นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 314

เมื่อพูดถึงการแต่งงาน พ่อบ้านหลี่ก็ดูโล่งใจเช่นกัน "คุณปู่ สิ่งดี ๆ สำหรับเด็กสองคนนี้กำลังมาถึง คราวนี้ผมมาเพื่อหาคนที่จะหาฤกษ์งามยามดี ฤกษ์ดีที่เร็วที่สุดเป็นสิ้นเดือนนี้ครับ สิ้นเดือนก็หมั้นได้!"

เมื่อเขาได้ยินว่าจะหมั้นหมาย คุณปู่ฮ่อดีใจมากจนยิ้มไม่หุบ "เอาละ ถ้ามันหมั้นแล้ว การแต่งงานก็จะเร็ว"

ซูฉิงเหลือบมองฮิ่หยุนเฉิงโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ชนเข้ากับดวงตาที่อ่อนโยนของเขา

"ฉิงฉิง ปล่อยให้เรื่องงานหมั่นเป็นหน้าที่ของเรา ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น" นายปู่ฮ่อกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น และบอกกับซูฉิง

"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณปู่ คราวนี้เราจะไม่เป็นไร" ซูฉิงรู้ว่าครั้งก่อนที่เธอประกาศยุติงาน ณ ตอนนั้น เกรงว่ามันจะทิ้งเงาในใจของชายชรา

มีคำพูดเหล่านี้ ชายชราก็โล่งใจ

เดิมทีถังรั่วอิงตั้งใจมาที่ห้องพักฟื้นของคุณปู่ฮ่อเพื่อแสดงความเห็นใจ แต่เมื่อเธอเดินไปที่ประตูห้อง เธอก็บังเอิญได้ยินการสนทนาของพวกเขา เธอจึงกำหมัดแน่นทันที

พอมีปู่ฮ่อชายชราใกล้ตายคนนี้อยู่ ไม่ว่าเธอจะสร้างความเข้าใจผิดระหว่างซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงอย่างไร ปู่ฮ่อก็จะจัดการปัญหาได้เสมอ

เต่อให้พวกเขากำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือดมากขนาดไหน แต่ทันทีที่คุณปู่ฮ่อใกล้ตายคนนี้รับรู้ไม่นานก็จัดการเรื่องทุกอย่างได้อย่างเรียบร้อย พวกเขากับคุยกันอย่างมีความสุขเกี่ยวกับการหมั้นหมาย

ซูฉิง นังร่านคนนี้ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรใส่ปู่ฮ่อ ถึงได้ทำให้เขามีความสุขมากขนาดนี้!

เธอต้องหาวิธี...

ฮ่อหยุนเฉิงเป็นของถังรั่วอิงคนเดียว！

เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ตัวไร้ยางอายอย่างซูฉิงเอาฮ่อหยุนเฉิงไ!

ถังรั่วอิงคิดด้วยความโกรธเกลียดที่มี ค่อยแอบหันหลังจากไป กลับไปยังห้องพักฟื้นของเธอ

ซูฉิงดูเหมือนจะเห็นร่างที่เดินผ่านมาที่ประตู และเธอก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

ถ้าเธอจำไม่ผิด คนที่ประตูอยู่ตอนนี้คือถังรั่วอิง

ทันทีที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารขั้นรุนแรง ก็วิ่งไปทุกที่เลยสินะ หึ หึ

"เธอมองอะไรอยู่เหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงถามพร้อมกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นดวงตาของซูฉิงจ้องไปที่ประตู

ซูฉิงส่ายหัว "ไม่มีอะไร"

"เอาเป็นว่าตกลงตามนี้ละกันนะ วันหมั้นคือปลายเดือนนี้" คุณปู่ฮ่อมองที่ซูฉิงแล้วมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง

"เอาตามคุณปู่เลยครับ ผมไม่มีความเห็น" ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงยกขึ้นเล็กน้อย

งานหมั้นของเขาคราวนี้จะไม่ล่มง่ายๆ

เขาต้องมอบพิธีหมั้นที่ยิ่งใหญ่ มโหฬาร และพิธีหมั้นที่ไม่เหมือนใครให้แก่ซูฉิง

หลังจากส่งซูฉิงกลับไปที่บ้านแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงก็ขับรถกลับไปที่บ้านตระกูลฮ่อ

นานแล้วที่เขาไม่ได้กลับบ้าน

"นายน้อย" หลี่หม่าตะโกนด้วยความเคารพ

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยและเดินไปที่ชั้นสอง

ในห้องบนชั้นสอง แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนมีความกังวลอย่างมาก

เนื่องจากการสมคบคิดของพวกเขาถูกซูฉิงเปิดโปงในวันนั้น ฮ่อหยุนเฉิงจึงสั่งให้ผู้บอดี้การ์ดพาพวกเขากลับไปที่บ้านตระกูลฮ่อและกักพวกเขาไว้ที่บ้าน

แม่ฮ่อดูเศร้า "เฉียนเฉียน ที่บอกว่าหยุนเฉิงจะไม่โหดร้ายนัก และเขาจะขังเราไว้ตลอดชีวิตเลยใช่ไหม?"

"คุณป้า คุณป้าคือแม่ของลูกพี่ลูกน้องของหนู! รอเขาสงบลง เขาจะปล่อยเราออกไปแน่ค่ะ" ฮ่อเฉียนปลอบโยน

แม่ฮ่อถอนหายใจ "ฉันก็หวังอย่างนั้น"

"ว่าไปแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะอีนังซูฉิงคนนั้น!" ดวงตาของฮ่อเฉียนเปล่งประกายด้วยความหึงหวงเมื่อเธอพูดถึงซูฉิง "ถ้าไม่ใช่เพราะมัน พี่คงจะไม่ทำกับพวกเราแบบนี้! "

"เฉียนเฉียน หนูพูดถูก!" แม่ฮ่อพยักหน้าเห็นด้วย "ตั้งแต่มีซูฉิงเข้ามา ครอบครัวฮ่อของเราก็วุ่นวาย ไม่รู้ว่าหยุนเฉิงโดนยาเสน่ห์อะไร เดี๋ยวนี้หยุนเฉิงถึงได้ไม่มีแม่อยู่ในสายตาแล้ว!"

"นั่นนะสิ!" ฮ่อเฉียนกัดฟันและพูดว่า "ถ้าอีซูฉิงได้แต่งงานกับพี่ของเธอจริงๆ เกรงว่าเราจะถูกขังไปตลอดชีวิต!"

"เป็นไปไม่ได้ ฉันจะไม่มีวันยอมให้หยุนเฉิงและซูฉิงแต่งงานกัน!!" แม่ฮ่อพูดอย่างโกรธจัด

เมื่อนึกถึงซูฉิง นิ้วของแม่ฮ่อก็รัดแน่นขึ้นทีละน้อย

เธอไม่อยากจะคิดว่าถ้าวันหนึ่ง ซูฉิงแต่งงานกับตระกูลฮ่อจริง ๆ และกลายเป็นนายหญิงของตระกูลฮ่อ เธอก็ควรตายเสียดีกว่า

ซูฉิงจะยุยงให้ฮ่อหยุนเฉิงจัดการกับเธออย่างแน่นอน

แม่ฮ่อสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด!

"คุณป้า อย่าโกรธเลยนะคะ หนูเทน้ำให้ค่ะ" ฮ่อเฉียนแสร้งทำเป็นมีมารยาท

ทันทีที่เธอเปิดประตู สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอคือร่างสูงของฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อเฉียนตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างมีความสุข "คุณพี่~"

ตั้งแต่ในวันนั้นที่พวกเขาถูกกักบริเวณในบ้าน ฮ่อหยุนเฉิงไม่เคยมาดูมาหาพวกเขาอีกเลย ไม่แม้แต่รับโทรศัพท์

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงมาที่นี่ หมายความว่าเขาหายโกรธแล้วใช่ไหม?

แม่ฮ่อดีใจมากเมื่อได้ยินเสียง "หยุนเฉิง หยุนเฉิงมาเหรอ?"

ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเข้ามาในห้องแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ผมมาที่นี่เพียงเพื่อให้คุณรู้ว่าซูฉิงกับผมกำลังจะหมั้นกัน"

"อะไรนะ!" แม่ฮ่อและฮ่อเฉียนพูดพร้อมกันอย่างตกใจ

"แม่ไม่เห็นด้วย!" แม่ฮ่อค้านอย่างรุนแรง

ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงจับจ้องมาที่แม่ฮ่อ "เรื่องที่ผมตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนอะไรได้ทั้งนั้น"

"หยุนเฉิง ซูฉิงคนนี้มันมีอะไรดี ลูกแค่ต้องการต่อต้านแม่ใช่ไหม?" แม่ฮ่อโกรธ "ลูกถึงกับขังแม่ไว้กับเฉียนเฉียนเพื่อซูฉิง! แม่กับเฉียนเฉียนเป็นครอบครัวเดียวกันกับลูกนะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว และมุมริมฝีปากของเขายกขึ้นอย่างประชดประชัน "ครอบครัว? คุณปู่ก็เป็นครอบครัวของคุณไม่ใช่หรือ? คุณกับวางยาพิษเขาเพราะความเห็นแก่ตัวของคุณเอง!"

"พี่เฉิง พี่กำลังโทษพวกเราอยู่นะ!" ดวงตาของฮ่อเฉียนเป็นประกาย เธอคว้าแขนของฮ่อหยุนเฉิงแล้วพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า "อันที่จริง คุณป้ากับฉันเองก็ถูกบังคับ!"

ฮ่อหยุนเฉิงสูดหายใจอย่างเย็นชา ปิดปากเงียบไม่พูดอะไร

"จริงๆนะคะ!" ฮ่อเฉียนกัดริมฝีปากของเธอ "หลินเจียต้งเองที่บังคับให้เราทำสิ่งนี้! เขาข่มขู่ฉันกับคุณป้า ถ้าเราไม่ทำ เขาจะฆ่าเราแน่"

"จริงเหรอ?" สายตาที่ลุ่มลึกของฮ่อหยุนเฉิงกวาดไปทั่วใบหน้าของฮ่อเฉียน

ฮ่อเฉียนรีบพยักหน้า "พี่เฉิง เชื่อฉันเถอะ หลินเจียต้งเกลียดคุณปู่ที่ไล่เขาออกจากครอบครัวฮ่อ ดังนั้นเขาจึงแก้แค้นเรา คุณป้าและฉันจึงถูกบังคับ ยาพิษที่ใช้วางยาคุณปู่ หลินเจียต้งก็เป็นคนให้ฉันเอง ถ้าพี่ไม่เชื่อ สามารถให้คนตรวจสอบก็ได้ "

"ฉันรู้แค่ว่าเป็นเธอ ฮ่อเฉียน ที่วางยาพิษคุณปู่ด้วยมือของเธอเอง!" ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงตึงเครียดและน้ำเสียงของเขาเย็นชา

ถึงตอนนี้เขาผิดหวังกับแม่ฮ่อและฮ่อเฉียนอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อฮ่อเฉียนพูดเช่นนั้น เรื่องนี้ต้องยังไงซะหลินเจียต้งจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง

อย่างไรก็ตาม เพื่อจัดการกับตระกูลฮ่อ ไม่ใช่เรื่องที่วันหรือสองวันที่หลินเจียต้งจะจัดการได้

และยาพิษพวกนั้น น่าจะเป็นตามที่ฮ่อเฉียนบอก หลินเจียต้งเป็นคนให้เธอมา

ตอนนี้หลินเจียต้งได้หนีไปพึ่งลี่เฉิงหยางและกลายเป็นลูกน้องของหลี่เฉิงหยางแล้ว ผู้บงการเบื้องหลังการวางยาพิษของปู่เกี่ยวข้องกับหลี่เฉิงหยางหรือไม่?