นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 303

"กรี๊ด!!!"

ฮ่อเฉียนและแม่ฮ่อรีบย่อตัวลงไปที่มุมห้องและกรีดร้อง

นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?

หรือว่าจะเป็นผี?!

"พ่อ...ขอโทษนะพ่อ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณ...อย่าเข้ามาหาฉันนะ ฉันเป็นแม่ของหยุนเฉิงนะ อย่าเอาตัวฉันไปเลยนะ..." แม่ฮ่อตกใจกลัวจนโยนไฟฉายทิ้งไปนานแล้ว ทั้งยังหลับตาแน่น ไม่กล้ามองท่านผู้เฒ่าฮ่อที่จู่ๆ ก็ลุกขึ้นนั่ง

ฮ่อเฉียนเองก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอซีด เหงื่อเย็นเยียบหยดจากหน้าผากของเธอ "คุณปู่ คุณ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณปู่นะคะ ถ้าจะโทษก็ไปหายัยซูฉิงนั่นเลยนะคะ เป็นเพราะหล่อนนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นเราคงไม่มาถึงจุดนี้"

"เธอสองคนเป็นคนวางยาพิษจนฉันตายแล้วใส่ร้ายป้ายสีซูฉิง ตอนนี้ยังจะมาขโมยร่างของฉันและวางแผนจะทำลายใช่ไหม?" ท่านผู้เฒ่าฮ่อซึ่งนั่งอยู่บนเตียงเหล็กถามอย่างแผ่วเบา

แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนมองหน้ากัน และพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า

"เราเองก็...ถูกบังคับ คุณปู่ เราไม่ได้ตั้งใจจะวางยาพิษคุณปู่นะคะ" ฮ่อเฉียนกัดริมฝีปากล่าง หากไม่ใช่เพราะไม่มีเวลา เธอกลัวว่าวันรุ่งขึ้นพี่จะหาคนมาผ่าชันศูตร ไม่งั้นเธอคงไม่ใจร้อนทำเรื่องโง่ๆ อย่างขโมยศพในเวลานี้หรอก

"ถูกบังคับ?" ท่านผู้เฒ่าฮ่อแสยะยิ้มและกล่าวว่า "หนึ่งคนก็เป็นแม่ฮ่อหยุนเฉิง อีกคนก็เป็นลูกพี่ลูกน้อง ใครจะกล้าบังคับกัน? ฮ่อเฉียน เธอพูดได้น่าฟังดีนี่!"

"?" ฮ่อเฉียนตกตะลึง และนึกขึ้นได้ว่าคุณปู่ไม่เคยเรียกชื่อเธอ และไม่เคนเรียกชื่อเต็มฮ่อหยุนเฉิงด้วย

มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว...

ทันใดนั้นฮ่อเฉียนก็นึกบางอย่างขึ้นได้

ผิดปกติ!

โลกนี้ไม่มีผีอยู่แล้วด้วยซ้ำ!

และยิ่งเป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่าว่าคนตายจะฟื้นคืนชีวิต!

เพราะฉะนั้น...

ฮ่อเฉียนโกรธมากจนลืมความกลัวไปจนหมดก่อนจะยืนขึ้นและชี้ไปที่ "ท่านผู้เฒ่าฮ่อ" และถามอย่างเฉียบขาดว่า "คุณไม่ใช่ปู่ คุณไปใครกันแน่?"

"เฉียนเฉียน เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?" แม่ฮ่อลงไปนั่งยองๆ อยู่บนพื้น ฟังคำถามของเธอก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

ฮ่อเฉียนหันกลับไปประคองอีกคนให้ลุกขึ้น "คุณน้าไม่ต้องกลัวนะคะ คนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คุณปู่ เป็นนแค่คนที่แกล้งทำเป็นผีค่ะ!"

"อะไรนะ?" คุณแม่ฮ่อตกใจจนสมองขาวโพลน

ฮ่อเฉียนขดมุมปากก่อนจะมอง "ท่านผู้เฒ่าฮ่อ" บนเตียงเหล็ก "ทำไม? รู้แล้วยังจะแสร้งทำต่อไปอีกนะ คิดว่าเป็นใคร? ถึงมาแกล้งทำเป็นผี คิดจะทำอะไรกันแน่!"

"ฮ่า ไม่คิดว่าจะรู้เร็วขนาดนี้นะ" เสียงชราและอ้างว้างของ "ท่านผู้เฒ่าฮ่อ" อ่อนลงจนเปลี่ยนเป็นเสียงผู้หญิงที่มีเสน่ห์

และเป็นเสียงที่คุ้นหูมาก

ในหัวฮ่อเฉียนฉายใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ตามหลอกหลอนแม้แต่ในฝัน!

ซู! ฉิง!

เห็น "ท่านผู้เฒ่าฮ่อ" กระโดดลงจากเตียงเหล็กอย่างยืดหยุ่น พลางเลิกผ้าขาวขึ้น ยกมือขึ้นแตะคางเพื่อลอกผิวหนังออก ใต้ผิวหนังนั้นคือใบหน้าของซูฉิง

เป็นเธอนี่เอง!

ดวงตาของฮ่อเฉียนเต็มไปด้วยความชั่วร้าย "ซูฉิง เป็นเธอจริงด้วยสินะ!"

"ซูฉิง?" แม่ฮ่อเบิกตากว้าง "เธอถูกตำรวจจับตัวไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"

เธอให้คนคุมตัวซูฉิงไปขังวันนี้แล้วนี่ พวกเขายังบอกเธออยู่เลยว่าทุบตีซูฉิงแล้วนี่

แล้วจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้ยังไง...

แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนคิดถึงความเป็นไปได้พร้อมกัน ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความกลัวราวกับช็อคอย่างรุนแรง!

ฟึ่บ!