นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 313

"เอาล่ะ หยุดได้แล้ว" ซูฉิงก้าวถอยหลังหลบจูบนี้

พวกเขาหยุดอยู่หน้าห้องผู้ป่วยของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ซูฉิงก็นึกถึงภาพของถังรั่วอิงอย่างละเอียดด "ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอไม่ได้ป่วยแน่นอน"

"ทำไมล่ะ?" ฮ่อหยุนเฉิงเปิดปากพูด

ซูฉิงพูดอย่างไตร่ตรองว่า "ทางแพทย์แผนจีนสามารถสังเกตอาการจากสีหน้าได้ แม้ว่าหน้าเธอจะซีดขาว แต่ดวงตาตาของเธอกระจ่างใส ยิ่งฝีเท้าของเธอก็ไม่ได้แผ่วเบาเลยสักนิด โดยเฉพาะเลือดที่เธออาเจียน กลิ่นของเลือดไม่ถูกต้อง แต่เพื่อหลอกลวงนายแล้ว พวกเขายังใช้ความพยายามอย่างมากในการติดสินบนแพทย์และพยาบาล แล้วยังใช้เลือดปลอม"

ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินแล้วใจก็ดิ่งลง ถ้าแค่ถังรั่วอิงคนเดียวทำเรื่องมากมายขนาดนี้ไม่ได้แน่

ดังนั้น...

"มีคนช่วยเธออยู่เบื้องหลัง" ฮ่อหยุนเฉินพูดเสียงต่ำ

"นายเดาถูกแล้ว" ซูฉิงไม่ได้ประหลาดใจ เธอเดาได้แล้วทั้งหมด สำหรับฮ่อหยุนเฉิงแล้วไม่ยากแน่ๆ

ซูแงเงยหน้ามองเขา "ถ้าถังรั่วอิงไม่ใช่ถังถัง แต่กลับรู้เรื่องเกี่ยวกับถังถังมากขนาดนี้ รอจนสืบหาเธอและผู้ที่อยู่เบื้องหลังเธอได้ นายก็คงได้พบถังถังของนายแล้ว"

ฮ่อหยุนเฉิงสังเกตว่าซูฉิงใช้คำว่า "ถังถังของนาย" ก็รู้ได้ว่าเธอหึงอีกแล้ว

มือที่จับเธอไว้ก็แน่นขึ้นไปอีก เขาก้าวไปข้างหน้า ขยับเข้าไปใกล้เธอ ลดช่องว่างระหว่างสองคน "ทำไม? เธอไม่เชื่อหัวใจของฉันที่มีต่อเธอเหรอ?"

"ก็ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ ก็แค่ใจผู้ชายล้ำลึกใครจะหยั่งถึง ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าใครแค่รู้ว่าถังรั่วอิงคือถังถัง ก็ดีต่อเธอขนาดนั้น หากมีมาอีกคนก็ไม่แน่หรอก..."

ซูฉิงยังไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากของฮ่อหยุนเฉิงก็กดทับลงมา ปิดปากเธอทั้งหมด

เขาโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด จูบร้อนแรงที่ค่อยๆ ลดลงมา ขจัดความเยือกเย็นในการคิดหาเหตุผลออกไป เธอทำได้แค่เอนตัวพิงเขาอย่างอ่อนปวกเปียก ยอมรับจูบของเขา

จูบของฮ่อหยุนเฉิงนั้นรุนแรง เผด็จการ และหยาบคาย ที่แฝงมาด้วยการลงโทษ

ผู้หญิงคนนี้ มาถึงวันนี้ตอนนี้แล้ว ยังสงสัยความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธออีก

ฮ่อหยุนเฉิงเพิ่มความรุนแรง โอบประคองศีรษะของผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าด้วยมือทั้งสองข้าง ลิ้นใหญ่เปิดริมฝีปากของเธอออก เกี่ยวกระหวัดรัดรึง ราวกับจะกลืนเธอลงไปอย่างไรอย่างนั้น

ความรู้สึกที่ถูกไฟดูดแฝงมาด้วยความเจ็บ ทำให้ซูฉิงอ้าปากค้าง

"อื้อ อื้อ อื้อ..." ซูฉิงหายใจอย่างยากลำบาก "เจ็บ..."

ท่าทางแบบนี้ของซูฉิง ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงใจอ่อนยวบ

เขาผ่อนการกระทำลง เริ่มอ่อนโยนขึ้นมา

ฮ่อหยุนเฉิงจูบเธออย่างอ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ ในไม่ช้าก็มีความรู้สึกสั่นไหวที่บอกไม่ถูกไหลผ่านร่างของซูฉิง

ทำให้เธอรู้สึกเขินอายแต่ก็รู้สึกสบายและงดงาม ต้องการมากกว่านี้

สวรรค์ เธอมีความคิดแบบนี้ได้ยังไงกัน...

ใบหน้าของซูฉิงแดงเถือกเหมือนกุ้งต้ม

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฮ่อหยุนเฉิงถึงปล่อยซูฉิง

ถ้าตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยของท่านผู้เฒ่าฮ่อล่ะก็ เขาเกรงว่าคงตัดใจปล่อยเธอเร็วขนาดนี้ไม่ลง

ใบหน้าเขินอายของซูฉิงอิงแอบอยู่ที่หน้าอกเขา

"ต่อไปไม่เอาในที่แบบนี้ได้มั้ย ถ้าคุณปู่ออกมากะทันหันแล้วเห็นเข้าต้องอายแน่" ซูฉิงคร่ำครวญออกมาอย่างอดไม่ได้

"ฉันคิดว่าคุณปู่คงยินดีมาก" ฮ่อหยุนเฉิงอารมณ์ดีในเวลานี้ มุมปากของเขาไม่สามารถที่หยุดยกขึ้นได้ ส่วนโค้งมนทำให้ใบหน้าหล่อเหลาที่แข็งกร้าวของเขาดูนุ่มนวลขึ้นมาไม่น้อย

ซูฉิงได้ยินถ้อยคำนี้ ก็หมดคำจะพูด ไม่ตอบรับคำพูดของเขา

แท้จริงแล้วผู้หญิงที่จริงจังและมีสมาธิก็มีเสน่ห์เช่นกัน

ฮ่อหยุนเฉิงมองใบหน้าด้านข้างของซูฉิง เครื่องหน้าทั้งห้าที่เล็กจุ๋มจิ๋มทั้งประณีตและงดงาม ผิวขาวกระจ่างใส คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะตกลงไปในหลุมพรางนี่

เขารอไม่ไหวแล้วที่แต่งผู้หญิงคนนี้เข้าบ้าน

ซูฉิงชีวิตนี้ เป็นได้แค่ผู้หญิงของเขาเท่านั้น!

เขามองอย่างจริงจัง กระทั่งพ่อบ้านหลี่เข้ามา ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่รู้สึกแม้แต่น้อย

ไม่กี่นาทีต่อมา ซูฉิงก็ตรวจชีพจรเสร็จ เธอค่อย ๆ วางมือของชายชราลง เธอถอนหายใจยาวด้วยอย่างโล่งอก "คุณปู่ฮ่อ ชีพจรของคุณปู่มั่นคงมาก นอกจากที่คุณปู่ป่วยมานานเกินไปก็ไมมีเรื่องใหญ่อะไร แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ตอนนี้บำรุงร่างกายให้ดีก็จะค่อยๆ ฟื้นตัวกลับมาช้าๆ"

"ลำบากเธอแล้ว" ท่านผู้เฒ่าฮ่อดึงมือซูฉิง ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

ครั้งนี้เขาไปเยือนประตูผีมาแล้วรอบหนึ่ง ถ้าไม่ใช่อาจารย์ฉีกับซูฉิง เกรงว่าจะผ่านมาไม่ได้

ซูฉิงกุมมือท่านผู้เฒ่าฮ่อ "จะลำบากได้ยังไงกันคะ คุณปู่ฮ่อวางใจได้ มีฉันอยู่ ต้องทำให้คุณปู่อายุยืนยาวเป็นร้อยปีแน่นอน!"

"ตอนนี้ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเป็นปู่อายุยืนยาวร้อยปี ปู่น่ะ แค่หวังว่าจะได้เห็นเธอแต่งงานกับหยุนเฉิง มอบหลานชายอ้วนท้วนให้ปู่" นายฮั่วลูบเคราของเขาและพูดกับ พูดพร้อมรอยยิ้ม

"หลานสาวก็ได้!" ท่านผู้เฒ่าเกรงว่าซูฉิงจคิดว่าเขาให้ความสำคัญกับผู้ชายดูแคลนผู้หญิง จึงรีบพูดเสริมเข้าไปอีกประโยค

ซูฉิงขัดเขินเล็กน้อย "คุณปู่ฮ่อ คุณปู่พูดอะไรน่ะ จะเร็วขนาดนั้นได้ยังไง"

"ไม่เร็วเลวเลยสักนิด" ฮ่อหยุนเฉิงก้าวมาข้างหน้าซูฉิง ก้มลงมามองเธอ "ฉันในตอนนี้รอไม่ไหวแล้ว"

ซูฉิง:!!!

เลิกพูดเรื่องนี้จะได้มั้ย น่าอายไปแล้ว...