นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 397

"โอเคๆ ฉันเข้าใจแล้ว"

ซูฉิงหุบยิ้ม แล้วพูดรับปากฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็หันมาจูบหน้าผากของเขา "อย่างนี้นายวางใจรึยัง"

.......

ช่วงนี้ยวี๋น่าพักอยู่ที่บ้าน เธอไม่อยากนอนอยู่ในห้องพักคนไข้ที่โรงพยาบาล แม้จะรู้ว่าตัวเองท้องแล้ว เธอก็ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้ จนบางครั้งก็นอนไม่หลับ

ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เธอรู้สึกเครียด

เธอท้องเด็กคนนี้ยังไม่นาน ท้องก็ยังไม่นูนขึ้น แต่ทุกครั้งที่เธอวางมือที่หน้าท้อง ล้วนนึกถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในท้อง

สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาจากความไม่ได้ตั้งใจ

และยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้พ่อกับแม่ของเธอยังไม่รู้ ถ้าหากพวกท่านรู้จะต้องโกรธฟ้าผ่าแน่ หากเป็นอย่างนั้นคงไม่ดี

ยวี๋น่าจับหัวตัวเอง ตอนนี้เธอเครียดอกจะแตกแล้ว

เธอไม่รู้จะทำยังไง ก็ได้โทรหาซูฉิง

ซูฉิงก็รีบมาที่โรงแรม ก็เห็นยวี๋น่านั่งหันหน้ามองออกไปทางนอกหน้าต่าง เธอคิ้วขมวด เดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง :"เป็นอะไรไป น่าน่า ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"

ยวี๋น่าส่ายหน้า แล้วฉุดซูฉิงให้มานั่งข้างๆ นั่งก้มหน้านิ่งเหมือนจะพูดอะไรก็ไม่พูด ซูฉิงเห็นอย่างนั้นก็ถามต่อ เธอถึงได้ค่อยๆ เอ่ยปากพูด

"ซูฉิง......ฉันจะ ฉันว่าฉันจะเอาเด็กคนนี้ออกดีกว่า ระหว่างฉันกับหลินหนานเป็นเรื่องอุบัติเหตุ การเกิดมาของเขาอาจจะทำให้เราสองคนต้องเหนื่อย คงจะไม่มีเด็กคนไหนอยากจะออกมาในครอบครัวเดี่ยวหรอก ฉันคิดดีแล้ว หลังจากที่เอาเด็กออกแล้ว ฉันก็จะกลับไปฝรั่งเศส"

"เธอจะกลับฝรั่งเศสหรอ "ซูฉิงรู้สึกตกใจ แต่ว่าเป็นห่วงมากกว่า เธอรู้ว่าช่วงนี้ยวี๋น่าคิดแต่เรื่องเด็กที่อยู่ในท้องจนเครียด แต่เธอก็อยากให้ยวี๋น่าคิดให้ดีๆ ก่อน

"น่าน่า........"

ซูฉิงที่ลังเลไม่น้อย เธอรู้ว่าตัวเองไม่ควรเอาตัวเข้ามาแทรกในสถานการณ์อย่างนี้ แต่เธอก็ไม่อยากให้ยวี๋น่าเป็นอย่างนี้ต่อไป

"เธอคิดให้ดีๆ อีกหน่อยมั้ย หลังจากที่ทำการผ่าตัดเอาเด็กออกมีผลเสียตามมามากนะ.....อีกทั้งหลินหนานเป็นพ่อของเด็ก เขาก็น่าจะมีสิทธที่จะรู้เรื่องนี้ ที่จริงแล้วฉันคิดว่า งั้นเธอพิจารณาเรื่องหลินหนาน ถึงแม้ว่าเขาจะอายุน้อยกว่าเธอ บางครั้งยังมีนิสัยเหมือนเด็กอยู่บ้าง แต่เขานั้นก็มีความรับผิดชอบ ครั้งที่แล้วตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล.....เธอก็น่าจะมองออกนะ"

คำพูดนี้ซูฉิงคิดแล้วคิดอีกถึงได้พูดออกไป และหลินหนานที่มาคุยกับเธอหลายครั้งเกี่ยวกับหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น เธอมองออกว่าผู้ชายคนนี้จริงใจและเด็ดขาด ก็ไม่อยากให้ยวี๋น่าที่ผ่านการอกหักเรื่องความรักมาแล้วจะพลาดคนที่ดีต่อเธออีก

"แต่ฉันยังชอบเทียนเหอ--"

ยวี่น่าเข้าใจความหมายของซูฉิง เธอก็รู้ว่าหลินหนานดีต่อเธอ แต่ว่าในใจของเธอตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ อู๋เทียนเหอพึ่งกลับไปแล้วไม่กี่วัน แต่เธอก็ยังคิดถึงเขาอยู่

ยวี๋น่ามองตาของซูฉิงก็ส่ายหน้า แล้วก็ถอนหายใจยาวออกมา "ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้คิดดี ฉันยังลืมอู๋เทียนเหอไม่ลง และเด็กคนนี้........"

ซูฉิงพ่นลมหายใจออกมา เธอรู้ว่ากังวลเรื่องอะไรอยู่ และมันก็เป็นของความรู้สึกของคนทั่วไป เธอตบหลังมือยวี๋น่าแล้วพูดปลอบเบาๆ

"เอาละ ฉันรู้แล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าเรื่องนี้เธอจะต้องคิดให้ดีๆ นะ ดูใต้ตาเธอคล้ำมาก จะต้องอดนอนมาหลายวันแล้วใช่มั้ย งั้นนอนก่อนนะ ฉันจะนั่งเฝ้าเธออีก"