นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 292

ฮ่อหยุนเฉิงไม่คิดว่าซูฉิงจะกล้าหาญถึงขั้นนี้ เขายกมือใหญ่จับที่ด้านหลังศีรษะของอีกคน และเป็นเป็นฝ่ายรุกทั้งยังกดจูบให้แนบแน่นขึ้น

ซูฉิงอดส่งเสียงไม่ได้

ปฏิกิริยาของผู้หญิงตรงหน้ากระตุ้นฮ่อหยุนเฉิงมากขึ้น สองมือเขาจับแก้มเธอแน่นก่อนจะกระหน่ำจูบ

อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นเรื่อยๆ...

จนกระทั่งซูฉิงไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดที่เท้าของเธอได้ เธอรีบหายใจเข้าลึกๆ และดันฮ่อหยุนเฉิงออกเพื่อสิ้นสุดการจูบ

เธอหน้าแดงก่อนจะกลับไปนั่งบนรถเข็น

หัวใจ เต้นแรงมาก

ซูฉิงมองตัวเองที่นั่งรถเข็น ฮ่อหยุนเฉิงเองก็นั่งรถเข็น สองคนเผชิญหน้ากันแบบนี้ราวกับคู่ทุกข์คู่ยาก

เมื่อมองไปที่ใบหน้าแสนหล่อเหลาตรงหน้าเธอ ซูฉิงก็ตัดสินใจ

ในชีวิตนี้ ไม่ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเปลี่ยนไปเป็นยังไง เธอก็จะอยู่กับเขา

จะไปสนทำไมกับแค่ถังถัง

ในเมื่อซูฉิงคนนี้จะเอาชายตรงหน้า เธอก็ต้องคว้าไว้ให้ได้ ถึงถังรั่วอิงจะใช่ถังถังจริงแล้วจะทำไม?

คนที่ฮ่อหยุนเฉิงรักในตอนนี้คือเธอ เธอจะไปกลัวทำไมกับแค่ผู้หญิงแอ๊บที่อยู่ได้แค่ในใจ?

"ฉันจริงใจเพียงพอหรือยัง ฮ่อหยุนเฉิง ถ้านายทิ้งฉัน ฉันจะเปลี่ยนใจนะ"

ซูฉิงเชิดหน้าแสร้งทำเป็นผ่อนคลาย แต่มือที่วางไว้ตรงแขนของเก้าอี้กลับกำแน่นจนรู้ได้ว่าเธอประหม่าแค่ไหน

"ตกลง" ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยและดวงตาสีเข้มของเขานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

เมื่อเห็นว่าในที่สุดใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ได้มืดมนนัก ซูฉิงก็โล่งอก "อื้ม รอฉันหายก่อนแล้วเราจะหมั้นกันก่อนนะ"

"อืม" ฮ่อหยุนเฉิงตอบเบาๆ และรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จก็เปล่งประกายในดวงตาของเขา

เส้นที่ตึงในหัวใจของซูฉิงคลายลงเล็กน้อย ขณะนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดและเหนื่อยล้าไปทั่วทั้งร่างกาย

เธอพึ่งฟื้นจากอาการโคม่าได้ไม่นาน เมื่อกี้ก็จูบกับฮ่อหยุนเฉิงตั้งนานจนตอนนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว

ซูฉิงมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง "ฉันกลับไปพักก่อนนะ"

"โอเค" ฮ่อหยุนเฉิงไม่พูดอะไรและไม่รั้งเอาไว้

ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำของเขา มองซูฉิงเข็นรถเข็นออกจากห้องไป

ในขณะที่ประตูห้องปิด ฮ่อหยุนเฉิงซึ่งควรจะพิการขาทั้งสองข้าง จู่ๆ ก็ลุกขึ้นจากรถเข็นของเขา

ขาเรียวของเขาเดินไปที่สวิตช์แล้วเปิดไฟในห้อง

ทั้งห้องสว่างขึ้นและฮ่อหยุนเฉิงก็เอนหลังลงบนเตียง

ผ่านไปไม่กี่นาที ประตูห้องก็ถูกเปิดอีกครั้ง เป็นหลินเหยียนเฟิงก็เดินเข้ามาพร้อมกับฉียวี่ชู

เมื่อฉียวี่ชูเห็นฮ้อหยุนเฉิง ใบหน้าของเขาก็ฉายแววเย็นชาและไม่พอใจ "ถ้าซูฉิงรู้ว่ากำลังโกหกเธอ เธอไม่มีวันให้อภัยแน่"

ถ้าเขารู้ว่าเด็กคนนี้จะแย่ขนาดนี้ ใช้วิธีนี้เพื่อหลอกให้ซูฉิงหมั้นกับตัวเอง ตอนที่หลินเหยียนเฟิงพาเขามาก็ไม่น่าไปช่วยเขาเลย

ตอนนั้นหลินเหยียนเฟิงและทีมค้นหาเจอตัวฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิงและพาตัวกลับมา ฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะตายและซูฉิงก็หมดสติ หลินเหยียนเฟิงจึงรีบพาตัวฉียวี่ชูมารักษาเขาให้ได้

เดิมทีเขาไม่ต้องการจะดำเนินการใดๆ แต่หลินเหยียนเฟิงบอกว่าระหว่างทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง และฮ่อหยุนเฉิงตกจากหน้าผาเพราะช่วยซูฉิงเอาไว้

ฉียวี่ชูเองก็ทนมองลูกศิษย์ของเขาตื่นขึ้นมาและเจอกับเรสูญเสียคนรักไม่ได้ เขาถึงได้ตกลงรักษาให้

ตอนนั้นเขารักษาฮ่อหยุนเฉิงเป็นเวลาสามวันเต็มโดยไม่ได้นอน เขาเอากระดูกที่หักทั้งหมดของร่างกายเขากู้กลับคืน และแม้แต่ขาของเขาที่มีแนวโน้มว่าจะพิการก็ได้รับการรักษาให้หายขาด

อีกทั้งยังกังวลว่าเขาจะผ่านความเจ็บปวดไม่ได้ ฉียวี่ชูถึงได้ใช้สูตรลับของบรรพบุรุษเพื่อเร่งการฟื้นตัวของฮ่อหยุนเฉิง

เดิมทีต้องใช้เวลาร้อยวันในการทนเจ็บ แต่ฉียวี่ชูใช้เวลาเพียงไม่กี่วันก็ดีขึ้นมาก

ผลตอนท้ายก็เป็นฮ่อหยุนเฉิงใช้มาหลอกซูฉิงเนี่ยนะ?

"อาจารย์ฉี ผมเองก็ถูกสถานการณ์บังคับเหมือนกัน ซูฉิงเข้าใจผมผิดและมันยากที่จะอธิบาย ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ เราอาจต้องใช้เวลานานกว่าจะอยู่ด้วยกัน"

ฮ่อหยุนเฉิงที่นอนอยู่บนเตียงมองฉียวี่ชูด้วยแววตาล้ำลึกก่อนจะอธิบายว่า "ใจซูฉิงรักผมมาก อาจารย์ฉีก็น่าจะดูออก ใช่ไหมล่ะครับ"

แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

ส่วนถังถัง...

สำหรับเรื่องของถังรั่วอิง เขารู้มานานแล้วว่าที่อยู่ในใจของเขาตอนนี้มีแต่ซูฉิง

ส่วนถังถัง ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอในตอนนี้ไม่ใช่อะไรนอกจากบุญคุญ นั่นคือทั้งหมด

เขาจะมอบความมั่งคั่งให้กับเธอไปทั้งชีวิตและจะไม่ทำร้ายซูฉิงเพราะเธออีก

เมื่อเห็นว่าฉียวี่ชูเงียบ ฮ่อหยุนเฉิงก็พูดอีกครั้งว่า "อาจารย์ฉีเชื่อผมเถอะ ผมรักซูฉิงและจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก คุณเองก็อยากให้ซูฉิงมีความสุขใช่ไหมล่ะครับ?"

ฉียวี่ชูถอนหายใจ "เอาเถอะ มันเป็นเรื่องระหว่างพงกนาย ฉันไม่สามารถควบคุมได้ ในเมื่อนายกับซูฉิงไม่เป็นไรแล้ว ฉันก็ได้เวลาไปแล้ว"

ฉียวี่ชูไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่นิดเดียว

มันทำให้เขานึกถึงอาเสว่ตลอดเวลา

ถ้าอาเสว่ยังมีชีวิตอยู่ และได้เห็นซูฉิงเติบโตขึ้น มีผู้ชายที่รักเธอสุดหัวใจและเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเธอ อาเสว่ก็คงจะยินดีด้วยใช่ไหม?

เพียงแต่...

ตอนที่ฉียวี่ชูออกไป ก็ยังคงมองไปที่ห้องของซูฉิงและคิดอยากไปเยี่ยม

แต่เมื่อเขาเดินไปที่ประตูห้องของซูฉิง กลับเห็นว่าเธอกำลังนอนหลับอยู่ และดวงตาของฉียวี่ชูก็หมองลง

"คุณอาฉี ให้เรียกซูฉิงให้ไหมคะ เธอเพิ่งนอนไปเองค่ะ" เมื่อเห็นฉียวี่ชูยืนอยู่อย่างเงียบๆ ตรงประตูห้องซูฉิง ยวี๋น่าจึงรีบไปเอ่ยถาม

"ไม่ต้องหรอก ให้เขาพักผ่อนดีกว่า อันนี้ไว้เธอให้ซูฉิงนะ ให้เขาทาฝ่าเท้าวันละสามครั้ง สามวันก็ฟื้นตัวได้แล้ว" ฉียวี่ชูมือไพล่หลังก่อนจะส่ายหัว จากนั้นจึงหยิบขวดกระเบื้องสีขาวออกมายื่นให้ยวี๋น่า

ยวี๋น่ารีบรับเอาไว้และตอบตกลง "ได้ค่ะ ไว้ซูฉิงตื่นแล้วจะส่งต่อให้นะคะ"

ฉียวี่ชูพยักหน้า "ฉันไปก่อน ถ้าเขาตื่นมาแล้วถามหาฉัน เธอก็บอกว่าให้เขาดูแลตัวเองดีๆ นะ"

"ได้ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ" ยวี๋น่าพูดอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ห้อวของฮ่อหยุนเฉิง

"ท่านประธาน ท่านจะซ่อนจากคุณซูแบบนี้ตลอดเวลาจริงๆ เหรอครับ?" หลินเหยียนเฟิงถามอย่างระมัดระวัง

หลินเหยียนเฟิงรู้สึกว่าท่านประธานของพวกเขากำลังเล่นกับไฟ

เพื่อให้คุณซูตอบตกลงขอแต่งงาน แค่กระโดดลงจากหน้าผาก็ว่าเพียงพอแล้ว

รอดชีวิตมาได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ยังจะมาแสร้งทำเป็นพิการเพื่อเอาชนะความเห็นอกเห็นใจของคุณซูและเกลี้ยกล่อมให้เธอตกลงกลับไปอยู่ข้างกาย

เพื่อความรัก ท่านประธานช่างทุ่มเทจริงๆ

เพียงแต่ว่าถ้าคุณซูรู้ว่าเธอถูกหลอก ด้วยนิสัยของเธอแล้วคงไม่พ้นจากความโกรธ

"ฉันรู้ นายไปเตรียมการ ฉันจะจัดงานหมั้นใหม่"

"ครับท่านประธาน" หลินเหยียนเฟิงกล่าวอย่างเคารพ

ในเมื่อท่านประธานของเขาตัดสินใจแล้ว เขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

หวังว่าคุณซูจะเข้าใจเจตนาดีของท่านประธาน...