นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 248

ในขณะที่ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะไปไกลกว่านั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าของซูฉิงก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

และทันใดนั้นที่ซูฉิงก็พลันได้สติ

พระเจ้า นี่เธอเป็นอะไรน่ะ เมื่อกี้เธอไม่ขัดขืนเลยนี่...

ซูฉิงผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวก่อนจะอ้าปากหายใจและหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา

เมื่อก้มมองลงไป ก็เป็นเฉินจุนเหยียนที่โทรเข้ามา

ซูฉิงตั้งสติก่อนจะกดรับ

"ซูฉิง อาการเธอเป็นยังไงบ้าง" เสียงกังวลของเฉินจุนเหยียนดังมา

"ฉันไม่เป็นไร" ซูฉิงตอบเสียงเบา

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" เฉินจุนเหยียนพยักหน้าและพูดอย่างลังเล "จริงสิ หยิ่นห้าวหนานถามพนักงานประกอบฉากแล้ว ที่น็อคมันคลายนั้นเป็นอุบัติเหตุ"

"อุบัติเหตุเนี่ยนะ?" ซูฉิงถามกลับ

"เขาพูดอย่างนั้นน่ะ" เฉินจุนเหยียนขมวดคิ้ว

"เข้าใจแล้ว" ซูฉิงไม่พูดอะไรอีก

หลังจากวางสาย ซูฉิงก็หรี่ตาที่สวยงามของเธอลงเล็กน้อย

อุบัติเหตุเนี่ยนะ?

เป็นไปได้ยังไงกัน?

ซูฉิงรู้ดีว่าว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุ

แต่ทว่าตอนนี้เธอจะแหวกหญ้าให้งูตื่นไม่ได้

ในเมื่อเฉินจุนเหยียนพูดอย่างนั้น เธอก็จะไหลไปตามน้ำก่อน เพื่อให้คนที่บงการอยู่ไม่ระวังตัวและเผยช่องโหว่ออกมา

ขณะที่ซูฉิงกำลังคิด ตรงหน้าก็เริ่มสัมผัสได้ถึงไอเย็นยะเยือก

"เฉินจุนเหยียนโทรหาเธอทำไม?" ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงฉายแววอารมณ์เสียอย่างมาก

ที่ฮ่อหยุนเฉิงไม่สบายใจ ซูฉิงก็มองออก

เมื่อนึกถึงที่เมื่อกี้ทั้งสองกำลังจะมีเรื่องกัน ซูฉิงก็กลืนน้ำลาย และรู้สึกว่าลมหายใจเขายังคงอยู่ที่ริมฝีปากของเขา "ไม่มีอะไร ฉันกลับห้องก่อน"

เธอกระโดดลงจากโต๊ะ ก่อนจะจัดเสื้อผ้าที่ไม่รู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงแกะออกจากกันไปตั้งแต่เมื่อไร ก่อนจะรีบกลับห้องตัวเองไป

เมื่อเห็นซูฉิงหนีไป ฮ่อหยุนเฉิงก็ยืนอยู่ที่เดิม มือใหญ่ลูบไล้ริมฝีปากเบา ๆ และดวงตาลึกก็พลันวูบไหว

แม้ว่าซูฉิงจะไม่อยู่ในครัวแล้ว แต่ราวกับยังมีความปรารถนาที่คลุมเครือเมื่อกี้ของพวกเขา

ฮ่อหยุนเฉิงเชื่อว่าอีกไม่นานซูฉิงต้องตกลงกลับมาอยู่กับเขาแน่

วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่แดดจ้า ท้องฟ้าแจ่มใส ทั้งยังเป็นสีฟ้าสุดลูกหูลูกตา

ซูฉิงจะไปเข้ากองตามปกติ แต่กลับถูกฮ่อหยุนเฉิงหยุดไว้

"ทำไมเหรอ?" ซูฉิงมองเขาอย่างสงสัย

"วันนี้ฉันจะไปกองกับเธอด้วย" ฮ่อหยุนเฉิงดึงเธอเข้าไปในรถโดยไม่ถามความเห็น

"นายไม่ทำงานเหรอ?" ซูฉิงที่นั่งในรถถามเขาอย่างแปลกใจ

ฮ่อหยุนเฉิงกล่าวเพียงสั้นๆ "หยุด"

เจ้านายลาหยุดให้ตัวเอง?

ซูฉิงขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ถามอะไรอีก

เมื่อถึงกองถ่าย ซูฉิงก็ไม่สนใจฮ่อหยุนเฉิง เพราะต้องรีบแต่งหน้า

ปัญหาของละครโบราณคือต้องใช้เวลาในการแต่งหน้านาน แต่งหน้าแต่งตัว แต่ละชิ้นมีความซับซ้อนและยุ่งยากมาก

ซูฉิงอ่านสคริปต์ในมือในห้องแต่งตัวและพยายามคิดหาวิธีแสดงให้ดี

แม้ว่าจะเป็นนักแสดงรับเชิญ แต่ซูฉิงก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด

ในขณะนั้นเองประตูห้องแต่งตัวก็ถูกเคาะ

"เข้ามาได้ค่ะ" พนักงานรีบเดินไปเปิดประตู