นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 309

"นายจริงจังหน่อยสิ! รีบขับรถเลย!"ซูฉิงหน้าแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง ผลักฮ่อหยุนเฉิงออก

เห็นผู้หญิงข้างๆ มีท่าทางโมโห ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่หยอกเธออีก แล้วก็คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเรียบร้อย พร้อมกระซิบเสียงเบา"ได้"

จากนั้นมือใหญ่กำที่พวงมาลัยแน่น ฮ่อหยุนเฉิงขับรถไปส่งซูฉิงที่คอนโดที่เธอเช่าพักอยู่

ในเมื่อทั้งสองคนต้องแสดงละคร ก็จะพักอยู่ด้วยกันไม่ได้

"ถึงแล้ว"ฮ่อหยุนเฉิงจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูรถให้กับซูฉิง

"นายรีบกลับไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็น"ซูฉิงมองไปรอบๆ ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอเข้า งั้นเรื่องที่ทำก่อนหน้านี้ก็จะเสียแรงเปล่า

ฮ่อหยุนเฉิงยังอาลัยอาวรณ์ ยื่นมือออกไปคว้าตัวของเอามาอยู่ในอ้อมกอด "ทำไม อยากจะไล่ฉันไปขนาดนั้นเลยหรอ"

"ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอ งั้นก็......."

ซูฉิงยังพูดไม่ทันจบ กลับถูกฮ่อหยุนเฉิงโน้มตัวลมมาแล้วก็จูบที่ริมฝีปากบางของเธอ

ผู้ชายคนนี้นี่!

ทั้งที่ตัวเองแผลยังไม่หายดี ยังจะมารังแกเธออีก!

ซูฉิงที่ตอนนี้หน้าแดงระเรื่อ อยากจะผลักเขาออก แต่สองแขนของเขาจับเอวของเธอแน่น

รสชาติที่หอมหวานผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นที่ดีมากจนทำให้ฮ่อหยุนเฉิงควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

เขาอยากจะได้มากกว่านี้

แต่ว่าตอนนี้ไม่ได้แล้ว

เขายังไม่อยากจบจูบที่ร้อนแรงนี้ เอาคางเกยที่หัวของซูฉิง"ซูฉิง ฉันต้องการเธอ"

เอ่อ.......

ผู้ชายคนนี้นี่ นับวันยิ่งหน้าหนา!

เขาจะพูดอ้อมๆ กว่านี้ได้มั้ย

ซูฉิงที่ใจเต้นแรง ผลักเขาเข้าไปในรถ"เอาละ เอาละ นายรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า"

ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่ง

เขาที่จูบว่าที่ภรรยาตัวเองอย่างเปิดเผย แต่ทำไมต้องมาทำเป็นลับๆ ล่อๆ ด้วย

ซูฉิงกลับมาที่คอนโดที่เธอมาเช่าอยู่ชั่วคราว หลังจากอาบนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานอนพักผ่อน

แต่ในหัวของเธอกลับเกิดเป็นภาพตอนที่อยู่ที่ลานจอดรถของร้านบาร์ขึ้นมา

หญิงสาวที่มีรอยแผลเป็นนั่นเป็นใครกันนะ

เป็นถังถังงั้นหรอ

งั้นมือของถังรั่วอิงทำไมก็ถึงได้มีรอยแผลเป็นเหมือนกัน

หรือว่าจะเป็นของปลอม

เวลาที่กระชั้นชิดทำให้เธอดูไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่หากเอาตามเซ้นท์ความรู้สึกของเธอ แผลที่มือของถังรั่วอิงเหมือนจะไม่ใช่ของปลอม

ดูท่าแล้วครั้งหน้าถ้ามีโอกาสจะต้องดูให้ละเอียด

ซูฉิงที่คิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป

ในห้วงความคิด ที่เธอถูกคนคอยตามฆ่า

ในเขาที่มีป่าทึบ เธอวิ่งไม่หยุด วิ่งต่อไปเรื่อยๆ.......ด้านหลังของเธอเป็นชายโหดเหี้ยมวิ่งตามเธอมา

และตรงหน้าของเธอเป็นหน้าผา!

เธอไม่มีทางหนีแล้ว!

กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามาใกล้ทุกที ซูฉิงที่หน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เท้าลื่นจนร่วงตกลงไป!

ความรู้สึกเคว้งคว้าง ทำให้ซูฉิงรู้สึกหวาดกลัวไปทั่วทุกอณูขุมขน

"โอ๊ย!!"ซูฉิงร้องออกมา แล้วก็ตกใจตื่น

เธอเปิดไฟ มองไปรอบๆ ที่แท้ก็แค่ฝัน

ซูฉิงตกใจขยี้ตาเบาๆ แล้วทำไมเธอถึงฝันแบบนี้อีกแล้ว

........................

ฮ่อหยุนเฉิงขับรถกลับมาที่โรงพยาบาล

ตอนที่เขามาที่ห้องพักผู้ป่วยของคุณปูฮ่อ คุณปู่ฮ่อยังคงนอนหลับอยู่ พ่อบ้านหลี่ก็นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ

"คุณผู้ชาย คุณมาทำไมครับ ไม่กลับไปพักผ่อนที่บ้านหรอครับ "พ่อบ้านหลี่ที่พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงก็โค้งคำนับถาม

ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเรียบ"ผมอยากมาเฝ้าคุณปู่น่ะ"

กว่าคุณปู่ฮ่อจะฟื้นขึ้นมา และตอนนี้ร่างกายทุกส่วนกำลังฟื้นตัว ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกเป็นห่วงมาก และก็รู้สึกเสียใจมาก

ที่ก่อนหน้านี้เขามัวแต่ยุ่งกับงานจนไม่สนใจดูแลคุณปู่

ตอนนี้ คุณปู่ก็อาการดีขึ้นแล้ว เขาจะต้องใช้เวลามาอยู่กับคุณปู่ให้มากขึ้น

เขาที่เป็นหลานชาย คุณปู่ที่ดีกับเขาขนาดนี้ แต่แม่ฮ่อกับฮ่อเฉียนก็......

พอนึกถึงผู้หญิงทั้งสองคนนั้นที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว และเพื่อทำร้ายไล่ซูฉิงออกไปจนไม่สนใจอะไรใส่ยาพิษให้คุณปู่กิน ฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเคร่งขึ้นมา

เขาไม่เข้าใจเลยว่าแม่ฮ่อกับฮ่อเฉียนทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้

ฮ่อหยุนเฉิงที่หน้านิ่งขรึมเดินไปทรุดตัวนอนที่โซฟาข้างๆ

พ่อบ้านหลี่ก็ไม่ถามอะไร รีบเอาผ้าห่มมาห่มให้เขาทันที

พ่อบ้านหลี่ที่มองเขานอนคิ้วขมวด ก็ถอนหายใจออกมา

ช่างน่าสงสารจริงๆ

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า คุณนายกับคุณหนูจะทำร้ายคุณท่านได้

พ่อบ้านหลี่ที่มองฮ่อหยุนเฉิงโตมา ตอนนี้แม่ฮ่อกับฮ่อเฉียนถูกจับ ฮ่อหยุนเฉิงจะไปเผชิญหน้ากับพวกเธอได้ยังไงกันนะ

เพราะล้วนเป็นญาติใกล้ตัว ในใจจะต้องไม่เหมือนกับที่แสดงออกมาที่ดูผ่อนคลายแน่

เขาจะต้องรู้สึกเสียใจมากแน่

พ่อบ้านหลี่รู้สึกสงสารมาก

บางทีช่วงนี้ฮ่อหยุนเฉิงที่เหนื่อยมากพอเอนตัวนอนก็หลับไปเลย ตื่นอีกทีก็เช้าวันที่สอง

ฮ่อหยุนเฉิงเหมือนได้ยินเสียงผู้หญิง

ซูฉิง?

เขาลืมตาขึ้น กลับพบเป็นถังรั่วอิงที่ยืนอยู่ข้างเตียงของคุณปู่ "คุณปู่ฮ่อคะ นี่คืออาหารเช้าที่หนูตั้งใจทำมาเพื่อให้คุณปู่เลยนะคะ ลองชิมดูสิคะ"

ถังรั่วอิงที่เห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงตื่นแล้ว ก็ดีใจ แต่ก็ได้รับสายตาผิดหวังกลับของเขากลับมา

เขากำลังผิดหวังอะไร

หรือคิดว่าเป็นยัยผู้หญิงแพศยาซูฉิงนั่น!

พอนึกถึงซูฉิงถังรั่วอิงก็รู้สึกริษยาขึ้นมา

ซูฉิงยังผู้หญิงแพศยา กล้าวางแผนให้ร้ายเธอ ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงคิดว่าเธอตั้งใจโกหกเขา ทำให้เขาผิดหวังในตัวเธอ

เธอจะต้องวางแผนเอาคืนแน่!

พอคิดมาถึงตอนนี้ ถังรั่วอิงก็สูดลมหายใจเข้าปอด แล้วทำเป็นไร้เดียงสาเหมือนลืมเรื่องที่เกิดคืนเมื่อคืนที่ร้านบาร์แล้ว

เธอยิ้มถาม"พี่เฉิง พี่ตื่นแล้วหรอ"

ถังรั่วอิงยื่นถ้วยซุปให้กับพ่อบ้านหลี่ แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปหาฮ่อหยุนเฉิง

"พี่เฉิง ฉันไปหาพี่ที่บริษัท พี่ไม่อยู่ ผู้ช่วยหลินบอกฉันว่าพี่มาดูแลคุณปู่ ฉันเป็นห่วงว่าพี่จะไม่ได้กินข้าว เลยมาส่งข้าวให้พี่กับคุณปู่"

เธอเดินไปนั่งข้างๆ ตรงโซฟา แล้วก็นำเอากล่องข้าวที่ถือมาเปิดออกแล้วเอาไปวางไว้ตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิ

อาหารแต่ละอย่างล้วนส่งกลิ่นหอม อบอวล เห็นได้ชัดถึงความตั้งใจของเธอ

ฮ่อหยุนเฉิงก้มมองดูแต่ไม่พูดอะไร

คุณปู่ฮ่อที่พึงฟื้นขึ้นมามองถังรั่วอิงที่พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงตื่นขึ้นมาแล้วก็เข้าไปเอาใจใส่

เขานั้นดูออกตั้งแต่แรกแล้ว แต่กลับไม่พูดอะไร

เรื่องของเด็กๆ เขาไม่เข้าไปยุ่งหรอก

เขาเชื่อว่าฮ่อหยุนเฉิงสามารถแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้

"ไม่ต้องหรอก พ่อบ้านหลี่ ช่วยไปเอาข้าวของโรงพยาบาลมาให้ผมหน่อย "ฮ่อหยุนเฉิงที่พึ่งตื่น ไม่รู้ว่าเพราะมานอนที่โซฟาที่ค่อนข้างเย็นรึเปล่าทำให้น้ำเสียงแหบ

ถังรั่วอิงที่ได้ยินก็รู้สึกเศร้า โดยเฉพาะท่าทางเย็นชาที่มีต่อเธอ ตอนนี้เขายังเห็นเธอเป็นอาการไปแล้วหรอ

"พี่เฉิง ฉันทำอาหารมาให้พี่ แล้วทำไมพี่ยังต้องให้พ่อบ้านหลี่ไปเอาข้าวที่โรงอาหารมาให้พี่ด้วยล่ะ "เธอหน้าซีด กัดริมฝีปากทำหน้าเศร้าถามออกไป