเข้ามารัวถ่ายภาพซูฉิง และเริ่มไล่ถามคำถามทีละคน

"คุณหนูซู สอบถามหน่อยทำไมหน้าของคุณถึงกลายเป็นแบบนี้?"

"คุณหนูซู ขอถามหน่อยใบหน้าคุณเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด? หรือว่าเคยเกิดขึ้นแล้ว? ช่วยเปิดเผยให้เรารู้หน่อยได้มั้ย?"

"คุณหนูซู..."

เมื่อเห็นซูฉิงถูกนักข่าวล้อมไว้ อู๋ชิงหร่านก็กดหมวกแก๊ปให้ต่ำลง ยกมุมปากยิ้มเย็น

แผนของเธอสำเร็จแล้ว!

ตอนนี้ซูฉิงอัปลักษณ์แล้ว เฉินจุนเหยียนยังจะชอบเธอลงอยู่อีกหรือ?

อู๋ชิงหร่านรู้สึกดีอย่างมากจากการแก้แค้น

เธอรู้มาจากสวีหว่านเอ๋อร์ว่าซูฉิงแพ้แพลทินัม

เธอยังไปถามโรงพยาบาลโดยเฉพาะเลยด้วย หากแพ้แพลทินัมก็อาจเป็นอันตรายจนถึงแก่ชีวิต

ดังนั้นอู๋ชิงหร่านจึงให้คนเพิ่มแพลทินัมจำนวนมากในดอกไม้ ปลอมตัวมาที่งานเปิดตัวสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์

ดังคาด แผนการในวันสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ตอนนี้ซูฉิงเสียโฉมแล้ว ความอัปลักษณ์ของเธอต้องถูกเผยแพร่ไปในอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วแน่นอน!

ถึงเอาชีวิตเธอไม่ได้ แต่ก็ทำให้ผิวเธอลอก

อู๋ชิงหร่านโค้งริมฝีปากอย่างมีชัย สายตาอำมหิตจับจ้องไปทางซูฉิงที่ถูกนักข่าวล้อมไว้

ซูฉิง วันนี้แค่เริ่มต้นเท่านั้น!

ซูฉิงทำลายเธอจนสูญเสียทุกอย่าง หากแค่แพ้เป็นหย่อมๆ ไปจนอับอายต่อหน้าทุกคน มันจะสบายไปสำหรับนังสารเลวซูฉิง!

ต่อไป เธอต้องทำให้ซูฉิงตายแบบไร้ที่ฝังให้ได้!

ซูฉิง เธอรอก่อน!

เนื้อตัวซูฉิงทั้งคันทั้งทรมาน เธอจำเป็นต้องกลับไปทายาแก้แพ้โดยด่วน แต่กลับถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าว

เธอกำลังจะเปิดปากให้นักข่าวถอยออกไป ในตอนนี้เอง น้ำเสียงที่ทั้งเย็นชาแลพทรงพลังก็ลอยมา "ถอยไปให้หมด!"

เสียงนี้...เป็นฮ่อหยุนเฉิง!

ซูฉิงเงยหน้ามองไป ก็เห็นร่างสูงของฮ่อหยุนเฉิงปรากฏขึ้นในสายตา

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาตึงเครียด ทั่วกายแผ่ไอเย็นจนเหมือนกับลดอุณหภูมิในห้องจัดงานจนถึงจุดเยือกแข็ง

ไอสังหารของฮ่อหยุนเฉิงทำให้ผู้คนพากันแหวกทางเดินให้เขาโดยไม่รู้ตัว

ฮ่อหยุนเฉิงก้าวอย่างมั่นคง ค่อยๆ เข้าใกล้ไปทีละก้าว

เขายืนอยู่หน้าซูฉิง ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมดเขาก็อุ้มเธอในท่าเจ้าสาว

เมื่อมองหญิงสาวในอ้อมกอดของเขา ดวงตาที่เย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบมิได้ก็อ่อนลงหลายส่วน ถามอย่างเป็นห่วงว่า "ชูฉิง เธอเป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?"

เมื่อตกอยู่ในอ้อมที่แสนคุ้นเคย ซูฉิงก็รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก

เธอเม้มริมฝีปาก "ภูมิแพ้น่ะ"

ฮ่อหยุนก็ดูออก ซูฉิงเป็นภูมิแพ้

เขารู้ว่าซูฉิงแพ้แพลทินัม เมื่อครั้งในห้องจัดเลี้ยงตระกูลสวี สวีหว่านเอ๋อร์วางแผนกล่าวหาซูฉิงว่าขโมยแหวนเพชรของเธอ ซูฉิงจึงใช้อาการแพ้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง

แต่ว่า เหตุใดตอนนี้ซูฉิงถึงมีอาการแพ้อีก?

"ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาล" ฮ่อหยุนเฉิงสองมือกระชับอุ้มซูฉิง เดินตรงไปที่ประตูใหญ่

จู่ๆ ซูฉิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มองไปที่เวที ดอกไม้พวกนั้นยังอยู่บนพื้น

"ฮ่อหยุนเฉิง ให้คนไปตรวจสอบดอกไม้พวกนั้นที" ซูฉิงโอบคอฮ่อหยุนเฉิง พูดอย่างเคียดแค้นเล็กน้อย

ดอกไม้?

ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

ฉากที่ผู้หญิงสองคนขึ้นไปจัดดอกไม้บนเวทีเมื่อครู่ก็ฉายขึ้นมาในหัวเขา

เขาเข้าใจความหมายของซูฉิงอย่างรวดเร็ว

วันนี้ตอนบ่ายเขามาส่งซูฉิง ตลอดจนงานเปิดตัวเริ่ม ซูฉิงและเฉินจุนเหยียนขึ้นไปบนเวที ซูฉิงก็ประคองไว้ตลอด

บนเวที ซูฉิงไม่ได้สัมผัสสิ่งอื่นใด ที่สัมผัสเพียงอย่างก็คือดอกไม้ช่อนั้น

ดังนั้นเป็นไปได้สูงมากว่าปัญหาจะอยู่ที่ช่อดอกไม้ช่อนั้น

ดวงตาฮ่อหยุนเฉินเย็นเยียบลง "ซูฉิง วางใจเถอะ ฉันจะคนไปตรวจสอบให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น"

"อืม" ซูฉิงพยักหน้า

เรื่องในวันนี้ชัดเจนแล้วว่ามีคนจงใจ

ตอนที่เธออยู่ในงานเลี้ยงตระกูลสวี ก็เปิดเผยต่อหน้าคนทั้งหมดว่าเธอแพ้แพลทินัม

ด้วยเหตุนี้เอง คนที่รู้ว่าเธอแพ้แพลทินัมจึงมีจำนวนไม่น้อย

สืบหาว่าเป็นใครกัน?

ถังรัวอิง? สวีหว่านเอ๋อร์? หรือเป็นคนอื่น?

ซูฉิงในตอนนี้คันคะเยอไปทั้งตัว สมองจึงทำงานช้าลง เวลานี้จึงคิดหาคนที่ลงมือทำร้ายเธอไม่ออก

เรื่องด่วนที่สุดในตอนนี้ยังคงเป็นต้องกลับไปพักผ่อนก่อน

รอจนอาการแพ้เธอดีขึ้น ค่อยสืบเรื่องนี้

ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงเข้าไปในรถของเขา เมื่อเห็นซูฉิงเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความทุกข์ใจ "ซูฉิง อดทนหน่อยนะ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล"

"ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก ฉันไปพักสักหน่อยก็เป็นไรแล้ว" ซูฉิงขมวดคิ้ว อดทนต่ออาการคันทั่วตัวเอ่ยขึ้น

ไม่รู้ว่าดอกไม้พวกนั้นถูกลงมืออย่างไร ครั้งนี้ ราวกับอาการแพ้ของเธอรุนแรงมาก

ไม่เพียงแค่คันคะเยอไปทั้งตัว ตอนนี้ยังร้อนไปทั้งตัวเหมือนไข้จะขึ้น

แต่ไม่เป็นอะไร เธอรู้ว่าตนเองแพ้แพลทินัม เพื่อป้องกัน เธอจึงนำยาแก้แพ้มาด้วย

ยาพวกนั้น เธอวางไว้ในกระเป๋าเดินทาง

ดังนั้นจึงให้ฮ่อหยุนเฉิงส่งเธอกลับเมืองใหม่สุ่ยเยว่

ได้ยินซูฉิงพูดแบบนี้ ฮ่อหยุนก็รีบสตาร์ทรถ ขับมุ่งหน้าไปทางเมืองใหม่สุ่ยเยว่ด้วยจิตใจที่ร้อนรุ่มดั่งไฟ

แทบจะเหาะตลอดทาง ถึงกับผ่าไฟแดงไปสองรอบ ในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็มาถึงเมืองใหม่สุ่ยเยว่

"ซูฉิง ถึงแล้ว" เขาจอดรถ หันมามองซูฉิงที่นั่งข้างคนขับ

เห็นซูฉิงทรุดตัวลงกับเบาะนั่ง ใบหน้าแดง ทั้งตัวทั้งบวมทั้งแดง ทำให้คนมองปวดใจอย่างยิ่ง

"ซูฉิง ซูฉิง เธอเป็นอะไร?" ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของซูฉิง

อุณหภูมิที่ร้อนลวก ถูกส่งมาที่กลางฝ่ามือของเขา