นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 304

ห้องผู้ป่วยวีไอพี

ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงประคองท่านผู้เฒ่าฮ่อขึ้นไปนอนบนเตียงกันอย่างระวัง

"คุณปู่ พักผ่อนเยอะๆ นะครับ" ตระหน้าท่านผู้เฒ่าฮ่อแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงก็อ่อนโยนลงเล็กน้อย

ท่านผู้เฒ่าฮ่อตบมือฮ่อหยุนเฉิงเบาๆ "หยุนเฉิง ปู่ไม่เป็นไร"

ซูฉิงที่อยู่ข้างๆ มองท่านผู้เฒ่าฮ่อนอนลงก็ช่วยคลุมผ้าห่มและไม่ลืมที่จะเอ่ยเตือน "คุณปู่ฮ่อคะ ฉันรู้ว่าเรื่องนีทำให้คุณโกรธและเสียใจมาก

แต่ท่านต้องคำนึงถึงร่างกายตัวเอง ร่างกายเพิ่งจะดี จะอารมณ์ขึ้นๆลงๆ ไม่ได้นะคะ จะมีภาวะซึมเศร้าไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องได้ง่ายนะคะ"

คราวนี้หลังจากที่เธอสังเกตอย่างละเอียด และรู้ว่าถังรั่วอิง แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนนั้นกำลังจะลงมือกับท่านผู้เฒ่า

ดังนั้น ซูฉิงกับฮ่อหยุนเฉิงจึงวางแผนกันล่วงหน้า ในห้องผ่าตัดนั้นเธอรักษาท่านผู้เฒ่าตามแผน พยาบาลเช็ดเข็มเงินที่วางยาพิษ แล้วเธอก็เปลี่ยนเป็นเข็มสะอาดอย่างรวดเร็ว

เธอเร็วมากจนไม่มีใครในที่นั้นสังเกตเห็น และต่างคนต่างคิดว่าเธอฆ่าท่านผู้เฒ่าจริง

จากนั้นก็มีฉากที่ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิง แตกหัก กันตรงประตูห้องผ่าตัด

อันที่จริงพวกเขาได้พูดคุยกันล่วงหน้าแล้ว มีเพียงซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงและท่านผู้เฒ่าเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้

แม้ว่าตอนนั้นท่านผู้เฒ่าจะขยับตัวไม่ได้ แต่กลับสามารถลืมตาและฟังพวกเขาได้

ซูฉิงเสนอเรื่องนี้เพราะในเมื่อตอนนั้นมีคนต้องการทำร้ายคุณปู่ฮ่อ งั้นก็เป็นการตลบแผน

น่าเสียดายที่ ถังรั่วอิงไม่ปรากฏตัว

ซูฉิงคิดไปคิดมา ถังรั่วอิงคงเห็นฮ่อเฉียนและแม่ฮ่อจะลงมือก็เลยเป็นการยืมมือฆ่า

"อย่าห่วงเลย ฉิงฉิง ฉันอายุปูนนี้แล้ว รอดตายมาได้ ใจฉันก็ต้องรู้ดีว่าควรตาสว่างได้แล้ว"

ท่านผู้เฒ่าเป็นคนใจกว้าง เขาต้องใช้ชีวิตให้ดีและใช้ชีวิตอยู่กับหลานที่รักไปอีกหลายปี

เมื่อคิดอย่างนั้น ท่านผู้เฒ่าฮ่อก็เหลือบมองที่ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ

เขาถอนหายใจ แม้ว่าสีหน้าฮ่อหยุนเฉิงจะไม่มีอะไร แต่เขารู้ว่าในใจต้องเจ็บปวดมากแน่

ฮ่อเฉียนไม่สำคัญ แต่แม่ฮ่อนั้น ยังไงก็เป็นแม่แท้ๆ ของเขานี่นะ

ท่านผู้เฒ่าฮ่อละความคิดและขอบคุณซูฉิง "เรื่องคราวนี้ต้องขอบคุณฉิงฉิงเลยนะ ไม่อย่างนั่นปู่หลานสองเราคนคงไม่มีวันรู้อะไรเลย"

ซูฉิงยกมุมริมฝีปากของเธอขึ้นยิ้มเบาๆ "คุณปู่ฮ่อดีกับฉันมาก นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำค่ะ อีกอย่างเรื่องนี้ฉันเองก็มีส่วนผิดด้วย ฉันไม่ควรใจร้อนและพูดว่าจะยกเลิกการหมั้นที่งานหมั้นวันนั้น"

ตอนที่พูดออกไปเธอก็เหลือบมองฮ่อหยุนเฉิงข้างๆ เธออย่างเงียบๆ

ไม่ว่าฮ่อเฉียนจะมวางยาฮ่อหยุนเฉิงหรือไม่ก็ตาม แต่เธอทำเรื่องแบบนั้นก็ทำให้ตระกูลฮ่อต้องอับอายและทำให้ท่านผู้เฒ่าเสียหน้า และเขาคงสลบไปเพราะอารมณ์ขึ้นเช่นกัน

"เอาล่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ" ท่านผู้เฒ่าฮ่อตบมือของซูฉิงเบาๆ จากนั้นจึงมองที่ฮ่อหยุนเฉิง "หยุนเฉิง พวกเธอกลับไปได้แล้วล่ะ ที่นี่มีเหล่าหลี่ดูแลปู่ก็พอแล้ว"

"เข้าใจแล้วครับคุณปู่" ฮ่อหยุนเฉิงหันหลังกลับและเดินออกไปนอกห้อง "ถ้างั้นพักผ่อนนะครับคุณปู่"

"คุณปู่ฮ่อ ไว้พรุ่งนี้จะมาหาอีกนะคะ" ซูฉิงเดินตามฮ่อหยุนเฉิงไป

ซูฉิงเหลือบมองฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้า แผ่นหลังของเขายังคงสูงตระหง่านและเย็นชา

เขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาแต่ในใจต้องเสียใจมากแน่ใช่ไหม?

ซูฉิงกระแอม ริมฝีปากแดงขยับกำลังจะเอ่ยปากพูด

ทว่าฮ่อหยุนเฉิงกลับชะงักฝีเท้าก่อนจะหันหลังดันซูฉิงชิดกำแพงพร้อมจ้องไปยังเธอ "เธอยังโกรธฉันอยู่เหรอ?"

เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"นายรู้ว่าฉันเกลียดการถูกคนอื่นหลอกมากที่สุด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าการที่นายสงสัยในความรู้สึกของฉันที่มีต่อนาย ฉันก็ต้องโกรธอยู่แล้วน่ะสิ!" ซูฉิงกล่าว อันที่จริงเธอหายโกรธตั้งนานแล้ว