นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 361

ฮ่อหยุนเฉิงเม้มริมฝีปากแน่นไม่ปริปากเอ่ยคำใดออกมา ใบหน้าคมจ้องมองไปยังซูฉิงด้วยความไม่สบอารมณ์

ถังรั่วอิงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจึงเริ่มมีอาการน้ำตาซึม ฝ่ามือน้อยกอบกุมมือหนาของฮ่อหยุนเฉิงไว้ ในเวลานี้เธอรู้สึกอ่อนแอเป็นอย่างมาก เสียงเธอที่เอื้อนเอ่ยพูดกับซูฉิงนั้นแฝงไปด้วยความสั่นเครือ

"ซูฉิง ฉันไม่ได้โกรธแค้นหรือคิดจะทำร้ายอะไรเธอเลย แต่ทำไมเธอถึงต้องพูดแบบนี้กับฉัน ทำไมเธอต้องเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับพี่เฉิง เธอก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าคนที่พี่เฉิงรักคือฉัน เขาเคยพูดว่าเขาจะแต่งงานกับฉัน"

"เธอต่างหากล่ะที่เข้ามาเป็นมือที่สาม ทำไมเธอต้องเอาแต่โทษฉันอยู่ทุกครั้ง?"

ในตอนนี้ถังรั่วอิงแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว เธอส่งสายตาเว้าวอนไปยังฮ่อหยุนเฉิงเพื่อขอความช่วยเหลือ

ซูฉิงยกสองแขนแนบไว้กลางลำตัว สายตาคมจ้องเล็งไปยังสองร่างตรงหน้าพลางคิดขบขันในคำพูดที่หญิงสาวคนนั้นเอ่ยออกมา "เธอคิดว่าถ้าฮ่อหยุนเฉิงชอบเธอจริงๆ เธอก็จะได้เป็นนายหญิงของตระกูลฮ่อยังงั้นเหรอ? ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ คนที่คุณปู่ชอบพอและจะยกยอให้เป็นหลานสะใภ้คือฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ส่วนเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนหนึ่งเท่านั้นแหละ!"

ซูฉิงเอ่ยถ้อยคำเชือดเฉือนเหล่านั้นไปยังถังรั่วอิง ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความโมโห มองดูแล้วช่างแตกต่างกับสีหน้าปกติที่มักจะนิ่งขรึมของเธอเป็นอย่างมาก

ซึ่งถือเป็นเรื่องน้อยมากที่เธอจะแสดงอาการไม่พอใจเช่นนี้กับหญิงสาวคนอื่นๆ

"นี่เธอ!"

ถังรั่วอิงเบิกตาโพลงที่แฝงไปด้วยความคุกรุ่นส่งไปยังซูฉิง แต่ริมฝีปากบางหาได้เอื้อนเอ่ยคำใดออกมามากนัก ทันใดนั้นขาทั้งสองข้างของเธอก็เริ่มอ่อนแรงลง ใบหน้าขาวเริ่มซีดลง

ฝ่ามือของเธอดึงรั้งกระดุมเสื้อของฮ่อหยุนเฉิงเหมือนพยายามหาหลักยึด ร่างทั้งร่างโถมตัวลงในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิงอย่างเต็มแรง

"ถังถัง!"

ฮ่อหยุนเฉิงตกใจเป็นอย่างมาก เขารีบประคองร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของถังรั่วอิงไปยังโซฟา

ชายหนุ่มหันกลับมามองซูฉิงด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความนิ่ง และเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว "ซูฉิง สะใจเธอหรือยัง! ถังถังเพิ่งจะออกมาจากโรงพยาบาล เธอช่วยอย่ามาทำตัววุ่นวายอะไรแบบนี้ได้ไหม?！"

ถังรั่วอิงเหลือบไปมองฮ่อหยุนเฉิงด้วยความทึ่งปนสะใจ เพราะเธอไม่คาดคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะกล้าพูดจาแบบนี้กับซูฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงทะเลาะกับซูฉิงเพราะเรื่องของเธอ อีกไม่นานซูฉิงคงจะพ้นสภาพจากการเป็นนายหญิงของตระกูลฮ่อเป็นแน่

ดวงตาคมสวยของซูฉิงจ้องมองไปยังฮ่อหยุนเฉิงด้วยความผิดหวัง เธอไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะออกโรงปกป้องผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นขนาดนี้ "ฮ่อหยุนเฉิง นายบอกว่าฉันทำตัววุ่นวายยังงั้นเหรอ? ดูแล้วเธอคงจะสำคัญกับนายมากสินะ แต่นายอย่าลืมว่าผู้หญิงที่คุณปู่ต้องการให้เป็นภรรยาของนายคือฉัน ถ้าฉันไม่ยอมวางมือใครหน้าไหนก็อย่าหวัง!"

ซูฉิงชี้มือไปยังถังรั่วอิงพลางพูดออกมาด้วยความโกรธ "เธออย่าหวังว่าจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลฮ่อ!"

ฮ่อหยุนเฉิงปัดมือของซูฉิงลง ในการกระทำของหญิงสาวนั้นเขาดูออกว่าซูฉิงกำลังโกรธมากๆ "เธอต้องเคารพและทำตัวดีๆกับถังถังซักหน่อย อย่ามาทำตัววุ่นวายไร้เหตุผลที่นี่อีก ส่วนเรื่องของเธอกับฉันมันจบลงไปแล้ว เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ฉันจะไปคุยกับคุณปู่ให้รับถังถังกลับไป "

"นาย!" เมื่อซูฉิงได้ฟังคำพูดจากปากของเขา เธอกลับไม่อยากจะเชื่อมันด้วยซ้ำ เธอแหงนหน้าขึ้นไปสบตากับฮ่อหยุนเฉิง เพ่งสายตามองชายตรงหน้าด้วยความสงสัย และเหลือบสายตาไปมองร่างบางของถังรั่วอิงที่นั่งอยู่บนโซฟา

ซูฉิงพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ทุกอย่าง ริมฝีบางขบเม้มแน่นเข้าหากัน "ได้ ฮ่อหยุนเฉิง ถ้านายต้องการแบบนี้ แต่ฉันบอกไว้เลยนะว่าตราบใดที่คุณปู่ยังชอบพอฉันอยู่ ฉันก็ยังถือว่ามีศักดิ์เป็นนายหญิงของตระกูลฮ่อ เรื่องนายกับผู้หญิงคนนั้นอย่าหวังว่ามันจะสมหวัง"

"มันเป็นเรื่องของคนสองคน เธอไม่ต้องมาเป็นกังวลหรอก" ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ด้านซูฉิงเมื่อได้ฟังก็ลอบส่งสายตาจ้องเขม็งไปยังถังรั่วอิงแล้วเดินจากไปด้วยความเดือดดาล

"พี่เฉิง"

ถังรั่งอิงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พลางส่งสายตาวิตกกังวลไปยังฮ่อหยุนเฉิง "ซูฉิงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

"เธอไม่ต้องสนใจหรอก" ยามเมื่อเห็นร่างไร้เรี่ยวแรงของถังรั่วอิง ชายหนุ่มจึงพยายามสะกดกลั้นอารมณ์พลุกพล่านทั้งหมดและตอบกลับหญิงสาวไปด้วยน้ำเสียงนิ่ง

"สิ่งที่เธอควรทำคือพักรักษาตัวอยู่ที่นี่อย่างสบายใจก็พอ"