นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 296

ดวงตาของถังรั่วอิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะกัดริมฝีปากและถามเบาๆ "คุณซู คุณยังไม่เต็มใจที่จะยกโทษให้ฉันใช่ไหมคะ?"

ไม่รอให้ซูฉิงได้ตอบ เธอก็มองไปยังฮ่อหยุนเฉิงอย่างน่าสงสาร

"พี่เฉิง ฉันรู้ว่าพี่ยังโกรธฉันอยู่ ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรอิจฉาคุณซู ไม่ควรใส่ร้ายเธอ และไม่ควรไปสนใจผลประโยชน์ของตระกูลฮ่อกรุ๊ป ก่อนที่ฉันจะมาโรงพยาบาล ฉันก็ได้ไปวัดและทบทวนถึงสิ่งที่ฉันทำไปแล้ว"

ถังรั่วอิงหยิบเครื่องรางแห่งสันติภาพออกมาวางไว้ตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิงอย่างนุ่มนวล

"นี่คือเครื่องรางแห่งสันติภาพที่วัดที่ฉันไปขอมาให้พี่ หวังว่าพี่จะปลอดภัย ฉันไม่ขอการอภัยจากพี่ ตอนนี้ฉันหวังแค่อยากให้ร่างกายพี่ดีขึ้นเร็วๆ จากนั้นก็เห็นพี่กับคุณซูเดินเข้าห้องโถงงานแต่งงาน"

คำพูดของถังรั่วอิงจริงใจจนน่าประทับใจ

ซูฉิงที่นั่งเงียบๆ ข้างหัวเตียงมองการแสดงของถังรั่วอิงอย่างเย็นชา

ช่างแกล้งแอ๊บได้อะไรขนาดนี้!

ดวงตาสีเข้มของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน และในที่สุดเขาก็มองเธอตรงๆ

ความผิดที่เธอทำไม่สมควรได้รับการให้อภัยจริงๆ แต่เธอคือถังถัง ไม่ว่าจะอะไร เธอก็เป็นคนเดียวที่ช่วยชีวิตเขาในตอนนั้น และเธอก็เป็นคนที่ให้ชีวิตกับเขา

หากถังรั่วอิงรู้ว่าตัวเองผิดจริง และสำนึกผิดอย่างจริงใจ เขาก็สามารถให้โอกาสเธอแก้ตัวได้ แต่เขาจะไม่ให้เธอมาทำร้ายซูฉิงอีกแน่นอน

"หวังว่าต่อไปพี่จะมีชีวิตที่ดีนะคะ" ท่าทีของฮ่อหยุนเฉิงนั้นนิ่งจนมองไม่เห็นถึงความผันผวนใด ๆ ในดวงตาของเขา

เมื่อเผชิญกับความเฉยเมยแปลกแยกของฮ่อหยุนเฉิง ถังรั่วอิงก็รู้สึกเจ็บปวดใจ แต่ก็ยังคงทำหน้าตาผ่องใส "ขอบคุณพี่เฉิงที่ให้โอกาสฉันนะ"

"งั้นเรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม?" เธอถามอย่างระมัดระวังด้วยน้ำเสียงขี้ขลาด

ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาอย่างเย็นชา มองไปยังซูฉิง เมื่อเห็นว่าเธอมีท่าทีนิ่งๆ ในที่สุดจึงพยักหน้า

"ฉันดีใจมากเลยพี่เฉิง!" ดวงตาของถังรั่วอิงเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา ก่อนจะมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างลึกซึ้ง "งั้นพวกคุณพักผ่อนเถอะ ฉันไม่รบกวนแล้วล่ะ"

เธอพูดอย่างว่องไวก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างเฉียบขาด

ขณะที่เธอเดินออกจากประตูห้อง ใบหน้าของถังรั่วอิงก็ลงทันที

ซู! ฉิง!

ยัยเลวหน้าไม่อาย!

ตราบใดที่เธอยังอยู่ เธอจะไม่ปล่อยให้ซูฉิงแย่งฮ่อหยุนเฉิงไปได้แน่!

ยวี๋น่าไปที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่เพื่อเอาคอมพิวเตอร์ให้ซูฉิง ขณะที่กำลังไปที่ห้องผู้ป่วยก็เห็นถังรั่วอิงที่มีใบหน้าที่มืดมนเดินออกมาจนตกใจ

เมื่อเห็นยวี๋น่า ถังรั่วอิงก็ยิ้มหวานทันที "คุณยวี๋ ฉันมาเยี่ยมพี่เฉิงกับคุณซูน่ะค่ะ"

ยวี๋น่าพยักหน้าเบาๆ ไม่ได้สนใจถังรั่วอิงมากก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้อง

ทันทีที่ถังรั่วอิงไป ยวี๋น่าก็เข้ามาพร้อมกับสิ่งที่ซูฉิงขอให้เธอนำมาด้วย

เธอหรี่ตาลงและวางของลง เมื่อเห็นตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงมีชามวางอยู่ก็รีบเดินไปหยิบมันขึ้นมาและพูดอย่างประหม่า

"ฉันเพิ่งเจอกับถังรั่วอิง หล่อนเอามาใช่ไหม? ฉันจะเอาไปตรวจหน่อย ถ้าหล่อนวางยาพิษจะทำไงล่ะ?"

ยวี๋น่าเห็นมานักต่อนักแล้ว ทั้งยังเห็นวิธีการที่น่าขยะแขยงมามากมาย

แต่ไม่เคยเห็นถังรั่วอิงเป็นแบบนี้ ทั้งขยะแขยงทั้งบ้าคลั่ง

เธอเพิ่งได้เห็นว่าผู้หญิงทุกคนที่เข้าไปพัวพันกับฮ่อหยุนเฉิงไม่ใช่คนปกติ ทั้งหมดต่างเป็นคนบ้าทั้งนัน!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของยวี๋น่า ซูฉิงก็หัวเราะอย่างโง่เขลา "ไม่ต้องห่วง ชามนี้ไม่มีพิษหรอก"

หลังจากหยุดชั่วคราว ซูฉิงก็จ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิงด้วยความโกรธ "คิดว่าถังรั่วอิงจะวางยาพิษพี่เฉิงสุดที่รักของหล่อนลงหรือไง?"

ฮ่อหยุนเฉิง: ...

เขากระตุกมุมปาก ท่าทางหึงหวงของผู้หญิงคนนี้ก็น่ารักดีนะ

ยวี๋น่าถึงได้โล่งใจ "ฉันก็แค่เป็นห่วงเอง"