นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 398

"อืม "

ยวี๋น่าสูดลมหายใจเข้าปลอดลึกแล้วพักหยักหน้า ตอนนี้ก็ไม่รู้จะเผชิญหน้ากับหลินหนานยังไง แต่เด็กคนนี้ เธอไม่ได้เตรียมตัวที่จะต้อนรับอีกฝ่ายเลย

แม้ประตูจะถูกปิดไปแล้วเธอก็ยังไม่หันไปมอง

หลินหนานไม่รู้ว่าตนเดินออกมาจากโรงแรมได้ยังไง เขาก้าวไปทีละก้าวอย่างหนักอึ้งเหมือนกับขวดที่ใส่ตะกั่วไว้จนหนัก ในหัวของเขาได้ยินแต่คำพูดของยวี๋น่าที่ว่าจะเอาเด็กออก เขาที่เปิดประตูเข้าไปในรถด้วยสติล่องลอย แล้วขับรถกลับไปที่กองถ่าย

ระหว่างทางเขาที่จิตใจล่องลอย ขอบตาแดงก่ำโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ขับรถหลบคันข้างหน้า

ในหัวของหลินหนานมีแต่หน้าของยวี๋น่า แววตาที่ปฏิเสธเขาเมื่อกี้ รู้สึกปวดใจและทนไม่ไหว ทันใดนั้นมือเขาลื่นและรถก็พุ่งชนเข้าไปเต็มๆ

ชนเข้าที่ราวสะพานหิน

โครม !!! --

หลังจากเกิดเสียงดังสนั่น รถสีดำที่ชนเข้ากับราวก็เกิดเป็นควันสีเทาลอยขึ้นมา แม้แต่หน้าต่างหน้ารถก็ได้รับความเสียหายพังไม่เหลือรูปเดิม หลินหนานที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมีเลือดไหลออกมา ข้างหน้าล้วนมีแต่สีแดง และเขาก็ใกล้จะลืมตาไม่ขึ้นแล้ว

เปลือกตากที่รู้สึกหนักอึ้ง หลินหนานที่ใช้สติเงือกสุดท้าย พยายามลืมตาขึ้นแล้วล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าด้วยมือสั่นเทา

มือสั่นเทาของเขาพยายามกดต่อสายหายวี๋น่า แล้วเอาแนบกับหู หลินหนานรู้สึกว่าตัวเองพูดเสียงไม่ชัดกลับเอาแต่เรียกชื่อของยวี๋น่า

"ฮัลโหล "ปลายสายกดรับ พอได้ยินเสียงยวี๋น่าเอ่ยเสียงเรียบ และก็ยังมีมีความล้าอยู่บ้าง "นายโทรหาฉันหรอ"

"น่า น่าน่า......"หลินหนานที่ทั้งเรียกชื่อเธอและริมฝีปากเผยยิ้มออกมา พูดด้วยน้ำเสียงโรย เขากำลังทนฝืนอยู่

เลือดที่ไหลออกมาจากหัว แม้แต่โทรศัพท์ก็มีรอยเลือดด้วย ยวี๋น่าได้ยินเสียงของเขาแปลกๆ ก็คิ้วขมวด แต่ตัวเองกลับไม่รู้ตัว

"นายเป็นอะไร นายอยู่ที่ไหน นาย--"

เธอพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหลินหนานพูดแทรก "หลินน่า ฟังผมพูดนะ.....ผม ผมเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ......บางทีผมอาจจะไม่ไหวแล้ว ........เรื่องก่อนหน้านี้ผมขอโทษด้วย........."

ทุกคำพูดที่หลินหนานเอ่ยออกมานั้นเขารู้สึกเจ็บที่หน้าอกมาก เขารู้ว่ายิ่งจะไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะหลับแล้ว แต่ก็ยังพยามฝืนไว้

"ผม......ผมไม่รู้ว่าจะยังทนได้อีกนานแค่ไหน แต่ที่โทรหาพี่ ก็เพื่ออยากจะบอกพี่ว่า......ผม ผมรักพี่จริงๆ นะ แต่ว่า"

หลินหนานยิ้ม แม้แต่ปากของเขาก็มีเลือดไหลออกมา "ผมรักพี่จริงๆ นะ "

"ถ้า ถ้าหากผมตายไปจริงๆ พี่.....ก็เอาเด็กออกเถอะ ผม.......ผมน่าจะเคารพการตัดสินใจของพี่ น่าน่า ขอโทษ......."

หลินหนานที่น้ำเสียงอ่อนลงไปเรื่อยๆ เขาคิดว่าเขาคงฝืนทนไม่ไหวแล้ว

เขาปล่อยมือลง อย่างไร้เรี่ยวแรง โทรศัพท์ก็ร่วงลงพื้น

ที่ยังมีเสียงของยวี๋น่าดังมาตามสาย "ฮัลโหล หลินหนาน นายอยู่ที่ไหน นายพูดอะไรหน่อยสิ หลินหนาน"

ยวี๋น่าขมวดคิ้วรู้สึกว่ามันแปลกๆ  แม้แต่เสียงก็เปลี่ยนเป็นร้อนใจขึ้นมา แต่ปลายสายกับไม่มีเสียงตอบรับ

เธอทำได้เพียงกดวางสาย แล้วก็รีบวิ่งออกไป ตามหาว่าหลินหนานอยู่ที่ไหน