นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 331

รุ่งเช้า แสงสว่างของดวงอาทิตย์ สาดส่องลอดเข้ามาผ่านทางหน้าต่างส่องไปที่ตัวของฮ่อหยุนเฉิง

เขาก็หยีตาแล้วลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของซูฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงนวดขมับ แล้วค่อยๆ นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เขานึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเขาไปร่วมงานครบรอบห้าสิบปีของบริษัทสวีกรุ๊ป และก็ถูกสวีหว่านเอ๋อร์วางยา

ยังดีที่เขาพยายามความคุมได้ เลยไม่ติดกลับดักของสวีหว่านเอ๋อร์ หนีไปได้ในช่วงเวลาสำคัญ

ต่อมาหลินเหยียนเฟิงก็มีส่งเขาที่นี่เพื่อหาซูฉิง

และทันใดนั้นเอง ซูฉิงก็ผลักประตูเข้ามา "นายตื่นแล้วหรอ"

"อืม "ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ

นึกถึงคำพูดที่ซูฉิงพูดกับเขาเมื่อคืน ฮ่อหยุนเฉิงก็มีสีหน้าไม่สบอารมณ์

"นายเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นรึยัง "ซูฉิงเดินข้าวมาหาฮ่อหยุนเฉิงแล้วเอ่ยถาม

"ดีขึ้นมากแล้ว "ฮ่อหยุนเฉิงตอบเสียงนิ่ง

ซูฉิงเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเขา ก็จับมือของเขา"นายเป็นอะไร"

"ทำไมเมื่อคืนถึงปฏิเสธฉัน "ฮ่อหยุนเฉิงถามอย่างไม่สบอารมณ์

ซูฉิงก็รู้ได้ทันทีว่าที่แท้ก็โกรธเธอเพราะเรื่องนี้

เธอหัวเราะ "เมื่อคืนฉันก็อธิบายไปแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าหากนายรับไม่ได้ ฉันก็จะต้องพิจารณาใหม่แล้วละว่าจะหมั้นกับนายดีมั้ย"

ฮ่อหยุนเฉิง:.........

"ไม่อนุญาตให้พิจารณา เธอเป็นของฉันนะ "ฮ่อหยุนเฉิงยืนมือออกมาแล้วจับที่ไหล่ของซูฉิงทั้งสองข้าง พร้อมพูดอย่างเอาแต่ใจ

เขาโน้มตัวลงมาแล้วกระซิบข้างหูของซูฉิง"ฉันเคารพเธอนะ"

ซูฉิงที่ซบอยู่ตรงหน้าอกของและได้ยินน้ำเสียงของน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาทันที

เธอหยักหน้าเบาๆ "ขอบคุณนะ"

ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาสาวผมหน้าม้าของเธอ ด้วยปลายนิ้วของเขา "หวังว่าจะได้แต่งงานกับเธอเร็วๆ "

ซูฉิงยิ้มน่ารักออกมา"ฝันไปเถอะ"

ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ "อ้อ ฉันทำอาหารเช้า วันนั้นลองชิมฝีมือของฉันนะ"

ฮ่อหยุนเฉิงเผยแววตาเซอร์ไพรส์ออกมา "เธอตั้งใจทำอาหารเช้าให้ฉันหรอ"

"ใช่ ตั้งใจทำให้นายโดยเฉพาะเลย"ซูฉิงยิ้ม

เธอนั้นน้อยมากที่จะลงมือทำอาหาร

"งั้นถือว่าฉันลาภปากจริงๆ "ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มอย่างพอใจ

"นายรีบลุกได้แล้ว ฉันจะไปรอที่ห้องอาหารนะ"ซูฉิงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอย่างมีความสุข

หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มาที่ห้องอาหาร

บนโต๊ะอาหารนั้นเต็มไปด้วยอาหารที่ซูฉิงลงมือทำด้วยตัวเองด้วยความรัก

เรื่องไม่พอใจเมื่อคืนก็พลันหายไปกับตาภายในพริบตา

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงหลงเหลือแต่ความรู้สึกมีความสุข

"นายลองชิมดู อร่อยมั้ย"ซูฉิงคีบไข่ดาวมาวางบนจานของฮ่อหยุนเฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วพร้อมพูดเกิดจริง"ขอแค่เป็นอาหารที่ภรรยาทำ นั้นล้วนอร่อยที่สุดในโลกแล้ว"

ซูฉิงหมดคำจะพูด กลอกตามองบนให้เขา "ใครเป็นภรรยาของนายกัน กล้าพูดมาได้ หน้าไม่อาย!"

ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ "ไม่นานแล้วล่ะ"

"อ้อ เมื่อคืนใครเป็นคนวางยานายหรอ "ซูฉิงที่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

"สวีหว่านเอ๋อร์ "พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเคร่งขึ้นมาทันที

ซูฉิงพูดเสียงขรึม"เป็นเธอจริงๆ ด้วย"

ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกตะลึง"เธอเดาถูกด้วยหรอ"

ซูฉิงยิ้มแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดดูพาดหัวข่าวใหญ่ในโลกออนไลน์ "นายดูเอาเองสิ"

ฮ่อหยุนเฉิงรับโทรศัพท์มาแล้วก้มลงมองดู

ในข่าวที่พาดหัวข่าวก็เห็นเป็นรูปของสวีหว่านเอ๋อร์กับชายในดวงใจไม่ได้เรื่องอยู่ในงานครบรอบห้าสิบปีของบริษัทตระกูลสวีกรุ๊ป

"ชื่อเสียงของสวีหว่านเอ๋อร์ก็เสียมเสียหมดแล้ว "ซูฉิงเม้มริมฝีปาก แล้วครุ่นคิด"ชายในดวงใจของสวีหว่านเอ๋อร์ เป็นฝีมือนายหรอ"

ในเมื่อสวีหว่านเอ๋อร์กล้าวางยาเพื่อที่จะได้เขา ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเรียกว่าชายในดวงใจ

พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ซูฉิงก็คาดเดาลำดับเหตุการณ์เรื่องเมื่อคืนได้

ฮ่อหยุนเฉิงคืนโทรศัพท์ให้ซูฉิง แล้วพูดเสียงขรึม"ก็แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ "

"สวีหว่านเอ๋อร์รักนายจริง นายทำอย่างนี้กับเธอ ไม่กลัวเธอเสียใจหรอ "ซูฉิงตั้งใจพูดล้อเล่น

"ทำไม เธอหึงหรอ "ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มกระหยิ่ม

"ไม่ใช่ซะหน่อย!"ซูฉิงจับขมนจิ้งเกาป้อนใส่ปากฮ่อหยุนเฉิง "รีบกินเถอะ!"

"อ้อ ฉันจะไม่อยู่หลายวันนะ"ซูฉิงนึกขึ้นมาได้เลยพูดบอก

ฮ่อหยุนเเฉิงถามอย่างเป็นห่วง"จะไปไหน"

"จะไปเมืองY เป็นเพื่อนยวี๋น่า "ซูฉิงตอบ "จะไปถามอู๋เทียนเหอให้รู้เรื่อง"

และทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้น

ซูฉิงมองดูก็เห็นว่าเป็นยวี๋น่าโทรมา

จะต้องโทรมาเร่งเธอให้รีบไปสนามบินแน่

เธอเลยรีบกดรับโทรศัพท์ "ยวี๋น่า เธอรอฉันสักครู่นะ ฉันกินอาหารเช้าเสร็จแล้วจะรีบไปหาเธอที่โรงพยาบาล พวกเราค่อยไปสนามบินด้วยกัน......"

แต่เธอยังพูดไม่จบ เสียร้อนรนตกใจของยวี๋น่าที่พูดมาตามสาย"ซูฉิง เมื่อY เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง !"

แผ่นดินไหวรุนแรงงั้นหรอ ? !

ซูฉิงตกใจ "อะไรนะ "

"เมื่อกี้อู๋เทียนเหอโทรหาฉัน บอกว่าเมือง Y เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง ตึกรางบ้านช่องถล่มลงมา เขาก็ถูกเศษอิฐของตึกที่ถล่มลงมาทับอยู่ "ยวี๋น่าที่ทั้งพูดทั้งร้องไห้

"ไม่ใช่มั้ง...."ซูฉิงพูดอย่างรู้ "อยู่ดีๆ จะเกิดแผ่นดินไหวได้ยังไง"

"จริงๆ นะ! ตอนที่อู๋เหียนเหอโทรมาหาฉัน พูดไม่กี่คำก็ตัดสายไปแล้ว และพูดฉันโทรกลับไป ก็โทรไม่ติดแล้ว"ยวี๋น่าตอนนี้ร้อนใจมาก "ฉันจะรีบไปสนามบิน ฉันจะต้องไปหาเขาที่เมื่อY เดี๋ยวนี้!"

"ยวี๋น่า อย่าพึ่งใจร้อนไป เธอรอฉันอยู่ที่โรงแรมก่อนนะ ฉันจะรีบไปหาเธอตอนนี้เลย"ซูฉิงพูดสั่ง "ถ้าหากว่าเมื่อ Y เกิดแผ่นดินไหวจริง เครื่องบินจะต้องหยุดบิน แม้จะไปที่สนามบินก็ไม่มีประโยชน์ "

"ซูฉิง ฉันกลัวจังเลย.......อู๋เทียนเหอเขาจะต้องเป็นอะไรไหม....."ยวี๋น่าเป็นห่วงอู๋เหอล้วนพูดไม่เป็นประโยคแล้ว

"เธอรอฉันนะ!"

ซูฉิงกดวางสายแล้ว และกำลังคิดจะพูดอะไร ก็เห็นฮ่อหยุนเฉิงยื่นโทรศัพท์ให้เธอดูด้วยใบหน้าเคร่ง "เมื่อกี้มีข่าวด้่ด่วน เมืองY เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงขนาด 7.8 ริกเตอร์"

"อะไรนะ ยวี๋น่าพูดจริงหรอเนี่ย "ซูฉิงรู้สึกตกใจ

เมือง Y เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง!

งั้นอู่เทียนเหอ........

เท่าที่ยวี๋น่าเล่าให้ฟัง อู่เทียนเหอถูกทับอยู่ในซากตึกที่ถล่มลงมา ไม่รู้เป็นตายหรือดี

ซูฉิงก็หน้าซีด แล้วรีบไปเก็บของทันที แล้วเดินออกมาที่หน้าห้อง "ฉันจะไปหายวี๋น่า ฮ่อหยุนเฉิง นายช่วยฉันจัดการเรื่องเครื่องบินหน่อย ฉันจะไปเมือง Y กับยวี๋น่า "

"มันอันตรายเกินไป "ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเท้ายาวๆ ตามขึ้นมา "ซูฉิง อย่าไปเลย เดี๋ยวฉันจะส่งคนไป"

แผ่นดินไหวรุนแรงขนาด 7.8 ริกเตอร์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ และยังอาจจะมีอาฟเตอร์ช็อกหลายครั้งตามมา ถ้าหากว่าไปตอนนี้ จะต้องอันตรายมาก

"ไม่ได้ ! "ซูฉิงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงดึงดัน "ฉันจะต้องไป"

เพราะเธอรู้ว่า อู๋เทียนเหอนั้นตกอยู่ในอันตราย ยวี๋น่าจะต้องไป

แล้วเธอจะวางใจให้ยวี๋น่าไปที่อันตรายอย่างนั้นคนเดียวได้ยังไง

ตอนที่เธอตกอยู่ในอันตราย ยวี๋น่าก็มาช่วยเธอโดยไม่สนอะไร

ตอนนี้ ไม่ว่าจะอันตรายมากแค่ไหน เธอจะต้องอยู่เคียงข้างยวี๋น่า

"ฉันจะไปกับเธอด้วย"ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นซูฉิงพูดยืนยัน ก็ได้แต่ถอยและขอร้อง