นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 309

"นายจริงจังหน่อยสิ! รีบขับรถเลย!"ซูฉิงหน้าแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง ผลักฮ่อหยุนเฉิงออก

เห็นผู้หญิงข้างๆ มีท่าทางโมโห ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่หยอกเธออีก แล้วก็คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเรียบร้อย พร้อมกระซิบเสียงเบา"ได้"

จากนั้นมือใหญ่กำที่พวงมาลัยแน่น ฮ่อหยุนเฉิงขับรถไปส่งซูฉิงที่คอนโดที่เธอเช่าพักอยู่

ในเมื่อทั้งสองคนต้องแสดงละคร ก็จะพักอยู่ด้วยกันไม่ได้

"ถึงแล้ว"ฮ่อหยุนเฉิงจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูรถให้กับซูฉิง

"นายรีบกลับไปเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็น"ซูฉิงมองไปรอบๆ ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอเข้า งั้นเรื่องที่ทำก่อนหน้านี้ก็จะเสียแรงเปล่า

ฮ่อหยุนเฉิงยังอาลัยอาวรณ์ ยื่นมือออกไปคว้าตัวของเอามาอยู่ในอ้อมกอด "ทำไม อยากจะไล่ฉันไปขนาดนั้นเลยหรอ"

"ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าหากว่าถังรั่วอิงมาเจอ งั้นก็......."

ซูฉิงยังพูดไม่ทันจบ กลับถูกฮ่อหยุนเฉิงโน้มตัวลมมาแล้วก็จูบที่ริมฝีปากบางของเธอ

ผู้ชายคนนี้นี่!

ทั้งที่ตัวเองแผลยังไม่หายดี ยังจะมารังแกเธออีก!

ซูฉิงที่ตอนนี้หน้าแดงระเรื่อ อยากจะผลักเขาออก แต่สองแขนของเขาจับเอวของเธอแน่น

รสชาติที่หอมหวานผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นที่ดีมากจนทำให้ฮ่อหยุนเฉิงควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

เขาอยากจะได้มากกว่านี้

แต่ว่าตอนนี้ไม่ได้แล้ว

เขายังไม่อยากจบจูบที่ร้อนแรงนี้ เอาคางเกยที่หัวของซูฉิง"ซูฉิง ฉันต้องการเธอ"

เอ่อ.......

ผู้ชายคนนี้นี่ นับวันยิ่งหน้าหนา!

เขาจะพูดอ้อมๆ กว่านี้ได้มั้ย

ซูฉิงที่ใจเต้นแรง ผลักเขาเข้าไปในรถ"เอาละ เอาละ นายรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า"

ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเคร่ง

เขาที่จูบว่าที่ภรรยาตัวเองอย่างเปิดเผย แต่ทำไมต้องมาทำเป็นลับๆ ล่อๆ ด้วย

ซูฉิงกลับมาที่คอนโดที่เธอมาเช่าอยู่ชั่วคราว หลังจากอาบนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานอนพักผ่อน

แต่ในหัวของเธอกลับเกิดเป็นภาพตอนที่อยู่ที่ลานจอดรถของร้านบาร์ขึ้นมา

หญิงสาวที่มีรอยแผลเป็นนั่นเป็นใครกันนะ

เป็นถังถังงั้นหรอ

งั้นมือของถังรั่วอิงทำไมก็ถึงได้มีรอยแผลเป็นเหมือนกัน

หรือว่าจะเป็นของปลอม

เวลาที่กระชั้นชิดทำให้เธอดูไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่หากเอาตามเซ้นท์ความรู้สึกของเธอ แผลที่มือของถังรั่วอิงเหมือนจะไม่ใช่ของปลอม

ดูท่าแล้วครั้งหน้าถ้ามีโอกาสจะต้องดูให้ละเอียด

ซูฉิงที่คิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป

ในห้วงความคิด ที่เธอถูกคนคอยตามฆ่า

ในเขาที่มีป่าทึบ เธอวิ่งไม่หยุด วิ่งต่อไปเรื่อยๆ.......ด้านหลังของเธอเป็นชายโหดเหี้ยมวิ่งตามเธอมา

และตรงหน้าของเธอเป็นหน้าผา!

เธอไม่มีทางหนีแล้ว!

กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามาใกล้ทุกที ซูฉิงที่หน้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ เท้าลื่นจนร่วงตกลงไป!

ความรู้สึกเคว้งคว้าง ทำให้ซูฉิงรู้สึกหวาดกลัวไปทั่วทุกอณูขุมขน

"โอ๊ย!!"ซูฉิงร้องออกมา แล้วก็ตกใจตื่น

เธอเปิดไฟ มองไปรอบๆ ที่แท้ก็แค่ฝัน

ซูฉิงตกใจขยี้ตาเบาๆ แล้วทำไมเธอถึงฝันแบบนี้อีกแล้ว

........................

ฮ่อหยุนเฉิงขับรถกลับมาที่โรงพยาบาล