นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 384

ฮ่อหยุนเฉิงเห็นสองคนออกไป ถึงได้ประคองถังรั่วอิงไปนั่งบนโซฟา และเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้

พันแผลให้ถังรั่วอิง

เมื่อไอโอดีนถูกบาดแผลบนมือของถังรั่วอิง อีกคนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และชักมือกลับ

"ฉันจะพยายามทำเบาๆ นะ มันจะเจ็บแค่นิดหน่อย"

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองถังรั่วอิงด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะทำแผลให้เธออย่างระวัง "พวกเขามานานหรือยัง ไม่ได้ทำเธอลำบากใจใช่ไหม?"

ถังรั่วอิงที่เห็นท่าทางของฮ่อหยุนเฉิงก็มีความสุขมาก ส่วนสิ่งที่อีกคนพูดเธอก็ส่ายหัวอย่างเชื่อฟัง

"คุณน้ากับน้องเขาเพิ่งมาได้ไม่นาน...พวกเขา พวกเขาหวังดีกับพี่นะ ไม่ได้พูดอะไรหรอก"

ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้ว ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ถ้าพวกเขามาอีกก็ไม่ต้องไปสนใจ หรือไม่ก็โทรหาฉัน"

ถังรั่วอิงหัวเราะ หัวใจของเธอเบ่งบานด้วยความยินดี แต่เธอก็พยักหน้าอย่างสงวนไว้

"ได้เลย"

ตอนนี้เธออยู่กับฮ่อหยุนเฉิง

หลังจากงานแต่งงานจบลง หลี่เฉิงหยางจะทำอะไรเธอได้ล่ะ?

ไม่นานหลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงพันผ้าพันแผลถังรั่วอิงเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขาเหลือบดูชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ และทันใดนั้นก็มีท่าทีจริงจัง ยกมือถือแนบหูและส่งเสียงตอบรับ

"ครับ ได้ เข้าใจแล้ว ผมจะรีบกลับไป"

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?" ถังรั่วอิงที่เห็นก็ถามอย่างกังวล

ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้นและพูดอย่างสบายใจ "ไม่มีอะไรหรอก บริษัทมีงานนิดหน่อยน่ะ ฉันต้องรีบไปก่อน อีกเดี๋ยวจะกลับมานะ เธอรออย่างสบายใจเถอะ"

ถังรั่วอิงพยักหน้า "ตกลง"

บ้านใหญ่ตระกูลฮ่อ

คุณปู่ฮ่อนั่งบนโซฟาด้วยใบหน้าที่จริงจัง พ่อบ้านเองก็ยืนอยู่ข้างๆ และค่อยพูดเกลี้ยกล่อมอย่างเป็นห่วง "คุณท่านอย่าโมโหไปเลยครับ เดี๋ยวคุณชายมาค่อยถามให้ชัดเจนก็ได้ครับ"

เมื่อกี้เป็นคุณปู่ฮ่อที่โทรหาฮ่อหยุนเฉิง

สื่อต่างพากันตื่นตัวและรายงานว่าฮ่อหยุนเฉิงจะ "ละทิ้ง" ซูฉิงและไปแต่งงานกับถังรั่วอิง ทางอินเทอร์เน็ตและหนังสือพิมพ์ต่างก็รายงานข่าวนี้ ซึ่งคุณปู่ฮ่อก็ได้เห็นแล้วเช่นกัน

เขาอาจพูดได้ว่าโมโหจนควันออกหู

นอกจากซูฉิง เขาก็ไม่รับใครเป็นหลานสะใภ้ทั้งนั้น! ยิ่งไปกว่านั้นได้ยินมาว่าถังรั่วอิงคนนี้ร้องเพลงอยู่ในบาร์ ผู้หญิงแบบนี้จะมาเทียบกับฉิงฉิงได้ยังไง?

เขาต้องถามฮ่อหยุนเฉิงให้รู้เรื่อง!

พูดถึงผี ผีก็มา

ทันทีที่เสียงของพ่อบ้าน ฮ่อหยุนเฉิงก็เดินเข้ามา เห็นคุณปู่ฮ่อทำหน้าจริงจังทั้งยังนั่งบนโซฟาอย่างไม่พอใจอีกด้วย

ฮ่อหยุนเฉิงเองก็สงบ เดินไปยืนตรงหน้าเขา พยักหน้าเล็กน้อย และถามอย่างอ่อนโยน "คุณปู่เรียกผมมีอะไรเหรอครับ?"