นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 285

ฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังขับรถพาซูฉิงกลับไปที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่

"ท่านประธานฮ่อ คุณซู พวกคุณกลับมาแล้ว"แม่บ้านหวังพอเห็นทั้งสองก็ยิ้มตาหยี

หลายวันมานี้ ซูฉิงได้รับบาดเจ็บเข้าโรงพยาบาล ท่าทางของฮ่อหยุนเฉิงที่ดูเป็นห่วงมาก และก็อยู่ในสายตาของแม่บ้านหวังมาตลอด

โดยเฉพาะก่อนหน้านี้ ซูฉิงนอนไม่ได้สติมาสองวัน ฮ่อหยุนเฉิงไม่กินไม่นอน แม้แต่แม่บ้านหวังเปลี่ยนวิธีทำอาหารก็ยังไม่ถูกปาก

ตอนนี้ทั้งสองกลับมาด้วยกัน ซูฉิงไม่เป็นอะไรแล้ว ฟ้าหลังฝนมักสดใสเสมอ

ซูฉิงกลับมาที่ห้อง และกำลังจะเก็บของ ฉ่อหยุนเฉิงกลับกอดเธอไว้ "เธอพึ่งจะหายดี ไปพักผ่อนเถอะ"

"แต่ว่า......."

ซูฉิงพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว

แล้วก็อุ้มเธอไปวางบนเตียงอย่างระมัดระวัง "พักผ่อนเถอะ ห้ามขยับตัว"

"ก็ได้......."ซูฉิงพูดอย่างจนใจ

เดิมทีเธออยากจะคิดเรื่องการแข่งขันงานออกแบบแฟชั่นปารีส

ตอนนี้คงต้องรอให้ฮ่อหยุนเฉิงไปทำงานก่อน ถึงจะแอบคิดงานได้

ซูฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็กดเลื่อนดูเรื่อยๆ อย่างเคยชิน

และก็มีหัวข้อข่าวที่ผ่านตาเธอ

[ทางตำรวจบุกทลายแก๊งมาเฟียในพื้นที่อโคจร ตรวจสอบชั้นใต้ดินของKTVที่ถูกปิดไว้  ร้านบาร์ และบ่อนพนัน]

และมีภาพของเฉินห้างตงอยู่ในข่าวด้วย

ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองฮ่อหยุนเฉิง"เป็นฝีมือนายหรอ"

"แน่นอน"ฮ่อหยุนเฉิงยักคิ้ว

พอนึกถึงคืนวันที่ตื่นขึ้นมา แววตานิ่งขรึมของฮ่อหยุนเฉิงก็แข็งกร้าวขึ้นมา"ฉันเคยบอกแล้วว่า ใครกล้ารังแกผู้หญิงของฉัน ไม่ได้ตายดีแน่!"

ผู้หญิงของฉัน......

ผู้ชายคนนี้ หน้าหนาจริงๆ เลย

ซูฉิงมองเขากลอกตามองบน "ใครเป็นผู้หญิงของนายไม่ทราบ หน้าหนากว่ากำแพงอีกนะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงเข้ามาใกล้ซูฉิงแล้วยิ้ม"ใกล้จะเป็นในเร็วๆ นี้แหละ "

การเข้ามาใกล้ๆ กะทันหันทำให้ซูฉิงหน้าแดงขึ้นมา เธอก็รีบหันหน้าไปทางอื่น

ซูฉิงก้มมองดูเวลา "ตอนนี้ก็สายแล้ว นายรีบไปทำงานเถอะ....."

"ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ"ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่วางใจ

"ฉันไม่เป็นไรแล้ว นายไม่ได้ไปบริษัทมาหลายวันแล้ว รีบไปเธอ!"ซูฉิงที่ผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปจากห้อง

ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่งขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้ ไม่อยากอยู่กับเขาหรอ

เขาที่พึ่งช่วยชีวิตเธอนะ และก็คอยดูแล้วเธอตอนอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งหลายวันนะ!

ไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ

"งั้นฉันไปแล้วนะ จำไว้หากมีอะไรโทรหาฉัน"ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยกำชับเสียงเรียบ

ซูฉิงพยักหน้า "รู้แล้วน่า!"

ในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็ไปแล้ว ซูฉิงก็ถอนหายใจโล่งออกมา แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ เริ่มดูข้อมูลการแข่งขันการออกแบบแฟชั่นปารีสที่ยวี๋น่าส่งมาให้เธอ

ซูฉิงเปิดคลิปดู เป็นคลิปที่ซูชานให้การสัมภาษณ์

ในคลิป ซูชานที่หยิ่งผยอง ในคำสัมภาษณ์ของเธอสื่อถึงเป็นการสบประมาท leo เหมือนว่าครั้งนี้มีความมั่นใจมาก

ซูฉิหัวเราะเยาะออกมา

ซูชาน?

แค่เธอ?

ตอนนี้ก็คนขี้แพ้ ยังจะทำเป็นทะนงตนอีก

คอยดูเถอะ ครั้งนี้ เธอจะต้องทำให้ซูชานแพ้อีกครั้งให้ได้!

หลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว ซูฉิงมองดูเวลา เธอน่าจะไปรับยวี๋น่าที่สนามบินได้แล้ว

และพอลงมาข้างล่าง ก็เห็นรถโรลส์รอยซ์ที่คุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกลจากซูฉิง

ประตูรถเปิดออกมาก็เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่เดินลงมาจากรถ

และก็เป็นฮ่อหยุนเฉิง

"ซูฉิง ขึ้นรถเถอะ!" ฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้ามาหาซูฉิงแล้วเอ่ยบอก

ซูฉิงที่รู้สึกแปลกใจ"ฮ่อหยุนเฉิง นายมาได้ยังไง"

ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาแล้วโอบเอวของซูฉิงพาไปที่รถ แล้วก็หันมองเธอ"เธอไม่ใช่บอกว่าจะไปรับยวี๋น่าหรอ ฉันจะไปส่งเธอไง"

ดังนั้นเขาก็เลยตั้งใจกลับมารับเธอไปที่สนามบินงั้นหรอ

ซูฉิงเม้มปากแล้วพูด"ฉันไปเองก็ได้"

ฮ่อหยุนเฉิงไม่พูดอะไรอีก แล้วยื่นมือผ่านหน้าอกของซูฉิงไปช่วยรักเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

และบังเอิญที่ซูฉิงก็กำลังจะคาดเข็มขัดนิรภัยเช่นกัน

มือของทั้งสองที่ชนกันเข้า

ปลายนิ้วร้อนของฮ่อหยุนเฉิงก็แผ่ออกมา จนทำให้ซูฉิงหน้าแดงระเรื่อ แล้วรีบชักมือกลับ

เห็นผู้หญิงข้างๆ ทำท่าทางเขิน ฮ่อหยุนเฉิงก็แอบยิ้ม แล้วช่วยเธอรักเข็มขัดนิรภัย

ระหว่างทางทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน ฮ่อหยุนเฉิงก็ขับรถมาถึงสนามบิน

"ลงรถเถอะ"ฮ่อหยุนเฉิงหันไปพูดกับซูฉิงที่นั่งอยู่ข้างๆ

ซูฉิงมองดูเวลา อีกครึ่งชั่วโมงกว่า ยวี๋น่าจะมาถึง

"ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"ซูฉิงบอกฮ่อหยุนเฉิง

"อืม"ฮ่อหยุนเฉินเอ่ยตอบ

ไม่รู้ทำไม ระหว่างทาง ซูฉิงมักรู้สึกว่าเหมือนมีใครตามเธออยู่

และพอตอนหันหลังกลับไป ก็ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ

หรือว่าเธอคิดมากไปเอง

ซูฉิงคิ้วขมวดเป็นปม หลายวันแล้ว อู๋ชิงหร่านไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหน

ก่อนหน้านี้ผู้หญิงบ้าอย่างอู๋ชิงหร่านเหมือนโรคจิต อู๋ชิงหร่านจะต้องคิดหาวิธีลงมือทำร้ายเธอแน่่

ซูฉิงที่กำลังรออยู่

ขอแค่อู๋ชิงหร่านปรากฏตัว เธอจะต้องจับตัวอู๋ชิงหร่านส่งให้ทางการเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายแน่

ครั้งนี้ เธอจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่!

"กำลังคิดอะไรอยู่หรอ"ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นผู้หญิงข้างๆ มีท่าทีเคร่งขรึม ก็อดที่จะถามไม่ได้

ซูฉิงดึงสติกลับมา คิ้วขมวดพูด"ฉันกำลังคิด ไม่รู้ว่าหลายวันมานี้อู๋ชิงหร่านไปอยู่ที่ไหน เธอจะยังลงมือกับฉันอีกเมื่อไหร่"

"ซูฉิง ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะต้องปกป้องเธอ"ฮ่อหยุนเฉิงจับเข้าโอบไหล่ของซูฉิงแล้วพูดเสียงขรึม ที่ข้างหูของซูฉิง

น้ำเสียงของเขาทำให้ซูฉิงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

และทันใดนั้นเอง ยวี๋น่าก็เดินออกมาจากประตูผู้โดยสาร แค่เธอมองมาก็เห็นสองคนที่ดูสะดุดตาท่ามกลางกลุ่มคน ฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิง

"ไฮ ซูฉิง!"ยวี๋น่าโบกมือให้กับซูฉิง

ซูฉิงก็รีบผลักฮ่อยุนเฉิงออก เพื่อรักษาระยะห่างจากเขา

ยวี๋น่าเดินไปหาซูฉิงแล้วกะพริบตาปริบๆ พูดเหมือนล้อๆ"พวกเธอสองคน ฉันไม่ได้เป็นก้างขวางคอใช่มั้ย หรือว่าจะเป็นมารอะไรมั้ย"

"อย่าพูดมั่วๆ นะ "ซูฉิงเม้มปาก เผยแววตาไม่เป็นธรรมชาติออกมา

ฮ่อหยุนเฉิกัดริมฝีปาก แล้วยกยิ้มขึ้นมา

จากนั้นเขาก็ขับรถมาส่งยวี๋น่า ที่โรงแรม

"ซูฉิง คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ฉันค่อยคุยกับเธอเรื่องการแข่งขันออกแบบแฟชั่นปารีส "ยวี๋น่ายิ้มพูดกับซูฉิง

ซูฉิงพยักหน้า"ได้"

เช้าวันต่อมา ท้องฟ้ามืดครึ้ม

ซูฉิงก็ได้ไล่ให้ฮ่อหยุนเฉิงไปทำงานตั้งแต่เช้า "วันนี้ยวี๋น่าจะมา นายรีบไปเถอะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงน่าเคร่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากอยู่กับเขางั้นหรอ

"ซูฉิง รีบไล่ฉันไปขนาดนี้เลยหรอ"ฮ่อหยุนเฉิงเม้มริมฝีปากบาง เห็นได้ชัดว่าเขาดูไม่ชอบใจ

ซูฉิงผลักเขาไปที่ประตู"เดี๋ยวฉันมีเรื่องต้องคุยกับเพื่อนของฉัน นายเป็นผู้ชายคนเดียว จะอยู่ทำไม"

โอเค เขาถูกรังเกียจแล้ว

ฮ่อหยุนเเฉิงหมดคำจะพูด แล้วไปตระกูลฮ่อกรุ๊ปด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

แต่ทว่าซูฉิงรอนานมากแล้วยวี๋น่าก็ยังไม่มา

หรือว่าเมื่อวานเดินทางไกลเลยเหนื่อยล้า เลยยังไม่ตื่นหรอ