นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 272

แนบอิงแผ่นอกของฮ่อหยุนเฉิง ความรู้สึกคุ้นเคยแผ่ออกมาจนซูฉิงรู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ความทุกข์ใจที่ถูกแม่ฮ่อและฮ่อเฉียนยั่วโมโหเมื่อกี้ได้หายไปแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงไปที่ประตูห้องน้ำก่อนจะวางเธอลงอย่างระมัดระวังราวกับว่าเธอเป็นตุ๊กตาเคลือบดินเผาที่บอบบาง

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่หาได้ยาก "รีบไปอาบน้ำเถอะ"

"ขอบคุณนะ" ซูฉิงมองด้วยความมึนงง ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าสะอาดที่เขาส่งให้และหันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ไอน้ำสีขาวขุ่นกระจายไปทั่วห้องน้ำ ซูฉิงยืนอยู่ใต้ฝักบัว เงยหน้าขึ้นและปล่อยให้สายน้ำไหลล้างทุกตารางนิ้วของผิวกาย

อบอุ่นและสบายมาก

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ซูฉิงปิดฝักบัวและเปิดเปลือกตาที่เปียกของเธอ

หลังจากสวมเสื้อผ้าแห้ง ความหนักของร่างกายของเธอก็ค่อยๆ ลดลงจนรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก

ซูฉิงหาว เดินออกจากห้องน้ำ และเห็นว่าห้องนอนรกๆ ที่แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนโยนนู่นทิ้งนี่ได้กลับมาเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว

ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่เปียกโชกถูกแทนที่ด้วยผ้าสะอาด เสื้อผ้าที่ถูกฮ่อเฉียงดึงออกมาก็ถูกแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างเรียบร้อย

ฮ่อหยุนเฉิงทำทั้งหมดนี่?

ซูฉิงเลิกคิ้วและอยากจะขอบคุณฮ่อหยุนเฉิงสักหน่อย

แต่ว่าฮ่อหยุนเฉิงหายไปแล้ว

ซูฉิงขมวดคิ้วก่อนจะเปิดประตูมองไปรอบๆ เพื่อหา แต่ก็ไม่เห็นเลย

สุดท้ายก็มาเห็นโพสต์อิทที่เขาแปะไว้หน้าตู้เย็น

"ฉันไปทำงานที่ประเทศ M หนึ่งสัปดาห์นะ อู่ฟางไจจะส่งขนมจิ้งเกาเวลา 8.00 น. ตรงทุกวัน ดูแลตัวเองด้วยนะ"

ไปทำงานต่างประเทศ?

ทำไมจู่ๆ ถึงไปทำงานต่างประเทศล่ะ?

หลังจากที่ซูฉิงได้อ่านแล้ว เธอก็อยากจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเขา

หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน ฉันก็วางโทรศัพท์ลง

...

วิลล่าบ้านตระกูลสวี

สวีหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอ่านข่าวซูฉิงและเฉินจุนเหยียนทางมือถืออยู่บนโซฟา ทั้งยังยกยิ้มอย่างพอใจ

"หว่านเอ๋อร์ เธอดูสิ ตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องอื้อฉาวของซูฉิงแล้ว ชื่อเสียงของหล่อนเละไปหมดแล้วล่ะ!" ไป๋หลานยืนอยู่ข้างๆ พูดอย่างระมัดระวัง

คืนนั้นเธอถูกตำรวจพาตัวไป จนบ้านตระกูลไป๋ต้องพยายามอย่างมากถึงพาตัวเธอออกมาได้

"เหอะ" สวีหว่านเอ๋อร์พ่นลมก่อนจะจ้องไปที่ไป๋หลาน "เธอยังกล้าพูดเหรอ? คืนนั้นเป็นโอกาสดีแต่เธอกลับถูกซูฉิงแว้งกัดเอาได้ เรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้! ถ้าฉันไม่ให้สื่อเขียนข่าวแบบนี้แล้วหวังพึ่งเธอก็จบเห่ไปแล้ว!"

ไป๋หลานยังคงขอโทษ "ใช่ๆ หว่านเอ๋อร์ เป็นความผิดของฉันเอง แต่ฉันก็ชดใช้จ้างคนมาเขียนข่าวอื้อฉาวทำลายชื่อเสียงซูฉิงแล้วนะ!"

"จริงสิ ช่วงนี้อู๋ชิงหร่านเป็นยังไงบ้าง?" จู่ๆ สวีหว่านเอ๋อร์ก็นึกอะไรขึ้นได้

ไป๋หลานเอ่ยตอบ "ได้ยินมาว่าพี่ชายของหล่อนเอาบอดี้การ์ดมาจับตาดูหล่อนไว้ไม่ให้ออกจากบ้านตระกูลอู๋"

"จริงเหรอ?" สวีหว่านเอ๋อร์หรี่ตาก่อนจะมีแสงแวบเข้ามาในดวงตา "ไม่ให้หล่อนออกมา เราก็ไปหาหล่อนได้นี่"

"หว่านเอ๋อร์ เธอหมายความว่า..." ไป๋หลานถามอย่างเร่งรีบ

สวีหว่านเอ๋อร์ชี้ไปที่รูปถ่ายของซูฉิงและเฉินจุนเหยียนบนหน้าจอโทรศัพท์ "เอาพวกนี้ให้อู๋ชิงหร่านดู"

อู๋ชิงหร่านชอบเฉินจุนเหยียน แต่ก่อนก็เคยมีปัญหากับซูฉิง ก็เพราะเฉินจุนเหยียน

ตอนนี้ถ้าอู๋ชิงหร่านเห็นเรื่องอื้อฉาวระหว่างเฉินจุนเหยียนกับซูฉิง เธอจะต้องคลั่งด้วยความริษยาแน่

ถึงตอนนั้นอู๋ชิงหร่านก็คงหาทางจัดการซูฉิงอีก

ไป๋หลานพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ใช่ พรุ่งนี้ฉันจะไปบ้านตระกูลอู๋"

"จะรอให้ถึงพรุ่งนี้ทำไม? ไปเดี๋ยวนี้เลย!" สวีหว่านเอ๋อร์กล่าว และทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งจ้องไปที่ไป๋หลาน "ยังไม่รีบไปอีก!"

สวีหว่านเอ๋อร์ทนรอไม่ไหวแล้ว!

ซูฉิงยัยเลวนี่ เกิดมาพร้อมกับความเจ้าชู้จนอ่อยผู้ชายไปทั่ว

เมื่อนึกถึงซูฉิงที่จะย้ายกลับไปที่คอนโดของฮ่อหยุนเฉิง และคิดว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน สวีหว่านเอ๋อร์ก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง

ไป๋หลานรีบตามไป "หว่านเอ๋อร์ รอฉันด้วย"

เมื่อทั้งสองมาถึงบ้านตระกูลอู๋ ไป๋หลานก็กดกริ่งประตู

เป็นแม่บ้านของบ้านตระกูลอู๋ที่มาเปิดประตู

"เรามาหาอู๋ชิงหร่านค่ะ" ไป๋หลานกล่าว

แม่บ้านจำพวกเธอได้จึงพูดอย่างสุภาพว่า "คุณสวีและคุณไป๋โปรดรอสักครู่นะคะ"

แม่บ้านไปที่ห้องของอู๋ชิงหร่าน อู๋ชิงหร่านกำลังหัวเสีย

"คุณหนูรองคะ คุณสวีกับคุณไป๋มาหาค่ะ" แม่บ้านพูดอย่างระมัดระวัง

สวีหว่านเอ๋อร์กับไป๋หลาน?

อู๋ชิงหร่านควบคุมสติ "ให้พวกเขาเข้ามา"

หลังจากนั้นไม่นาน สวีหว่านเอ๋อร์และไป๋หลานก็ตามหลังแม่บ้านไปที่ห้องของอู๋ชิงหร่าน

"พวกเธอมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?" อู๋ชิงหร่านเหลือบมองพวกเขานิ่งๆ

สวีหว่านเอ๋อร์ส่งสัญญาณให้ไป๋หลาน ไป๋หลานที่เข้าใจก่อนจะพูดว่า "คุณอู๋คะ ได้ยินว่าคุณถูกพี่ชายกักตัวไว้ ฉันกับหว่านเอ๋อร์เลยมาเยี่ยมค่ะ"

"ไม่มีอะไรค่ะ แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายเลยไม่ได้ออกไปข้างนอกน่ะค่ะ" อู๋ชิงหร่านปฏิเสธ

"คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?" สวีหว่านเอ๋อร์กล่าวด้วยความเป็นห่วงทันที

อู๋ชิงหร่านส่ายหัวและพูดอย่างเฉยเมย "ไม่เป็นไร"

"คุณอู๋ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะค่ะ" ไป๋หลานพูดอีกครั้ง "พวกเราช่างไร้ค่ากับคุณจริงๆ"

ขณะพูด ไป๋หลานก็เปิดโทรศัพท์แล้วยื่นให้อู๋ชิงหร่าน "คุณดูสิคะ ยัยซูฉิงจิ้งจอกไร้ยางอายอ่อยซุปเปอร์สตาร์เฉินอีกแล้วค่ะ"

ดวงตาของอู๋ชิงหร่านมองลงบนหน้าจอโทรศัพท์

เมื่อเห็นว่าซูฉิงและเฉินจุนเหยียนแนบอิงกันใกล้มาก ทั้งยังมีท่าทีสนิทสนมกันมาก ความหึงหวงก็ปะทุขึ้นในดวงตา

ไม่น่าล่ะอู๋เฉิงเจ๋อถึงจงใจเก็บโทรศัพท์เธอไปตั้งแต่เช้า

ต้องเพราะกลัวว่าเธอจะเห็นเรื่องนี้แน่

ซูฉิง ยัยเลวนี่!

ตอนนี้เธอถูกอู๋เฉิงเจ๋อกักตัวเอาไว้ ทั้งหมดเพราะซูฉิง!

เธอไม่มีทางปล่อยซูฉิงไปแน่!

เมื่อเห็นว่าบรรลุเป้าหมาย สวีหว่านเอ๋อร์และไป๋หลานก็มองหน้ากัน

ไป๋หลานยิ้ม "คุณอู๋คะ เห็นว่าคุณไม่เป็นอะไร ฉันกับหว่านเอ๋อร์ก็วางใจ นี่ก็ค่ำแล้ว พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ เราไม่ลบกวนคุณแล้วล่ะค่ะ"

วันถัดไป

เวลา 8.00 น. ทันทีที่ซูฉิงตื่นนอน ก็ได้ขนมจิ้งเกาจากอู่ฟางไจตรงเวลา

เมื่อออกจากบ้าน คนขับก็มารอพร้อมไปส่งเธอที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปแล้ว

"คุณซูครับ ประธานฮ่อสั่งให้ผมไปส่งคุณที่บริษัทครับ" คนขับรถพูดกับซูฉิงด้วยท่าทีเคารพ

หัวใจซูฉิงชโลมไปด้วยความอบอุ่น

แม้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเดินทางไปทำงานนอกสถานที่ แต่ทุกอย่างกลับถูกจัดเตรียมไว้ให้เธออย่างพร้อมเพรียง

ซูฉิงนั่งอยู่ในรถมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยอารมณ์ผันผวนในใจ

บางทีเธออาจจะตกลงกลับไปอยู่ข้างฮ่อหยุนเฉิง?

รออีกสักหน่อยแล้วกัน...

ถึงยังไงเรื่องถังถังก็ยังไม่ได้จัดการ

เมื่อเธอมาถึงตระกูลฮ่อกรุ๊ป ซูฉิงที่เพิ่งเปิดคอมพิวเตอร์ ยังไม่ทันได้เริ่มทำงาน ทันใดนั้นก็มีเสียงสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเธอ

ซูฉิงก้มมองก็เห็นเป็นหมอหนีที่โทรเข้ามา

หมอหนีโทรมาหาเธอทำไมแต่เช้า?

หัวใจของซูฉิงหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง

หรือว่าเกิดเรื่องกับคุณปู่ฮ่อ?

ซูฉิงรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว "หมอหนีมีอะไรหรือเปล่าคะ?"

เสียงกังวลของหมอหนีดังขึ้นจากปลายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ "คุณซูครับ อาการของผู้เฒ่าฮ่อหนักขึ้นอย่างกระทันหัน ตอนนี้อยู่ในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน เราติดต่อคุณฮ่อไม่ได้เลยติดต่อคุณแทนน่ะครับ"