"มีอะไร"ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเล็กน้อย หลินเหยียนเฟิงเป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดของเขา ถ้าหากไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาคงจะไม่ติดต่อฮ่อหยุนเฉิงมาตอนนี้หรอก
หลินเหยียนเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจมาตามสาย"ท่านประธานครับ ท่าไม่ดีแล้วครับ วันนี้ผมให้คนไปดูถังรั่วอิง กลับพบว่าเธอไม่ได้อยู่ในเรือนจำแล้ว น่าจะหนีออกจากเรือนจำแล้ว!"
"อะไรนะ!"ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วขึ้นปมทันที แม้แต่เสียงก็ติดโมโห แล้วก็หันไปสบตาซูฉิง จากนั้นก็จัดการอารมณ์ให้คงที่ แล้วถามเสียงขรึม:"หนีไปนานรึยัง"
หลินเหยียนเฟิงก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น แต่ก็ตอบไปตามความจริง :"ผมได้ให้คนไปถามผู้คุมแล้วครับ พวกเขาบอกว่าเมื่อสามวันก่อน ถังรั่วอิงก็ได้หายตัวไปแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าถังรั่วอิงอยู่ที่ไหนครับ"
แววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็พลันเปลี่ยนเคร่งขรึมขึ้นมาทันที แล้วก็พูดเสียงขรึม:"ฉันไม่สนว่าจะใช้วิธีไหน ตอนนี้รีบส่งคนออกตาหาเธอ จะต้องตามหาถังรั่วอิงกลับมาให้ได้!"
ซูฉิงที่ได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจ หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงวางสายไปแล้ว ก็เลิกคิ้วถาม:"มีอะไรหรอ ถังรั่วอิงหายตัวไปหรอ"
ฮ่อหยุนเฉิงพ่นลมหายใจออกมา แล้วพยักหน้า:"ใช่ หลินเหยียนเฟิงให้คนไปดูถังรั่วอิงที่เรือนจำ แต่เธอหายตัวไปตั้งแต่สามวันก่อนแล้ว"
พอได้ยินอย่างนั้นซูฉิงก็คิ้วขมวด ทำหน้าตกใจไม่อยากจะเชื่อ แต่ว่าไม่นานก็สงบลง
ถังรั่วอิงก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของหลี่เฉิงหยาง ในเมื่อเธอถูกจับเข้าคุกไปแล้ว ถ้าหากอยากจะหนีออกมา ถ้าไม่มีใครช่วยเธอก็คงจะหนีออกมาไม่ได้
เธอมองฮ่อหยุนเฉิงที่โมโหอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังใจเย็นพูดปลอบใจอีกฝ่าย"นายอย่าพึ่งร้อนใจไป อยู่ที่เมือง A ถังรั่วอิงมีที่พึ่งคนเดียวคือหลี่เฉิงหยาง และที่เรือนจำนั้นเขามีการเปลี่ยนกะการทำงาน ถ้าหากไม่มีคนช่วยเธอจะต้องออกมาไม่ได้แน่ แต่ว่าตอนนี้ดูท่า คนคนนั้นน่าจะไม่ใช่หลี่เฉิงหยาง เพราะสำหรับถังรั่วอิงแล้วก็ไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาแล้ว นายลองให้หลินเหยียนเฟิงลองไปถามดูว่าช่วงนี้มีใครเคยเข้าไปในเรือนจำมั้ย บางทีก่อนที่ถังรั่วอิงจะแหกคุก เธอมีท่าทีผิดปกติรึเปล่า"
ถึงแม้เป็นแค่ความคิด แต่ซูฉิงก็ยังคิดไม่ออกว่า นอกจากหลี่เฉิงหยางแล้ว ยังมีใครที่จะใช้ถังรั่วอิงได้.........ทั้งเหนื่อยและมีความเสี่ยงช่วยเธอแหกคุก แล้วมีจุดมุ่งหมายอะไร
มันแปลกมาก
ฮ่อหยุนเฉิงที่อารมณ์เย็นลง เขาคิดว่าซูฉิงพูดก็มีเหตุผล แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือเธอต้องเข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบ เขาไม่อยากให้ซูฉิงเครียดเพราะเรื่องพวกนี้
ฮ่อหยุนเฉิงค่อยๆ คลายคิ้วที่ขมวดลง แล้วก็พูดเอาใจ:"เอาละ เธอไม่ต้องเครียดเรื่องพวกนี้หรอก ฉันให้หลินเหยียนเฟิงไปตามหาร่องรอยของถังรั่วอิงแล้ว หน้าที่สำคัญของเธอตอนนี้ก็คือรวบรวมสมาธิ เข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบ แล้วคว้ารางวัลมาให้ได้"
ซูฉิงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ โผเข้าไปกอดฮ่อหยุนเฉิงแล้วกระซิบเบาๆ :"เอาละๆ ฉันรู้แล้ว นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉัน......."
ฮ่อหยุนเฉิงชอบน้ำเสียงอ้อนอย่างนี้มาก ตอนแรกที่รู้สึกโมโหก็ค่อยๆ หายไป เขาค่อยๆ เชยคางของซูฉิงขึ้น จากนั้นก็จูบลงไปบนริมฝีปากหยักของซูฉิง จากนั้นก็ลูบหน้าของเธอเบาๆ
"เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันไม่เป็นห่วงเธอแล้วจะให้เป็นห่วงใครกัน เรื่องก่อกวนใจพวกนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ ต่อไปเธอก็เตรียมมีความสุขก็พอแล้ว"
ซูฉิงชำเลืองตามองต่ำลงแล้วก็มองหน้าฮ่อหยุนเฉิง ในที่สุดก็พยักหน้า ฮ่อหยุนเฉิงมองหน้าเธอ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะจูบเธออีก
ที่นี่เป็นปารีส คนฝรั่งเศสนั้นชื่นชอบความโรแมนติก พวกเขาสามารถทำเรื่องน่าอายได้ ไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะมองไม่ดี เรื่องที่จะจูบกันหรือแสดงความรักกัน
และตอนนี้ทั้งสองคลอเคลียดันอยู่นั้น โทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้นมา
"เดี๋ยวก่อน "ซูฉิงที่เหมือนกับตื่นจากฝันแล้วผลักตัวฮ่อหยุนเฉิงออก ทำเป็นมองไม่เห็นเขาที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ แล้วล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาดู แล้วมองเหล่มองฮ่อหยุนเฉิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น