นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 305

แม้ว่าซูฉิงจะหาหลักฐานยังไม่เพียงพอ แต่จากข้อมูลที่มีอยู่ในปัจจุบัน มีความเป็นไปได้สูงที่ถังรั่วอิงจะเป็นตัวปลอม

"ทำไมเหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงไม่นสใจแล้วว่าถังรั่วอิงจะใช่ถังถังหรือไม่ เพราะตอนนี้เขาผิดหวังในตัวถังรั่วอิงไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เขารักจริงๆ ในตอนนี้ก็คือซูฉิง

ส่วนผู้หญิงคนอื่น เขาไม่คิดจะสนใจเลยสักนิด

ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดมือออกไปลูบผมของซูฉิง นัยน์ตาเขาถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยน "เธอยังรังเกียจถังรั่วอิงอยู่ใช่ไหม? ฉันทำให้เธอไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเราได้อีกนะ"

"ไม่ใช่..." ซูฉิงส่ายหัว

"แล้ว?" ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

จู่ๆ ซูฉิงก็เอ่ยถึงถังรั่วอิง แต่ก็บอกว่าไม่ได้รังเกียจ แล้วมันคืออะไรกันล่ะ?

"ก่อนหน้านี้นายไม่ได้บอกว่าถังถังช่วยนายจนตกหน้าผาไปเมื่อแปดปีก่อนเหรอ?" ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองไปยังชายตรงหน้า

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า "ใช่"

ฉากในวันนั้นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในหัวของฮ่อหยุนเฉิง

เขาจะไม่มีวันลืมฉากที่ถังถังช่วยชีวิตเขาจนตกจากหน้าผา

เพียงแต่ว่าถังรั่วอิงไม่ใช่ถังถังจริงเหรอ?

ถ้าถังรั่วอิงไม่ใช่ถังถัง ทำไมเธอถึงรู้หมดจนว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง?

"นายยังจำได้ไหมว่าหลังจากที่ถังรั่วอิงใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนจงใจเผยแผนเสนอราคาของตระกูลฮ่อกรุ๊ป ทั้งยังแผลเป็นบนร่างกายของเธอเพื่อให้นายเห็นใจ" ซูฉิงนึกไปนึกมาก้อนจะเอ่ยถาม

"แน่นอน ฉันจำได้" ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ถ้าไม่ใช่ว่าเธอไม่ใช่ถังถัง ถังรั่วอิงทรยศตระกูลฮ่อกรุ๊ปและกล่าวโทษซูฉิง เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ได้ยังไง?

ซูฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย "ถ้าฉันไม่ได้มองผิด รอยแผลเป็นนั่นไม่เหมือนเกิดจากการตกลงมาจากหน้าผา และมันก็ไม่นานถึงแปดปีด้วย!"

"แล้ว ที่เธอจะสื่อ..." ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาและครุ่นคิด

ดวงตาของซูฉิงฉายถึงความมุ่งมั่น เต็มไปด้วยพลังทะลุทะลวง "ฮ่อหยุนเฉิง เล่นละครกับฉันแล้วฉันจะให้ความจริงเกี่ยวกับถังถัง เป็นไง?"

"ตกลง" ฮ่อหยุนเฉิงตกลงโดยไม่ลังเล

เมื่อเห็นว่าเขาตกลงในทันที ซูฉิงเองก็โล่งใจ เดิมทีเธอยังห่วงถังถังอยู่ในใจฮ่อหยุนเฉิงจนเขาอาจไม่เชื่อเธอ

ไม่นึกเลยว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเลือกเชื่อเธออย่างไม่ลังเล

ซูฉิงปลื้มใจมาก

ตอนนี้เธอแค่ต้องการให้ฮ่อหยุนเฉิงร่วมมือกับเธอเพื่อล่องูออกจากถ้ำ

"แต่ว่าถังรั่วอิงเพียงคนเดียวคงทำอะไรได้ไม่มากนัก" ซูฉิงนึกก่อนจะกล่าวว่า "เราไม่เพียงแต่ต้องรื้อหาความจริงของถังถัง แต่ต้องหาคนที่อยู่เบื้องหลังถังรั่วอิงด้วย!"

"เธอคิดว่าใครอยู่เบื้องหลัถังรั่วอิง?" ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตานิ่งๆ ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แต่มีคำตอบอยู่ในใจแล้ว

ก่อนหน้านี้หลินเหยียนเฟิงค้นเจอว่าถังรั่วอิงถูกรับเลี้ยงโดยชาวจีนออสเตรเลีย และที่บังเอิญคือหลี่เฉิงหยางเองก็มาจากออสเตรเลียเช่นกัน

พอเชื่อมกับเรื่องการรั่วไหลของแผนเสนอราคาของตระกูลฮ่อกร๊ปก่อนหน้านี้...ก็ได้คำตอบ

"สิ่งที่นายคิดตรงกับฉันเลย" ซูฉิงพูดกับฮ่อหยุนเฉิงด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเธออ่านใจได้

เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาแล้วยื่นข้อมูลที่แอนโธนี่เจอให้กับฮ่อหยุนเฉิง "นายดูรูปนี้สิ คือถังรั่วอิงกับหลี่เฉิงหยาง"

ท่าทีของฮ่อหยุนเฉิงหยุดนิ่ง "เป็นเขาจริงด้วย!"

"งั้นเรามาแสดงละครกันให้ดีเถอะ!" ริมฝีปากของซูฉิงยกยิ้มเป็เส้นโค้ง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ซูฉิงรีบออกจากประตูโรงพยาบาล ท่าทีของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความโกรธ

เธอยืนอยู่ข้างถนนก่อนจะยกมือขึ้นเรียกแท็กซี่

ในขณะนั้นเอง ข้างนอกใกล้จะรุ่งเช้าแล้ว ซูฉิงรีบหยุดรถอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เธอเปิดประตูรถและกำลังจะขึ้นไปนั่ง ร่างสูงตระหง่านของฮ่อหยุนเฉิงก็ปรากฏขึ้นก่อนที่มือใหญ่จะคว้าแขนของซูฉิงเอาไว้

"ซูฉิง อย่าไป!" น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงค่อนข้างครอบงำ

ซูฉิงหันกลับไปพูดอย่างเย็นชา "ปล่อยฉันนะฮ่อหยุนเฉิง!"

ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงตึงขึ้นทันที "ซูฉิง เธอต้องการอะไร? ทำไมเธอถึงยังไม่ยกโทษฉัน? ที่ฉันแกล้งพิการนั่นไม่ได้จงใจจะหลอกเธอนะ แต่อยากลองใจว่าเธอรักฉันจริงหรือเปล่าก็เท่านั้น"

ซูฉิงฟังที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น "ลองใจ? นายเห็นฉันเป็นหมาแมวรึไงถึงได้ลองใจตามใจชอบ"

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและมองอย่างไม่สบอารมณ์ "ซูฉิง อย่าให้มันมากเกินไปนะ!"

"มากเกินไป? ฉันเนี่ยนะมากเกินไป?" ดวงตาของซูฉิงแทบลุกเป็นไฟ

ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเย็นชา "ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของเธอและหลอกเธอ แต่ฉันขอโทษเธอไปแล้วนะ ทำไมเธอยังเกรี้ยวกราดแบบนี้? มันก็แค่เรื่องเล็กน้อยเอง ต้องทำให้เรื่องมันใหญ่ขนาดนั้นเลย?"

ซูฉิงจ้องฮ่อหยุนเฉิงอย่างดุเดือด "ขอโทษ? ถ้าคำขอโทษมันมีประโยชน์ แล้วจะตำรวจไปเพื่ออะไรล่ะ?!"

"ทำไมเธอถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยุดหาเรื่องกันได้แล้ว กลับไปกับฉันเดี๋ยวนี้!" เส้นเลือดขึ้นหน้าผากฮ่อหยุนเฉิงถูกเน้นเป็นการแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่ง

"ฉันหาเรื่องงั้นเหรอ? ฉันเอาแต่ใจ?" ซูฉิงหัวเราะอย่างโกรธเคือง "สุดท้ายนายก็ไม่ได้รักฉันเลยนี่ ถ้านายรักฉันก็คงไม่มาหลอกกัน และตอนนี้ก็คงไม่ใช้น้ำเสียงนี้พูดกับฉัน! จริงๆ แล้วนายยังไม่ลืมถังถังใช่ไหมล่ะ? หรือที่ผ่านมานายก็ยังรักแค่ถังถังคนเดียวล่ะ!

ช่างน่าตลก ในเมื่อนายไม่เชื่อใจฉันมากขนาดนั้น งั้นนายก็ไม่ต้องมาอยู่กับฉัน ลาขาด ทางใครทางมันไม่ต้องมาเกี่ยวกันอีก!"

หลังจากพูดจบ ซูฉิงก็สะบัดฮ่อหยุนเฉิงออกไปก่อนจะปิดประตูแล้วแท็กซี่จากไป

เหลือเพียงฮ่อหยุนเฉิงที่เต็มไปด้วยความโกรธยืนอยู่ที่เดิม

ฉากการโต้เถียงของพวกเขาถูกถึงรั่วอิงที่เดินออกจากโรงพยาบาลอย่างช้าๆ จับตามองอยู่

เธอเคยอยู่ที่เดิมตลอด ยิ่งคิดยิ่งกลัว เดิมนึกว่าคืนนี้เป็นกับดักของฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมาดึก คนที่ตายในคืนนี้คงเป็นเธอไปแล้ว

เมื่อคิดได้อย่างนั้น ถังรั่วอิงก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว และเมื่อใเธอเดินออกจากโรงพยาบาลก็เห็นฉากนั้นพอดี

เมื่อได้ยินเนื้อหาที่พวกเขาทะเลาะกัน ถังรั่วอิงก็คาดเดาได้

ที่แท้ซูฉิงก็โกรธที่ฮ่อหยุนเฉิงแกล้งทำเป็นพิการ

ยิ่งกว่านั้น น้ำเสียงซูฉิงเมื่อกี้...ความจริงที่ฮ่อหยุนเฉิงยังรักเธออยู่เสมอ เพราะอย่างนั้นซูฉิงจึงหึงและโกรธแบบนั้น

และใช่ เธอคือถังถังนี่นา ถังถังที่ฮ่อหยุนเฉิงคิดถึงอยู่ตลอด

ซูฉิงเธอเป็นใครกันล่ะ?

พวกเขาทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนเลิกกันไม่แต่งงานกันแล้ว นั่นไม่ได้เป็นการให้โอกาสเธอเหรอ?

ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะยังเข้าข้างเธอ

หลายครั้งติดต่อกัน เหมือนเธอจะรอดไปได้ทุกครั้ง

ตราบใดที่เธอถือถังถัง ฮ่อหยุนเฉิงก็จะไม่กล้าทำอะไรเธอ!

ครั้งนี้เธอต้องไล่ยัยซูฉิงไร้ยางอายนั่นออกไปให้ได้!

ฮ่อหยุนเฉิงเป็นชายที่ยอดเยี่ยมจนไม่สามารถเทียบได้ต้องเป็นของถังรั่วอิงในที่สุด!!