นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 286
สรุปบท ตอนที่ 286 ยวี๋น่าถูกลักพาตัว: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น
ตอน ตอนที่ 286 ยวี๋น่าถูกลักพาตัว จาก นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 286 ยวี๋น่าถูกลักพาตัว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ที่เขียนโดย ชิงเซียวเทียน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ซูฉิงรออยู่ครู่หนึ่ง และมองดูเวลา เกือบจะเที่ยงแล้ว แต่ยวี๋น่าก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว
ในใจเธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย ซูฉิงจึงโทรหายวี๋น่า แต่เธอปิดเครื่อง
ยวี๋น่าเป็นคนมีวินัยในตนเองมาตลอด ในเมื่อนัดมาเจอเธอในตอนเช้า ไม่น่าจะติดต่อไม่ได้อย่างนี้
หรือว่า... เกิดอะไรขึ้นกับธอ?
ซูฉิงรีบขับรถไปที่โรงแรมที่ยวี๋น่าอยู่ เคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีการตอบรับ
ซูฉิงขมวดคิ้ว รู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เธอเรียกผู้จัดการมา และขอให้คนมาเปิดประตู แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน ยวี๋น่าไม่อยู่ที่นั่น
เมื่อตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว หลังจากที่ยวี๋น่าออกไปเมื่อคืนนี้ เธอก็ยังไม่กลับมาอีกเลย
กล้องวงจรปิดเห็นสถานที่สุดท้ายที่ยวี๋น่าไปคือซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้โรงแรม
เธอเดินเข้าไปในจุดบอดของกล้องวงจรปิด และจากนั้นก็ไม่เห็นเธออีกเลย
เป็นการบอกซูฉิงทันทีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับยวี๋น่า !
เธอกำลังจะให้แอนโธนี่ช่วยค้นหาที่อยู่ของยวี๋น่า แต่ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
ซูฉิงหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาดู คือยวี๋น่าที่โทรมา!
ซูฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่ายวี๋น่าจะสบายดี
เธอรีบกดรับ แล้วถาม "ยวี๋น่า เธอไปอยู่ที่ไหนมา?"
แต่ทว่าเสียงที่ลอดผ่านสายโทรศัพท์มามันไม่ใช่เสียงของยวี๋น่า
ได้ยินเป็นเสียงผู้หญิงที่แหบต่ำ กัดฟันและตะโกนเรียกชื่อเธอ "ซู! ฉิง!!"
เสียงนี้...คุ้นเคยมาก
อู๋ชิงหร่าน!
กลับกลายเป็นว่าเป็นอู๋ชิงหร่านที่หายตัวไปนานแล้ว!
หัวใจของซูฉิงกระตุกวูบทันที
โทรศัพท์มือถือของยวี่๋น่า อยู่ในมือของอู๋ชิงหร่าน...
นั่นก็แสดงว่ายวี๋น่าถูกอู่ชิงหร่านลักพาตัว!
และวินาทีต่อมา เสียงทุ้มต่ำของอู๋ชิงหร่านก็ดังขึ้นทางโทรศัพท์ "ยวี๋น่าอยู่ในกำมือของฉัน!"
"อู๋ชิงหร่าน แกคิดจะทำอะไร?" ซูฉิงถาม
ดวงตาของเธอหรี่ลง ขนตายาวของเธอสั่นเล็กน้อย แววตาของเธอหม่นลงเล็กน้อย เธอพูดอย่างเคร่งขรึม "แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!"
"ซูฉิงถ้าแกอยากช่วยยวี๋น่าก็มาที่ยอดเขาชิงเฉิงในเขตชานเมืองสิ ถ้าฉันไม่เห็นแกก่อนพระอาทิตย์ตกดิน แกก็จะไม่ได้เจอเธออีก!"
"จำไว้ว่าแกต้องมาคนเดียว ถ้าให้คนอื่นรู้ ยวี๋จะต้องตาย!"
อู๋ชิงหร่านพูดจบจึงวางโทรศัพท์อย่างรวดเร็วโดยไม่ให้โอกาสซูฉิงได้ถามคำถามเลย
อู๋ชิงหร่านบ้าไปแล้ว!
ซูฉิงรู้สึกหงุดหงิดอยู่ครู่หนึ่ง ทำไมเธอถึงประมาทขนาดนี้ ปล่อยให้อู๋ชิงหร่านลักพาตัวยวี๋น่าไปได้!
เธอก้มลงมองเวลา เธอตามหายวี๋น่าตลอดช่วงบ่าย ตอนนี้ก็สี่โมงเย็นแล้ว และระยะทางไปภูเขาชิงเฉิงก็ไกลมาก ดังนั้นเธอจึงต้องรีบไปที่นั่นทันที!
ซูฉิงตัดสินใจในใจอยู่ครู่หนึ่ง เฉินห้าวตงและคนอื่นๆ ถูกตำรวจกวาดล้างไปแล้ว ตอนนี้อู๋ชิงหร่านไม่น่าจะมีคนคอยช่วยอยู่
มิฉะนั้นจากนิสัยของอู๋ชิงหรานแล้ว น่าจะโจมตีเธอโดยตรงแทนที่จะลักพาตัวยวี๋น่า
ยิ่งไปกว่านั้นอู๋ชิงหร่านยังกล่าวอย่างชัดเจนในโทรศัพท์แล้วว่าให้เธอไปแค่คนเดียว มิฉะนั้นยวี๋น่าจะต้องตาย
ซูฉิงกังวลว่าอู๋ชิงหร่านจะบ้าจนทำร้ายยวี๋น่าจริงๆ หลังจากคิดชั่งน้ำหนักไม่กี่วินาที เธอก็ขับรถไปที่ภูเขาชิงเฉิงโดยไม่บอกใคร
เธอขับรถด้วยความเร็ว ในที่สุดซูฉิงก็มาถึงเชิงเขาชิงเฉิงในเขตชานเมืองก่อนหกโมงเย็น
ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนพระอาทิตย์ตก ซูฉิงรู้สึกประหม่ามาก เธอจะต้องรีบขึ้นเขาไปก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน!
แต่สิ่งที่ยวี๋น่าไม่คาดคิดก็คือ อู๋ชิงหร่านจะบ้ามากขนาดนี้ ไม่สามารถทำร้ายซูฉิงได้ เธอจึงลักพาตัวเธอมา!
ตอนนี้ยวี๋น่าถูกอู๋ชิงหร่านมัดไว้กับขอบหน้าผา เธอรู้สึกกลัวมาก
แต่ยวี๋น่าเข้าใจว่าเป้าหมายของอู๋ชิงหร่านไม่ใช่เธอ
เป้าหมายของอู๋ชิงหร่านคือซูฉิง
อู๋ชิงหร่านลักพาตัวเธอมาก็เพียงเพื่อข่มขู่ซูฉิงเท่านั้น
เธอปล่อยให้แผนการของอู๋ชิงหร่านสำเร็จไม่ได้!
"ซูฉิงเธอไม่ต้องสนใจฉัน รีบหนีไป! รีบโทรแจ้งตำรวจมาจับนังบ้านี่!" ยวี๋น่าตะโกน
"หุบปาก!" อู๋ชิงหร่านถือมีดคมยาว 30 ซม. อยู่ในมือ แล้วชี้ไปที่ยวี๋น่า "ถ้าแกกล้าพูดอีกคำเดียว เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแกด้วยมีดเล่มนี้เอง!"
เมื่อเห็นคมมีดแวววาวที่จ่ออยู่บนคอของยวี๋น่า หัวใจของซูฉิงก็เต้นเร็วขึ้น เธอจึงรีบตะโกนว่า "อู๋ชิงหร่านอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!"
อู๋ชิงหร่านยิ้มอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าแกยังสนใจเพื่อนของแกอยู่ไม่น้อยเลยนะ"
"อู๋ชิงหร่าน คนที่เธอเกลียดคือฉัน ไม่เกี่ยวกับยวี๋น่าเลย เธอไม่จำเป็นไปลงที่เพื่อนฉัน ปล่อยยวี๋น่าไป!" ซูฉิงกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
"ปล่อยเธอไปเหรอ? ได้สิ" อู๋ชิงหร่านหันมีดคมในมือมาตัดเชือกที่มัดอยู่บนร่างของยวี๋น่า
นี่ทำให้ซูฉิงและยวี๋น่าประหลาดใจมาก อู๋ชิงหร่านต้องการทำอะไร?
ยวี๋น่ากำลังจะเดินไปหาซูฉิง แต่ในวินาทีต่อมาอู๋ชิงหร่านก็คว้ายวี๋น่าไว้ และชี้คมมีดในมือไปที่เธอ "คิดจะหนีเหรอ? มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!"
อู๋ชิงหร่านพูด ขณะที่จ่อมีดคมไปที่ยวี๋น่า บังคับให้เธอเดินไปที่ขอบหน้าผาทีละก้าวๆ
ซูฉิงมองไปที่ยวี๋น่าที่ยืนอยู่บนขอบหน้าผา หัวใจของนางก็ราวก็ถูกบีบคั้น
หากลมแรงกว่านี้ เธออาจถูกพัดตกลงจากภูเขาทันที!
ด้วยความสูงแปดร้อยเมตร ถ้าตกลงไปต้องเละแน่!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น