นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 308

"ได้เลย คิดว่าฉันกลัวเธอหรอ "ถังรั่วอิงที่ไม่ยอมพูดโต้ตอบกลับไป "ซูฉิง ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ คนที่พี่เฉิงรักคือฉัน เมื่อแปดปีก่อน ฉันได้ช่วยเขาไว้ และนั่นก็แสดงว่าเขาเป็นของฉัน แปดปีมานี้ เขาตามหาฉันมาตลอด เขาไม่เคยลืมฉันเลย!"

ซูฉิงที่มองถังรั่วอิงที่ถูกตัวเองยั่วโมโห ก็ยกยิ้ม

ดีมาก ถังรั่วอิงติดเบ็ดเข้าแล้ว

แผนการครั้งนี้ เธอตั้งใจที่จะทำให้ถังรั่วอิงนั้นคิดว่าสูญเสียตำแหน่งคนที่อยู่ในใจของฮ่อหยุนเฉิงแล้ว

และเธอก็จะต้องรีบหมั้นกับฮ่อหยุนเฉิง ผู้หญิงคนนี้เมื่อถึงตอนนั้นจะต้องร้อนรนเหมือนเจ้าเข้า และจะต้องคิดลงมือทำอะไรแน่

เมื่อถึงตอนนั้นก็จะเผยพิรุธออกมา

เพียงแค่เธอเผยพิรุธออกมา ก็ไม่กลัวที่จะสืบหาความจริงไม่ได้!

"เหอะ "ซูฉิงถอนหายใจออกมา คิดจะพูดยั่วถังรั่วอิงมากกว่าเดิม

เธอมองถังรั่วอิงตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา "ที่จริงแล้ว ถังรั่วอิง เธอน่าจะถามตัวเองนะ ว่าเธอเป็นถังถังที่ฮ่อหยุนเฉิงพร่ำเพ้อหามาตลอดรึเปล่า"

แววตาที่แหลมคมของเธอ เหมือนกับมองความคิดของถังรั่วอิงออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

ถังรั่วอิงได้ยินอย่างนั้นก็อดที่จะตกใจไม่ได้

ซูฉิงพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง

หรือว่า......ซูฉิงจะพบอะไรในตัวเธอหรอ

ไม่ ไม่หรอกมั้ง

ถังรั่วอิงที่นึกอยู่สักพัก หลายวันมานี้ เธอก็ไม่ได้ทำอะไรนี่

แม้แต่ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่สงสัยเธอเลย

เป็นไปไม่ได้ว่าซูฉิงจะพบอะไรเข้า!

พอคิดมาถึงตอนนี้ ถังรั่วอิงก็ก้มหน้าลง ไม่มองหน้าซูฉิง แล้วก็ตอบอย่างรั้นๆ ว่า"แน่นอนสิ!"

ซูฉิงพูดเสียดสีอย่างเย็นชา "แต่ว่าเธอไม่เหมือนกับถังถังที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดถึงเลยนะว่าเป็นคนที่น่ารักไร้เดียงสา เธอมีจิตใจร้ายกว่ามาก ไม่มีตรงไหนที่เหมือนกับถังถังที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดถึงเลย"

ถังรั่วอิงสะบัดผมที่ยาวของเธอมองไปรอบๆ พื้นที่ลานจอดรถ "ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอแย่งพี่เฉิงไป ฉันจะทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ยังไง ซูฉิง อย่าคิดว่าเธอมีดีแค่คนเดียวนะ เธอก็แสดงละครต่อหน้าพี่เฉิงเหมือนดันใช่มั้ย"

"เหอะ"ถังรั่วอิงส่งเสียงเหอะ แล้วก็เอากระเป๋าที่ถืออยู่มาสะพายไหล่แล้วหันหลังเดินออกไป

ซูฉิงจ้องเบื้องหลังของถังรั่วอิงที่เดินจากไป อย่างกำลังคิดอะไรอยู่

เธอเชื่อว่า ตอนนี้ถังรั่วอิงได้เข้ามาติดร่างแหเธอที่เธอสร้างขึ้นไว้แล้ว

เพียงแต่ว่า........

ซูฉิงมองทางที่ถังรั่วอิงเดินจากไป หรี่ตาลง เมื่อกี้เธอเหมือนจะเห็นรอยแผลเป็นลึกที่ข้อมือของถังรั่วอิง

ไม่รู้ทำไม เธอก็รู้สึกคุ้นตากับรอยแผลเป็นนั้นมาก........

เมื่อก่อนเธอไม่ได้ทันสังเกต แต่ครั้งนี้เห็นแล้ว

ฟู่ !

ซูฉิงที่คิดถึงแต่เรื่องรอยแผลเป็นในหัวซ้ำไปซ้ำมา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา

ซูฉิงสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ลูบหัวตัวแล้วแล้วก็หลับตาลง

ในหัวก็เกิดภาพขึ้นมาเหมือนกับฉายหนังขึ้นมา

ที่เหมือนจะแปลกตาและคุ้นเคย

"นายรีบวิ่งสิ ไม่งั้นจะมีคนเห็นนายนะ!"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนพูดกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เธอนั้นร้อนรนมาก แล้วก็มองไปรอบๆ

เด็กผู้ชายคนนั้นคุ้นตามาก ซูฉิงมักรู้สึกว่าเหมือนเคยเจอที่ไหน แต่เด็กผู้ชายคนนั้นก็ไม่ไปไหน เขาเหมือนจะดึงมือของใครสักคน แล้วบอกว่ากับเธอว่าเธอคนนั้นจะต้องไปกับเขาด้วย เขาถึงจะไป

เด็กผู้หญิงคนนั้นก็รู้สึกริษยามาก และในตอนนั้นเองคนร้ายก็เห็นพวกเขาแล้ว เดินเข้ามาตบหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้นจนล้มไปกองกับพื้นที่มีเศษแก้วแตกกระจายอยู่

มือของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ถูกเศษแก้วที่แหลมคมบาด และเลือดก็ไหลออกมาเยอะมาก จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กผู้หญิงดังออกมา